ITPB2/415-335/09/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na remont i modernizację mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na remont i modernizację mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan osobą niepełnosprawną zaliczoną do I grupy inwalidztwa ze względu na uszkodzenie narządu ruchu. W 2008 r. dokonał Pan remontu i modernizacji toalety i łazienki stosownie do swoich potrzeb. Dokonał Pan wymiany całej instalacji elektrycznej i instalacji wod.-kan., zamontował kabinę prysznicową, wymienił płytki ścienne i podłogowe. Całość wyposażył Pan w odpowiednie urządzenia sanitarne. Nadmienia Pan, iż posiada faktury VAT stwierdzające poniesienie tych wydatków. Końcowo wskazał Pan, iż wydatki te w kwocie 4.810 zł odliczył w zeznaniu rocznym za 2008 r. w załączniku PIT-0.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wszystkie wydatki wskazane we wniosku, udokumentowane fakturami VAT podlegały odliczeniu od dochodu w ramach wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

Zdaniem Wnioskodawcy, odliczeniu podlegały wszystkie wydatki z tytułu przeprowadzonego remontu i modernizacji, gdyż posiadał faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pana stanowisko przedstawione w złożonym wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Powyższy przepis enumeratywnie wymienia wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegające odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco.

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Z literalnego brzmienia "adaptacja" oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, Warszawa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza zatem, przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Należy przy tym mieć na uwadze, że adaptacja ma ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w mieszkaniu (budynku mieszkalnym) a nie podnieść komfort funkcjonowania tej osoby w mieszkaniu czy budynku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną zaliczoną do I grypy inwalidztwa w związku z niepełnosprawnością narządu ruchu. W 2008 r. przeprowadził remont łazienki i toalety, który miał na celu dostosowanie tych pomieszczeń do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności.

Z uwagi na to, iż w świetle cytowanych przepisów za wydatki rehabilitacyjne uważa się jedynie te, które bezpośrednio związane są z niepełnosprawnością orzeczoną przez właściwy organ, zasadność odliczeń z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne nie może być rozpatrywana z uwzględnieniem innych niż stanowiących podstawę dla wydania orzeczenia o inwalidztwie schorzeń potwierdzonych zaświadczeniem lekarskim.

Istotnym jest zatem ustalenie, z jakiego tytułu została orzeczona niepełnosprawność, daje to bowiem możliwość oceny, jakiego rodzaju wydatki poniesione przez taką osobę są wydatkami na cele rehabilitacyjne.

W związku z przytoczonym przepisem art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, za wydatki takie można uznać wydatki poniesione na np. likwidację barier architektonicznych, budowę podjazdów dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, "poszerzenia drzwi", likwidację progów, założenia okien zamykanych z niskiego poziomu, położenie terakoty antypoślizgowej, likwidacje wanny i założenie brodzika ze specjalnym siedziskiem dla osób niepełnosprawnych ruchowo, założenia "wiszącego" sedesu oraz umywalki "bez nogi" umożliwiających swobodne podjechanie wózkiem, także montaż wszelkiego rodzajów uchwytów, specjalnych baterii dla osób z niepełnosprawnymi dłońmi, montaż drzwi przesuwnych itd.

Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną. A więc nie wszystkie wydatki poniesione przy remoncie i modernizacji można tutaj zaliczyć, gdyż niektóre nie wykazują cech "indywidualnego przeznaczenia" oraz "niezbędności w rehabilitacji".

Tak więc, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej, położenie płytek ceramicznych jest z całą pewnością związane z modernizacją oraz polepszeniem wyglądu i estetyki tych pomieszczeń co nie będzie uprawniało do ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż rzeczy te nie wykazują cech indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji. Z całą pewnością remont przeprowadzony w tym zakresie poprawi komfort mieszkającej w nim osoby, jednak trudno doszukać się w planowanych wydatkach cech charakterystycznych dla niepełnosprawności Wnioskodawcy, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich jako wydatków na cele rehabilitacyjne.

Również wydatki poniesione na wyposażenie łazienki w urządzenia sanitarne i armaturę nie stanowią wydatków na cele rehabilitacyjne, gdyż np. muszla klozetowa, umywalka itd. nie wykazują cech indywidualnego przeznaczenia wynikającego z niepełnosprawności. Do wydatków tego rodzaju można bowiem zaliczyć wyłącznie zakup urządzeń i armatury przystosowanej dla potrzeb osób niepełnosprawnych.

Z całą konsekwencją należy podkreślić, że ulga, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy nie może być przez podatników traktowana jako ulga remontowo-modernizacyjna. Brak jest zatem podstaw do uznania, iż powyżej wymienione wydatki spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i będą mogły być odliczone od dochodu.

Pozostałe, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki np. na wymianę wanny i założenie kabiny prysznicowej, będą mogły być zaliczane do wydatków przeznaczonych na cele rehabilitacyjne ułatwiające wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności pod warunkiem spełnienia wszystkich warunków w zacytowanych powyżej przepisach.

Dodatkowo należy wskazać, iż wszelkie ulgi i zwolnienia od podatku jako odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej przejawiającej się w powszechności oraz równości opodatkowania mają charakter wyjątkowy. Z tego też względu stosowanie ulg i zwolnień przedmiotowych nie może być dokonywane w drodze wykładni rozszerzającej.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.