ITPB2/415-382/13/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni uzyskuje świadczenie emerytalne oraz dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako wspólnik spółki jawnej. Decyzją z dnia 23 września 2011 r. Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności orzekł, że Wnioskodawczyni ze względu na stan zdrowia zostaje zaliczona na stałe do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego, symbol 05-R. Wnioskodawczyni w celu poprawy stanu zdrowia wyjeżdża okresowo na własny koszt do miejscowości uzdrowiskowych gdzie znajdują się wody lecznicze, między innymi do..., gdzie przebywa w sanatoriach lub zakładach rehabilitacyjnych oraz korzysta z zabiegów leczniczych poprawiających jej stan zdrowia. Podczas pobytu w miejscowościach uzdrowiskowych Wnioskodawczyni korzysta z hotelu wchodzącego w skład kompleksu sanatoryjnego lub rehabilitacyjnego oraz ponosi z tego tytułu wydatki w trakcie turnusu rehabilitacyjnego opłacane z własnych środków finansowych za pobyt w hotelu oraz wydatki na wyżywienie. Wnioskodawczyni wyjeżdża na turnusy rehabilitacyjne tygodniowe lub dwutygodniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo uznać wydatki na opłacenie hotelu oraz wydatki za wyżywienie poniesione w trakcie turnusu rehabilitacyjnego, za wydatki na cele rehabilitacyjne, które mogą zostać odliczone w danym roku podatkowym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, co do zasady wynikającej z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na cele rehabilitacyjne ma prawo, jako osoba niepełnosprawna, odliczać od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Za powyższe wydatki, stosownie do art. 26 ust. ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się odpłatność za pobyt w sanatorium lub zakładzie rehabilitacji leczniczej. Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na fakt, iż leczy się poza miejscem swojego zamieszkania, także wydatki za pobyt w hotelu przy sanatorium oraz za wyżywienie podczas turnusu rehabilitacyjnego należy uznać za wydatki na cele rehabilitacyjne. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że wydatki na opłacenie hotelu oraz wydatki za wyżywienie poniesione w trakcie turnusu rehabilitacyjnego ma prawo uznać za wydatki na cele rehabilitacyjne, które mogą zostać przez Nią odliczone w danym roku podatkowym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy stanowi, że wydatkami, o których mowa powyżej są wydatki poniesione za odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych uprawniających do ww. ulgi, zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu od podstawy opodatkowania - przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z tej ustawy - podlegają tylko i wyłącznie wydatki wymienione w tym przepisie. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele - nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością - nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni uzyskuje świadczenie emerytalne oraz dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako wspólnik spółki jawnej. Decyzją z dnia 23 września 2011 r. Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności orzekł, że Wnioskodawczyni ze względu na stan zdrowia zostaje zaliczona na stałe do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego, symbol 05-R. Wnioskodawczyni w celu poprawy stanu zdrowia wyjeżdża okresowo na własny koszt do miejscowości uzdrowiskowych gdzie znajdują się wody lecznicze, między innymi do..., gdzie przebywa w sanatoriach lub zakładach rehabilitacyjnych oraz korzysta z zabiegów leczniczych poprawiających jej stan zdrowia. Podczas pobytu w miejscowościach uzdrowiskowych Wnioskodawczyni korzysta z hotelu wchodzącego w skład kompleksu sanatoryjnego lub rehabilitacyjnego oraz ponosi z tego tytułu wydatki w trakcie turnusu rehabilitacyjnego opłacane z własnych środków finansowych za pobyt w hotelu oraz wydatki na wyżywienie. Wnioskodawczyni wyjeżdża na turnusy rehabilitacyjne tygodniowe lub dwutygodniowe.

Uwzględniając powyższe, nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że z uwagi na fakt, iż leczy się poza miejscem swojego zamieszkania, także wydatki za pobyt w hotelu przy sanatorium oraz za wyżywienie należy uznać za wydatki na cele rehabilitacyjne. Ustawodawca w powołanym wyżej art. 26 ust. 7a pkt 6 szczegółowo określił, które wydatki uznaje się za poniesione na cele rehabilitacyjne uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu. W ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, odliczeniu podlegają bowiem wydatki poniesione na odpłatność wyłącznie za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Hotel z całą pewnością nie jest tego rodzaju zakładem.

Nie kwestionując zatem, że Wnioskodawczyni jako osoba niepełnosprawna korzystała z zabiegów leczniczych poprawiających Jej stan zdrowia w sanatoriach czy zakładach rehabilitacyjnych, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie poniosła wydatków za pobyt w jednym z zakładów enumeratywnie wymienionym w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy. W związku z tym Wnioskodawczyni nie ma prawa uznać wydatków na opłacenie hotelu oraz wydatków za wyżywienie poniesionych w trakcie "turnusu rehabilitacyjnego", za wydatki na cele rehabilitacyjne, które mogą zostać odliczone w danym roku podatkowym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawą, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń