ITPB2/415-393/14/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2014 r. (data wpływu 11 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2014 r. (wpływ do tutejszego organu 7 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczania w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko oraz skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 lipca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko oraz skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 26 sierpnia 2004 r., tj. od kiedy orzeczony został rozwód Wnioskodawczyni zajmuje się samodzielnie wychowywaniem syna urodzonego 26 listopada 1998 r. Do 4 czerwca 2011 r. były mąż Wnioskodawczyni realizował postanowienia wyroku rozwodowego w zakresie kontaktów z synem lecz nie interesował się ani nie uczestniczył w wychowywaniu syna, zaspokajaniu jego codziennych potrzeb tak w zdrowiu jak i w chorobie. Nie angażował się w żaden sposób w edukację syna, nie odrabiał z nim lekcji, nie chodził do szkoły, nie uczestniczył w rozwiązywaniu problemów wychowawczych oraz związanych z dojrzewaniem. Wnioskodawczyni była zdana tylko na siebie lub płatną opiekunkę. Ojciec odmawiał realizowania wizyt kontrolnych u lekarza, nie odwiedzał syna podczas pobytu w szpitalu, czy w domu podczas choroby.

Od dnia 4 czerwca 2011 r., tj. od dnia podwyższenia renty alimentacyjnej z 500 zł na 700 zł ojciec dziecka zerwał kontakty z synem. Renta ta wypłacana jest przez ojca dziecka. Ojciec przestał spotykać się z synem, bo jak twierdził, nie ma na to pieniędzy. Przez ponad 1,5 roku ojciec dziecka nie wywiązywał się z obowiązku kontaktów z synem. Nie realizował spotkań weekendowych, nie zabierał ani nie organizował wypoczynku letniego i zimowego.

Od 14 stycznia 2013 r. ojciec wznowił kontakty z synem. Spotkania organizował niezgodnie z postanowieniami wyroku Sądu. Spotkania trwały od 2 do 3 godzin raz w tygodniu i poświęcone były na korepetycje z chemii dla syna, których udzielała konkubina ojca, tak więc syn spędzał czas na nauce, a nie na budowaniu relacji, czy więzi z ojcem. Korepetycje były bezpłatne, tj. ani Wnioskodawczyni ani ojciec ich dziecka nie ponosili wydatków na ten cel. Liczba spotkań kształtowała się następująco: w styczniu i w lutym 2013 r. - po 2 razy, w tym w lutym 2 dni pobytu u matki ojca, tj. babci, w marcu, kwietniu, maju i czerwcu po 4 razy, a w miesiącu lipcu i sierpniu po jednym spotkaniu. Ojciec zaprosił też syna na obiad do matki swojej konkubiny w pierwszy i drugi dzień Świąt Wielkanocnych. Łącznie w tym okresie syn Wnioskodawczyni spotkał się z ojcem 20 razy oraz syn był dwa dni u babci. W roku 2013 ojciec nie spędził z synem nawet jednego miesiąca wakacji, ani ferii zimowych. Ojciec dziecka nie partycypował w kosztach ich zorganizowania, nawet w postaci kieszonkowego. To na Wnioskodawczyni cały czas spoczywa obowiązek troszczenia się o wszystkie sprawy syna, począwszy od troski o zdrowie, rozwiązywanie kłopotów zdrowotnych, wychowawczych, nadzór i uczestniczenie w procesie edukacji, zapewnienie dodatkowych zajęć, dowożenie na nie, i pokrywanie kosztów. To Wnioskodawczyni organizuje wypoczynek syna w czasie wakacji letnich i zimowych, pokrywa ich koszty, zaopatruje w niezbędne środki i odzież, i ona codziennie martwi się o sprawy bytowe syna, godne warunki rozwoju i wychowania, znosi jego zmiany nastrojów, zmienność poglądów i zainteresowań nastolatka. Ani syn, ani Wnioskodawczyni nigdy nie mogli liczyć na wsparcie ze strony ojca/byłego męża. Od stycznia 2014 r. syn całkowicie zerwał kontakty z ojcem. Nigdy nie było i nadal nie jest możliwe porozumienie się z ojcem co do wysokości ulgi prorodzinnej.

Syn uzyskuje dochód jedynie w postaci renty alimentacyjnej w wysokości 700 zł miesięcznie. Dochód Wnioskodawczyni w 2013 r. wyniósł 80.785 zł 67 gr z tytułu zatrudnienia.

Od 6 sierpnia 2013 r. ojciec dziecka przebywał w Anglii, gdzie był zatrudniony i wrócił do Polski w styczniu 2014 r. Podczas pobytu w Anglii wystąpił o przyznanie świadczeń rodzinnych o czym Wnioskodawczyni została powiadomiona przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej. Świadczenia te nigdy nie były zwrócone ani Wnioskodawczyni ani małoletniemu dziecku. Wnioskodawczyni wie, że ojciec dziecka planuje powrót do pracy w Anglii.

Wyżej opisane zasady kontaktów ojca z synem w 2013 r. realizowane były do 6 sierpnia 2013 r., tj. przez #189; roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni za 2013 r. ma prawo do preferencyjnego rozliczenia się z małoletnim dzieckiem jako samotna matka.

2. Czy Wnioskodawczyni za 2013 r. ma prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej w wysokości maksymalnej 50%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz przepisy prawa jest uprawniona do preferencyjnego opodatkowania z małoletnim dzieckiem oraz może skorzystać z odliczenia z tytułu ulgi na dziecko do wysokości 50% tej ulgi, ponieważ to ona faktycznie zajmuje się dzieckiem i bierze czynny udział w jego życiu. Sama zajmuje się wychowaniem syna, jego edukacją, opiekuje się nim w chorobie, troszczy o zdrowie, rozwój, przyszłość, zaspokaja potrzeby dnia codziennego, podejmuje interwencje wychowawcze, odbiera ze szkoły, w przypadku choroby lub urazów "biega" po lekarzach. Ojciec dziecka nigdy nie był zainteresowany jego rozwojem i nie brał czynnego uczestnictwa w życiu dziecka. Troski, kłopoty to "problem Wnioskodawczyni".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

* podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego przewidzianych dla osób samotnie wychowujących małoletnie dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

* posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

* wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),

* wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci/dziecko i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika bowiem, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dziecko, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dziecko, jak również do tego, że osoba ta - w roku podatkowym - musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z uwagi zaś, iż ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się do jego definicji słownikowych.

"Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 26 sierpnia 2004 r., tj. od kiedy orzeczony został rozwód Wnioskodawczyni zajmuje się samodzielnie wychowywaniem syna urodzonego 26 listopada 1998 r. Do 4 czerwca 2011 r. były mąż Wnioskodawczyni realizował postanowienia wyroku rozwodowego w zakresie kontaktów z synem lecz nie interesował się ani nie uczestniczył w wychowywaniu syna, zaspokajaniu jego codziennych potrzeb tak w zdrowiu jak i w chorobie. Nie angażował się w żaden sposób w edukację syna, nie odrabiał z nim lekcji, nie chodził do szkoły, nie uczestniczył w rozwiązywaniu problemów wychowawczych oraz związanych z dojrzewaniem. Wnioskodawczyni była zdana tylko na siebie lub płatną opiekunkę. Ojciec odmawiał realizowania wizyt kontrolnych u lekarza, nie odwiedzał syna podczas pobytu w szpitalu, czy w domu podczas choroby.

Od dnia 4 czerwca 2011 r., tj. od dnia podwyższenia renty alimentacyjnej z 500 zł na 700 zł ojciec dziecka zerwał kontakty z synem. Renta alimentacyjna wypłacana jest przez ojca dziecka. Ojciec dziecka przestał się z nim spotykać, bo jak twierdził, nie ma na to pieniędzy. Przez ponad 1,5 roku ojciec dziecka nie wywiązywał się z obowiązku kontaktów z synem. Nie realizował spotkań weekendowych, nie zabierał ani nie organizował wypoczynku letniego i zimowego.

Od 14 stycznia 2013 r. ojciec wznowił kontakty z synem. Spotkania organizował niezgodnie z postanowieniami wyroku Sądu. Spotkania trwały od 2 do 3 godzin raz w tygodniu i poświęcone były na korepetycje z chemii dla syna, których udzielała konkubina ojca, tak więc syn spędzał czas na nauce, a nie na budowaniu relacji, czy więzi z ojcem. Korepetycje były bezpłatne, tj. ani Wnioskodawczyni ani ojciec ich dziecka nie ponosili wydatków na ten cel. Liczba spotkań kształtowała się następująco: w styczniu i w lutym 2013 r. - po 2 razy, w tym w lutym 2 dni pobytu u matki ojca, tj. babci, w marcu, kwietniu, maju i czerwcu po 4 razy, a w miesiącu lipcu i sierpniu po jednym spotkaniu. Ojciec zaprosił też syna na obiad do matki swojej konkubiny w pierwszy i drugi dzień Świąt Wielkanocnych. Łącznie w tym okresie syn Wnioskodawczyni spotkał się z ojcem 20 razy oraz syn był dwa dni u babci. W roku 2013 ojciec nie spędził z synem nawet jednego miesiąca wakacji, ani ferii zimowych. Ojciec dziecka nie partycypował w kosztach ich zorganizowania, nawet w postaci kieszonkowego. To na Wnioskodawczyni cały czas spoczywa obowiązek troszczenia się o wszystkie sprawy syna, począwszy od troski o zdrowie, rozwiązywanie kłopotów zdrowotnych, wychowawczych, nadzór i uczestniczenie w procesie edukacji, zapewnienie dodatkowych zajęć, dowożenie na nie, i pokrywanie kosztów. To Wnioskodawczyni organizuje wypoczynek syna w czasie wakacji letnich i zimowych, pokrywa ich koszty, zaopatruje w niezbędne środki i odzież, i ona codziennie martwi się o sprawy bytowe syna, godne warunki rozwoju i wychowania, znosi jego zmiany nastrojów, zmienność poglądów i zainteresowań nastolatka. Ani syn, ani Wnioskodawczyni nigdy nie mogli liczyć na jego wsparcie. Od stycznia 2014 r. syn całkowicie zerwał kontakty z ojcem. Nigdy nie było i nadal nie jest możliwe porozumienie się z ojcem co do wysokości ulgi prorodzinnej.

Syn uzyskuje dochód jedynie w postaci renty alimentacyjnej w wysokości 700 zł miesięcznie. Dochód Wnioskodawczyni w 2013 r. wyniósł 80.785 zł 67 gr z tytułu zatrudnienia.

Od 6 sierpnia 2013 r. ojciec dziecka przebywał w Anglii, gdzie był zatrudniony i wrócił do Polski w styczniu 2014 r. Podczas pobytu w Anglii wystąpił o przyznanie świadczeń rodzinnych o czym Wnioskodawczyni została powiadomiona przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej. Wnioskodawczyni wie, że ojciec dziecka planuje powrót do pracy w Anglii.

Wyżej opisane zasady kontaktów ojca z synem w 2013 r. realizowane były do 6 sierpnia 2013 r., tj. przez #189; roku.

Podkreślić należy, iż - zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa - wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Ponadto podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w sprawie rozliczenia rocznych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dziecko.

Z istoty pojęcia "osoba samotnie wychowująca dzieci" należy wyprowadzić taki stan, w którym nie wystąpi konkurencja wspomnianych w analizowanym przepisie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osób. Używając określeń "rodzic albo opiekun prawny" ustawodawca przesądził bowiem, że możliwość preferencyjnego rozliczenia dochodów rodzica w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko przysługuje tylko temu z rodzicowi, który faktycznie sam wychowuje dziecko.

Podstawową kwestią jest zatem ustalenie, który z rodziców faktycznie wychowuje dziecko, gdy małżonkowie (rodzice) są rozwiedzeni i żadnemu z rodziców sąd nie ograniczył władzy rodzicielskiej, a jednocześnie ojciec dziecka wypełnia postanowienia wyroku sądowego w zakresie alimentacyjnym, czyli płacąc comiesięcznie rentę alimentacyjną i częściowo w zakresie realizacji kontaktów z synem - spotykając się z nim - 20 razy w trakcie roku 2013, a konkretnie od początku roku do dnia 6 sierpnia 2013 r., kiedy to wyjechał do pracy w Anglii. Jednakże wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do łożenia na jego utrzymanie oraz do czasowego (doraźnego) z nim przebywania. Wychowywanie dziecka obejmuje bowiem ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej, emocjonalnej i psychicznej wraz z materialną podstawą rozwoju. Oznacza to, że wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na tym, że rodzic osobiście zajmuje się sprawami małoletniego dziecka, czyli podejmuje trud wykonywania wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że - w przedstawionym stanie faktycznym - Wnioskodawczynię należy uznać za osobę samotnie wychowującą syna, ponieważ to ona w sposób stały wykonuje wszystkie obowiązki rodzicielskie zapewniając dziecku prawidłowy rozwój we wszystkich aspektach życia, a w konsekwencji - przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z zacytowanych powyżej przepisów - za rok 2013 mogła rozliczyć się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Odnosząc się natomiast do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z odliczenia 50% przysługującej na dziecko ulgi prorodzinnej należy odwołać się do art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Z art. 27f ust. 2 tej ustawy wynika natomiast, że odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Stosownie do art. 27 ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Co prawda - stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską i w myśl art. 27 ust. 4 kwotę przysługującej ulgi mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, jednakże - w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b ww. ustawy - ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z ww. ulgi prorodzinnej w związku z wykonywaniem władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego dziecka od wysokości dochodu uzyskanego przez rodzica (opiekuna prawnego) w danym roku podatkowym. W przypadku gdy dana osoba nie pozostaje w związku małżeńskim i wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do jednego dziecka ma prawo do odliczeń w ramach ww. ulgi, tylko wówczas gdy jej dochód w roku podatkowym 2013 nie przekroczył 56.000 zł, zaś gdy jest osobą samotnie wychowującą jedno dziecko - gdy jej dochód nie przekroczył w roku podatkowym 112.000 zł.

Skoro Wnioskodawczyni - jak wyżej wykazano - jest osobą samotnie wychowującą dziecko, a jej dochody w roku podatkowym 2013 nie przekroczyły 112.000 zł, zatem przysługuje jej prawo dokonania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

Wyjaśnić przy tym należy, że władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Ograniczenie tej władzy wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska.

Jak wynika natomiast z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rodzicom niezależnie czy pozostają w związku małżeńskim przysługuje wspólnie roczna kwota ulgi i mogą ją oni odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnie ustalonej przez nich proporcji. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy w 2013 r. Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego syna, to przy braku uzgodnienia z byłym małżonkiem (ojcem dziecka) co do sposobu podziału tej ulgi oraz przy spełnieniu pozostałych przesłanek określonych w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może dokonać odliczenia 50% kwoty przysługującej rodzicom dziecka ulgi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.