ITPB2/415-337/09/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu - 1 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem w dniu 28 maja 2009 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu poniesionego wkładu własnego na zakup samochodu osobowego w ramach programu PFRON "Sprawny dojazd" - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu poniesionego wkładu własnego na zakup samochodu osobowego w ramach programu PFRON "Sprawny dojazd". Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, wezwano Wnioskodawczynię pismem z dnia 18 maja 2009 r. Nr ITPB2/415-337/09-2/AD do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniony został przez Panią pismem w dniu 28 maja 2009 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani osobą niepełnosprawną (I grupa inwalidztwa), otrzymuje rentę socjalną oraz zamieszkuje razem z rodzicami. Od 2003 r. choruje. Ciężka choroba (niedowład) zmusiła Panią do zakupu samochodu osobowego, który bardzo ułatwia Pani codzienne życie oraz kontynuowanie studiów magisterskich. W 2008 r. uczyła się Pani i była na utrzymaniu rodziców. W związku z dysfunkcją narządów ruchu na podstawie decyzji PFRON otrzymała Pani dofinansowanie zakupu samochodu na kwotę 22.000 zł, natomiast udział własny, który pokryła Pani mama wynosił 21.925 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Komu - Pani czy rodzicom przysługuje prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej kwoty 21.925 zł, którą rodzice wydatkowali na zakup samochodu.

Pani zdaniem z uwagi na to, iż w 2008 r. uczyła się i była na utrzymaniu rodziców, natomiast kupno samochodu w znacznej części sfinansowała Pani matka, prawo do odliczenia przysługuje matce. Dodatkowo podkreśla Pani, iż samochód jest niezbędny do przemieszczania się Pani na oddalone oddziały rehabilitacyjne czy uczelnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi m.in., iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na:

* przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (pkt 2 art. 26 ust. 7a),

* zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego (pkt 3 art. 26 ust. 7a).

Wydatki, o których mowa powyżej, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b).

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Przepisy art. 26 ust. 7a-7d i ust. 7g ww. ustawy, stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (art. 26 ust. 7e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż jest Pani osobą niepełnosprawną (I grupa inwalidztwa), otrzymuje rentę socjalną oraz zamieszkuje razem z rodzicami. Ciężka choroba (niedowład) zmusiła Panią do zakupu samochodu osobowego, który bardzo ułatwia Pani codzienne życie oraz kontynuowanie studiów magisterskich. W związku z dysfunkcją narządów ruchu na podstawie decyzji PFRON otrzymała Pani dofinansowanie do zakupu samochodu na kwotę 22.000 zł, natomiast udział własny, który pokryła Pani mama wynosił 21.925 zł.

Z powyższego unormowania prawnego wynika, iż ustawodawca, w sposób jednoznaczny oznaczył sytuacje w których wydatki na cele rehabilitacyjne - w przypadku pojazdu mechanicznego - mogą być odliczane od dochodu. Wskazany zapis w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 2 ww. ustawy oznacza, iż w przypadku pojazdów mechanicznych - za wydatki na cele rehabilitacyjne, o jakich mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy - uznane być mogą tylko i wyłącznie te wydatki, które dotyczą przystosowania pojazdu mechanicznego do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Skoro z woli ustawodawcy za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych ustawodawca - w przypadku samochodów - uznał, tworząc oddzielną kategorię, jedynie ich przystosowanie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oznacza to, że brak jest podstaw prawnych do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w ramach ulgi rehabilitacyjnej kwoty stanowiącej wkład własny przy dofinansowanym przez PFRON zakupie samochodu, ponieważ wydatek ten nie wyczerpuje przesłanki ustawowej o jakiej mowa w przytoczonym art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 26 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mianowicie pod terminem przystosowania samochodu nie można rozumieć jego zakupu.

W konsekwencji wskazać należy, iż wydatek na zakup samochodu osobowego nie podlega również dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy. Zaliczenie takiego wydatku do wydatków na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, negowałoby bowiem wnioski płynące z interpretacji art. 26 ust. 7a pkt 2 ww. ustawy. Niekwestionowanym w przedmiotowej sprawie jest, iż samochód w przypadku osoby niepełnosprawnej, której niepełnosprawność dotyczy narządu ruchu - znacznie ułatwia wykonywanie czynności życiowych - co podnosi Pani we wniosku. Jednakże trudno podważyć racjonalność ustawodawcy, a poza wszystkim wskazać należy na odmienny sposób klasyfikacji wyrobów w postaci sprzętu rehabilitacyjnego oraz samochodów osobowych, tj. według polskiej klasyfikacji Systematycznego Wykazu Wyrobów czym innym jest sprzęt rehabilitacyjny (zaliczany do grupy SWW 2885), a czym innym środki transportu - samochody osobowe ogólnego przeznaczenia (oznaczone symbolem 1021 SWW) i samochody osobowe specjalizowane (1022 SWW).

Zatem, biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz prawny obowiązujący w jego zakresie stwierdzić należy, iż brak jest podstaw prawnych do dokonania odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w ramach ulgi rehabilitacyjnej kwoty stanowiącej wkład własny przy dofinansowanym przez PFRON zakupie samochodu (21.925 zł).

Dodatkowo wskazać należy, że katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Złożenie przez Wnioskodawczynię fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.