ITPB2/415-389b/09/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

Wezwaniem z dnia 29 maja 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku poprzez wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 5 czerwca 2009 r. (data wpływu 9 czerwca 2009 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od stycznia 2007 r. jest Pan pracownikiem morskim, zatrudnionym na stałe, na zasadach kontraktu marynarskiego przez zagraniczną firmę mającą siedzibę na wyspie Guernsey. Na kontrakcie, jak również na przelewach bankowych widnieje adres spółki mającej siedzibę na Guernsey. Oddział na wyspie Guernsey jest częścią firmy, mającej siedzibę oraz zarząd główny w Wielkiej Brytanii. Statki, na pokładzie których wykonuje Pan prace, są eksploatowane w żegludze międzynarodowej przez przedsiębiorstwo, którego siedziba i faktyczny zarząd znajdują się w Wielkiej Brytanii, a firma z siedzibą w Guernsey nie eksploatuje statków, na których wykonywał Pan prace.

W całym roku 2007 Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajdowało się w Polsce. Również w styczniu 2007 r. przychody uzyskał Pan na terenie Polski, a ilość dni pracy poza granicami Polski w 2007 r. nie przekroczyła 183 dni. Rozliczenia dokonał Pan metodą proporcjonalnego odliczenia - mniej korzystną, nie biorąc pod uwagę faktu, iż statki na których Pan pracuje są eksploatowane w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo, którego siedziba oraz zarząd główny znajdują się w Wielkiej Brytanii, a nie na wyspie Guernsey. Przez cały 2008 r. również pracował Pan na statkach w żegludze międzynarodowej eksploatowanych przez tą samą firmę, mającą siedzibę oraz zarząd główny w Wielkiej Brytanii, z tą różnicą, iż w 2008 r. osiągał Pan dochody jedynie za granicą i poza krajem spędził ponad 183 dni w roku, a podatek za 2008 r. został zapłacony przez Pana pracodawcę w Wielkiej Brytanii.

Pana powiązania osobiste i majątkowe w 2008 r. skupiały się w Rzeczypospolitej Polskiej. Cała rodzina (tj. żona z dziećmi) przebywała na stałe w Polsce. Utrzymywał Pan kontakty ze znajomymi zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii. Powiązanie z innymi krajami wynika z pracy wykonywanej na statkach morskich, eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo, którego siedziba prawna znajduje się w Wielkiej Brytanii.

W 2008 r. zamieszkiwał Pan w Polsce. Z uwagi na specyfikę Pana pracy - na statkach w żegludze międzynarodowej - w innym kraju nie był Pan objęty opodatkowaniem z uwagi na kryterium miejsca zamieszkania, miejsca stałego pobytu albo inne o podobnym charakterze. Podlegał Pan opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii z uwagi na miejsce zatrudnienia na statkach w żegludze międzynarodowej, eksploatowanych przez firmę mającą siedzibę prawną oraz zarząd główny w Wielkiej Brytanii. Tam też pracodawca odprowadził podatek od dochodów z żeglugi morskiej. Dochodów ze źródeł krajowych w 2008 r. Pan nie osiągnął.

Posiada Pan miejsce zamieszkania w Polsce. Wszystkie wyjazdy obejmujące większą część roku były wyjazdami służbowymi związanymi z pracą wykonywaną na statkach morskich w żegludze międzynarodowej. W innych państwach obcych był Pan przez kilka dni, jadąc do miejsca pracy.

W omawianym okresie przebywał Pan poza krajem ponad 183 dni na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez armatora mającego siedzibę i faktyczny zarząd główny w Wielkiej Brytanii. Pozostałe dni w roku przebywał Pan w Polsce pod adresem zamieszkania. Od urodzenia jest Pan obywatelem polskim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek w zakresie pytania pierwszego zostanie rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania drugiego - nie podlega On ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce za 2008 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840) w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. konwencji jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba nie będąca osobą fizyczną, ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu (art. 4 ust. 3 konwencji).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Jeżeli natomiast wymienione powyżej kryteria okażą się niewystarczające dla ustalenia rezydencji podatkowej, należy sięgnąć do stosownych postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku jest Pan obywatelem Polski, który w 2008 r. zamieszkiwał w Polsce. W 2008 r. miał Pan powiązania osobiste i majątkowe z Polską. Cała rodzina - żona z dziećmi - przebywała w Polsce. Utrzymywał Pan kontakty ze znajomymi zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii. Powiązanie z innymi krajami - jak wskazuje Pan w uzupełnieniu wniosku - wynikało z pracy wykonywanej na statkach morskich, eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej. Wszystkie wyjazdy obejmujące większą część roku były wyjazdami służbowymi związanymi z pracą wykonywaną na statkach. W omawianym okresie przebywał Pan poza krajem ponad 183 dni. Pozostałe dni w roku przebywał Pan w Polsce.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy więc stwierdzić, iż w 2008 r. miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy) w Polsce.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.