ITPB2/415-326/13/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 22 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 13 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 13 czerwca 2013 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest emerytką, posiadającą orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w dniu 23 listopada 2012 r. W orzeczeniu tym nie jest wykazana data od której istnieje niepełnosprawność (w pkt IV - "niepełnosprawność istnieje od - nie da się ustalić"). W lipcu 2012 r. Wnioskodawczyni przebywała na leczeniu w Zakładzie Uzdrowiskowym, za który uiściła opłatę w kwocie 522 zł. Zabiegi rehabilitacyjne z których Wnioskodawczyni korzystała były niezbędnymi zabiegami leczniczo-rehabilitacyjnymi związanymi z orzeczoną niepełnosprawnością, ponieważ dotyczyły Jej chorób wykazanych w punkcie II orzeczenia (schorzenia ruchu, słuchu, choroby krążenia). Wnioskodawczyni posiada dokumenty potwierdzające fakt uczestnictwa w zabiegach leczniczo-rehabilitacyjnych:

* fakturę VAT z dnia 10 lipca 2012 r. na kwotę 522 zł (dopłata za pobyt sanatoryjny),

* potwierdzenie wykonania zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych przez Niepubliczny Zakład Usług Rehabilitacyjnych w miesiącu lutym i wrześniu 2012 r.

Poniesione wydatki na cele rehabilitacyjne zostały sfinansowane wyłącznie ze środków własnych. Z tytułu użytkowania samochodu osobowego stanowiącego współwłasność Wnioskodawczyni, w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne Wnioskodawczyni wydatkowała kwotę 450 zł W ciągu całego roku 2012 Wnioskodawczyni poniosła znaczne wydatki na leki, zapisane do stosowania przez lekarza specjalistę, ale fakturę pobrała dopiero przy zakupie leków w dniu 19 grudnia 2012 r. na kwotę 156,79 zł. Wnioskodawczyni wskazuje, iż miesięcznie ponosiła wydatki na zakup ww. leków powyżej 100 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawczyni uważa, że może odliczyć od dochodu kwoty wydatkowane w roku 2012 tj. 522 zł, 2280 zł oraz 56,79 zł ponieważ Jej leczenie chorób i orzeczenie o stopniu niepełnosprawności miały miejsce w roku podatkowym 2012, w którym to roku leczyła choroby, które Ją dotknęły znacznie wcześniej tj. przed otrzymaniem orzeczenia o stopniu niepełnosprawności i wymagały takiego leczenia jakie stosowała. Wnioskodawczyni uważa również, że może od dochodu odliczyć wydatki na zakup leków (powyżej 100 zł miesięcznie) bez względu na wysokość dochodu Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

W myśl art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia w szczególności:

Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest emerytką, posiadającą orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w dniu 23 listopada 2012 r. W orzeczeniu tym nie jest wykazana data od której istnieje niepełnosprawność (w pkt IV - "niepełnosprawność istnieje od - nie da się ustalić"). W lipcu 2012 r. Wnioskodawczyni przebywała na leczeniu w Zakładzie Uzdrowiskowym, za który uiściła opłatę w kwocie 522 zł. Zabiegi rehabilitacyjne z których Wnioskodawczyni korzystała były niezbędnymi zabiegami leczniczo-rehabilitacyjnymi związanymi z orzeczoną niepełnosprawnością, ponieważ dotyczyły Jej chorób wykazanych w punkcie II orzeczenia (schorzenia ruchu, słuchu, choroby krążenia). Wnioskodawczyni posiada dokumenty potwierdzające fakt uczestnictwa w zabiegach leczniczo-rehabilitacyjnych:

* fakturę VAT z dnia 10 lipca 2012 r. na kwotę 522 zł (dopłata za pobyt sanatoryjny),

* potwierdzenie wykonania zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych w miesiącu lutym i wrześniu 2012 r. przez Niepubliczny Zakład Usług Rehabilitacyjnych.

Poniesione wydatki na cele rehabilitacyjne zostały sfinansowane wyłącznie ze środków własnych. Z tytułu użytkowania samochodu osobowego stanowiącego współwłasność Wnioskodawczyni, w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne Wnioskodawczyni wydatkowała kwotę 450 zł W ciągu całego roku 2012 Wnioskodawczyni poniosła znaczne wydatki na leki, zapisane do stosowania przez lekarza specjalistę, ale fakturę pobrała dopiero przy zakupie leków w dniu 19 grudnia 2012 r. na kwotę 156,79 zł. Wnioskodawczyni wskazuje, iż miesięcznie ponosiła wydatki na zakup ww. leków powyżej 100 zł.

Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek, m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności bądź posiadanie decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Co do zasady więc, odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, iż stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz ww. przepisy - nie kwestionując przy tym zasadności i konieczności poniesienia przez Wnioskodawczynię wydatków: za pobyt na leczeniu w Zakładzie Lecznictwa Uzdrowiskowego w miesiącu lipcu 2012 r. i na używanie samochodu osobowego, stanowiącego współwłasność Wnioskodawczyni, związanym z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w miesiącu lutym i wrześniu 2012 r. stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie może dokonać ich odliczenia, albowiem poniesione zostały w okresie, gdy nie posiadała orzeczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do wydatków poniesionych na zakup leków, co do których lekarz specjalista stwierdził, że powinna Wnioskodawczyni je stosować (stale lub czasowo) stwierdzić należy, że ma Wnioskodawczyni prawo odliczyć wydatki poniesione na ten cel w miesiącu grudniu 2012 r. w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł - stosownie do art. 26a ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. kwotę 56,79 zł Z przepisu tego wynika również, iż odliczenie wydatków poniesionych na leki nie jest w żaden sposób uzależnione (limitowane) od wysokości dochodu Wnioskodawczyni, istotnym jest jedynie aby dochód w ogóle wystąpił, bowiem odliczenie ww. wydatków jest możliwe wyłącznie od osiągniętego dochodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie" 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawą, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.