ITPB2/415-321/12/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 5 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 5 czerwca 2012 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest funkcjonariuszem służby więziennej w służbie stałej, pełniącym służbę w Areszcie Śledczym. Wyrokiem Sądu Rejonowego Wnioskodawcy przyznano równoważnik pieniężny z tytułu braku lokalu mieszkalnego, natomiast wyrokiem Sądu Okręgowego utrzymano w mocy wyrok sądu pierwszej instancji, jednocześnie zasądzając równoważnik wraz z odsetkami za dalsze okresy wskazane przez Wnioskodawcę w postępowaniu międzyinstancyjnym. Należność główna wyniosła XXX zł W marcu została Wnioskodawcy wypłacona kwota XXX zł netto (kwota główna wraz z odsetkami). Wolna od podatku była kwota 2.280 zł, natomiast pozostała część należności głównej została opodatkowana. Wnioskodawca otrzymał również informację, zgodnie z którą ponieważ cała zaległa należność przekracza 2.280 zł, i została wypłacona w tym roku, to każda kwota kolejnych miesięcznych równoważników zostanie opodatkowana.

Wobec powyższego zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zaległy równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego powinien zostać opodatkowany w ten sposób, że uwzględniona powinna zostać kwota wolna od podatku za każdy rok podatkowy, i dopiero od pozostałej kwoty powinien zostać pobrany podatek. Natomiast tegoroczne należności z tytułu braku lokalu mieszkalnego za okres od stycznia do lutego 2012 r. oraz za pozostałe miesiące 2012 r. powinny zostać opodatkowane dopiero po przekroczeniu łącznej kwoty 2.280 zł w roku podatkowym 2012.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 77 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są równoważniki pieniężne za brak kwatery, wypłacone: funkcjonariuszom Policji i Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Biura Ochrony Rządu oraz strażakom Państwowej Straży Pożarnej - do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2 280 zł.

Wskazać przy tym należy, że przy stosowaniu wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na uwadze przepis art. 84 Konstytucji RP, dotyczący zasady powszechności opodatkowania. Z zasady tej wywieść można regułę, iż wszelkie przepisy dotyczące zwolnień i ulg podatkowych, stanowiące odstępstwo od tej zasady, wymagają ścisłej ich interpretacji, wykluczając jednocześnie jakąkolwiek interpretację rozszerzającą. Dlatego też niedopuszczalne jest uzupełnianie przepisu prawa w drodze interpretacji o treść, której ten przepis nie zawiera.

W kontekście powyższego uznać zatem należy, iż ze zwolnienia przedmiotowego określonego w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy korzystają równoważniki pieniężne wypłacone w danym roku kalendarzowym (roku podatkowym), do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł w tym właśnie roku i to niezależnie od tego, czy były one należne również za inne lata podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest funkcjonariuszem służby więziennej w służbie stałej, pełniącym służbę w Areszcie Śledczym. Wyrokiem Sądu Rejonowego Wnioskodawcy przyznano równoważnik pieniężny z tytułu braku lokalu mieszkalnego, natomiast wyrokiem Sądu Okręgowego utrzymano w mocy wyrok sądu pierwszej instancji, jednocześnie zasądzając równoważnik wraz z odsetkami za dalsze okresy wskazane przez Wnioskodawcę w postępowaniu międzyinstancyjnym. Należność główna za 18 miesięcy i 19 dni wyniosła XXX zł W marcu została Wnioskodawcy wypłacona kwota XXX zł netto (kwota główna wraz z odsetkami). Wolna od podatku była kwota 2.280 zł, natomiast pozostała część należności głównej została opodatkowana. Wnioskodawca otrzymał również informację, zgodnie z którą ponieważ cała zaległa należność przekracza 2.280 zł i została wypłacona w tym roku, to każda kwota kolejnych miesięcznych równoważników zostanie opodatkowana.

Reasumując, przychód w postaci równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wypłacony Wnioskodawcy w 2012 r., należny za okres 18 miesięcy i 19 dni korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy, do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2 280 zł w roku podatkowym 2012 (będącym rokiem wypłaty przedmiotowego świadczenia). Nadwyżka ponad wskazaną kwotę podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach obowiązujących w 2012 r. jako przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Również kolejne wypłacone Wnioskodawcy w 2012 r. równoważniki za brak lokalu mieszkalnego, z uwagi na przekroczenie w tym roku podatkowym kwoty korzystającej ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy, tj. kwoty 2.280 zł będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazać należy, że w myśl art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2012 r., podatek dochodowy z zastrzeżeniem art. 29-30e, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali: w sytuacji gdy podstawa obliczenia podatku w złotych nie przekracza kwoty 85.528 wówczas podatek wynosi 18% minus kwota zmniejszająca podatek 556 zł 02 gr, natomiast w sytuacji gdy podstawa obliczenia podatku w złotych przekroczy kwotę 85.528 wówczas podatek wynosi 14.839 zł 02 gr + 32% nadwyżki ponad 85.528 zł.

Zatem za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód Wnioskodawcy uzyskany od początku 2012 r. przekroczy kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będą pobierane przez płatnika w wysokości 18% dochodu uzyskanego w tym miesiącu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.