ITPB2/415-334/09/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu zwrotu kosztów przejazdu i noclegu - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu zwrotu kosztów przejazdu i noclegu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2008 r. zawarł Pan umowy o dzieło z Krajowym Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury, których przedmiotem było przygotowanie i wygłoszenie wykładów. W celu wykonania umowy dojeżdżał Pan z miejsca zamieszkania do miejscowości wykonania zamówienia na terenie Polski. Zgodnie z zawieranymi umowami zamawiający zwracał koszty przejazdu na trasie z miejsca zamieszkania do miejscowości wygłoszenia wykładu i z powrotem, do wysokości ceny biletu PKP I klasy wszystkich rodzajów pociągów. Warunkiem zwrotu kosztów podróży było złożenie pisemnego oświadczenia o poniesieniu tych kosztów, z uwzględnieniem przysługujących ulg na przejazdy. Ponadto zamawiający zwracał koszty zakwaterowania (noclegu) w hotelu pod warunkiem przedstawienia rachunku imiennego (faktury) potwierdzającego poniesienie tego kosztu. Zwrot kosztów podróży nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały one poniesione wyłącznie w celu osiągnięcia przychodu. Od zwracanych kosztów dojazdu i noclegów płatnik naliczał i potrącał w 2008 r. podatek dochodowy, po potrąceniu ryczałtowych kosztów uzyskania przychodów. Przychody z tego tytułu, dochód oraz pobraną zaliczkę płatnik wykazał w informacji PIT-11 za 2008 r. w wierszu 6 - przychody z osobiście wykonywanej działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy, w tym zlecenia i o dzieło, poz. 54. Pozostała część przychodów wynikająca z umowy tj. z tytułu praw autorskich za przygotowanie i wygłoszenie wykładów została wykazana w wierszu 10, poz. 70 informacji PIT-11 za 2008 r. Analogiczna sytuacja w zakresie opodatkowania przez płatnika zwrotu kosztów podróży związanych z wykonywaniem umów ma miejsce także w przypadku umów zawieranych i realizowanych w 2009 r. Jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę w innym zakładzie pracy, a realizacja umów o dzieło stanowi zajęcie uboczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody z tytułu zwrotu kosztów przejazdu i noclegu są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy pobranie zaliczek na podatek dochodowy od tych przychodów przez płatnika było właściwe.

Pana zdaniem zwrot kosztów przejazdów i noclegów jest wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są to należności z tytułu podróży osoby nie będącej pracownikiem, których wysokość mieści się w limitach określonych przepisami o podróżach służbowych na obszarze kraju. Jednocześnie spełnione zostały warunki określone w art. 21 ust. 13 ustawy tj. należności te nie zostały wliczone do kosztów uzyskania przychodów zleceniobiorcy oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Ich zwrot został przewidziany w zawieranych umowach. Wobec tego zleceniodawca wykonując obowiązki płatnika powinien przychód podlegający opodatkowaniu pomniejszyć m.in. o przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy podatkowej, czyli należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w powołanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, zostały zakwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Koszty uzyskania przychodów z tytułu umowy zlecenia lub umowy o dzieło określone są w art. 22 ust. 9 pkt 4 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wynoszą 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe. Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 tej ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1 czyli osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 8, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy (...).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębne przepisy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierają dwa rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga ta przysługuje.

Ponadto w myśl § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg w hotelu lub innym obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach, korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Należy zauważyć, iż w powołanym uprzednio przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu uzyskania przez Pana przychodu. W rezultacie Pana przejazdy będą mieściły się w określeniu "podróż" zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku wskazał Pan, że otrzymuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości ceny biletu PKP I klasy wszystkich rodzajów pociągów oraz zwrot kosztów noclegu w hotelu pod warunkiem przedstawienia rachunku potwierdzającego poniesienie tego kosztu, jak również to, że ww. świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Mając to na uwadze stwierdzić należy, że świadczenie wypłacone Panu tytułem zwrotu kosztów przejazdu oraz noclegu, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b tej ustawy, tzn. do wysokości określonej ww. rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.