ITPB2/415-312/13/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie. W okresie od listopada 2007 r. do połowy sierpnia 2012 r. przebywała z zamiarem stałego pobytu w Niemczech, z tego od dnia 6 stycznia 2008 r. była zameldowana w miejscowości B. Ponieważ przepisy prawa niemieckiego regulujące kwestię zameldowania nie nakładają obowiązku tzw. jednego meldunku zachowała przez cały okres pobytu w Niemczech zameldowanie w T. Nie zmienia to faktu, że miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 25 Kodeksu cywilnego do czasu powrotu do Polski w sierpniu 2012 r. była miejscowość w Niemczech. W kwietniu 2009 r. Wnioskodawczyni poślubiła obywatela Niemiec, który zmarł w dniu 22 lutego 2010 r. W okresie od listopada 2007 r. do połowy sierpnia 2012 r., tj. w okresie nabycia spadku, przebywała z zamiarem stałego pobytu w Niemczech. Ułożyła sobie tam na nowo życie rodzinne przy boku męża. Zawarła szereg znajomości w nowym miejscu zamieszkania. Korzystała z niemieckiej opieki medycznej, a także z niemieckiego systemu zabezpieczenia społecznego. Uczestniczyła aktywnie w lokalnym życiu kulturalnym. Ponadto wraz z mężem prowadziła w Niemczech wspólne gospodarstwo domowe. Z uwagi na przechodzone choroby i znajdowanie się pod kontrolą lekarzy niemieckich, a także wobec braku takiej potrzeby praktycznie nie odwiedzała kraju we wskazanym powyżej okresie. Jej plany związane z pozostaniem w Niemczech przerwała niespodziewana śmierć męża.

Na podstawie stwierdzenia nabycia spadku z dnia 11 października 2011 r. wydanego przez niemiecki Sąd Rejonowy Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym mężu. W skład spadku wszedł dom jednorodzinny o powierzchni 180 m² (użytkowej 154 m²), wraz z działką o powierzchni 600 m² o łącznej wartości 96.500 EURO (działka wraz z nieruchomością), a także samochód z 2003 r. o wartości 8.500 zł. Spadkodawca nie pozostawił po sobie żadnych innych przedmiotów przedstawiających wartość majątkową. Wartość domu została ustalona na podstawie umowy sprzedaży z dnia 31 maja 2012 r. zawartej w formie aktu notarialnego pomiędzy Wnioskodawczynią a nabywcami. Odpowiadała ona cenom rynkowym podobnych domów w landzie.... Z kolei wartość samochodu odpowiada aktualnym cenom rynkowym dla tego typu samochodu w tym roczniku i przebiegu.

W dniu 18 września 2012 r. Wnioskodawczyni złożyła we właściwym Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem dziedziczenia. Decyzją z dnia 3 października 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił podatek od spadków i darowizn w kwocie 21.064 zł od nabycia własności rzeczy tytułem dziedziczenia po zmarłym mężu Wnioskodawczyni. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że wartość rynkowa nabytego w wyniku spadkobrania majątku odpowiada wartości rynkowej przeciętnych cen występujących w obrocie prawami własności. Organ ustalił, że nieruchomość została sprzedana za kwotę 96.500 EURO, która po przeliczeniu na złotówki wg. średniego kursu EURO (na dzień 11 października 2011 r.) odpowiada równowartości 418.906.50 zł. Natomiast wartość rynkowa pojazdu, zgodnie z katalogiem "Pojazdy Samochodowe WARTOŚCI RYNKOWE", odpowiada kwocie 8.500 zł.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o spadkach i darowiznach Wnioskodawczyni wskazała następujące długi i ciężary wpływające na obniżenie podstawy opodatkowania. W pierwszej kolejności były to koszty postępowania sądowego o stwierdzenie nabycia spadku, wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Po śmierci spadkodawcy okazało się bowiem, że prawa do spadku rości sobie siostrzenica zmarłego męża Wnioskodawczyni. Wystąpienie przez nią o stwierdzenia nabycia spadku sprawiło, że spór musiał zostać rozpoznany przez sąd. W postępowaniu obie strony były reprezentowane przez zawodowych pełnomocników. Ostatecznie postanowieniem z dnia 30 września 2011 r. sąd drugiej instancji oddalił roszczenie siostrzenicy zmarłego męża Wnioskodawczyni. Zapadłe rozstrzygnięcie umożliwiło Jej wystąpienie o stwierdzenie nabycia spadku. Łączny koszt zastępstwa adwokackiego w sprawie o nabycie spadku wyniósł 4.653,38 EURO. Zgodnie z przepisami niemieckiego kodeksu postępowania cywilnego w sporach o wartości przedmiotu sporu powyżej 5.000 EURO obowiązuje tzw. przymus adwokacki. Z kolei koszt zastępstwa procesowego w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku wyniósł 591,55 EURO. Koszty sądowe w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku przed Sądem Rejonowym wyniosły 207 EURO.

Ponadto Wnioskodawczyni poniosła dodatkowe wydatki obniżające wartość spadku związane z organizacją pogrzebu:

* pogrzeb spadkodawcy w Niemczech przeprowadzony przez dom pogrzebowy - koszt 1.626,79 EURO,

* wystawienie trumny w kaplicy - koszt 142 EURO,

* pogrzeb spadkodawcy w Polsce przeprowadzony przez zakład pogrzebowy - koszt 5.600 zł,

* czynności pogrzebowe w Polsce wykonane przez zakład usług pogrzebowych - koszt 834 zł,

* wykonanie nagrobka - koszt 5.860 zł.

Spadek obciążał również kredyt udzielony mężowi Wnioskodawczyni, która jako wyłączny spadkobierca została wezwana przez kredytodawcę do spłaty nieuregulowanej części kredytu w wysokości 6.629,66 EURO wraz z kosztami oraz należnymi odsetkami. Łącznie na rzecz banku Wnioskodawczyni spłaciła kwotę 6.555,10 EURO.

Oprócz ww. kredytu majątek spadkodawcy obciążały pożyczki udzielone spadkodawcy na cele mieszkaniowe, których łączna wysokość na dzień śmierci spadkodawcy wyniosła 8.181,79 EURO. Całkowita wysokość dokonanej przez Wnioskodawczynię spłaty (należność główna plus odsetki) na rzecz pożyczkodawcy wyniosła 8.796,46 EURO. W związku z nabyciem spadku Wnioskodawczyni poniosła także koszt sprzedaży przedmiotowej nieruchomości przez biuro pośrednika sprzedaży nieruchomości w wysokości 1.900 EURO oraz koszty notariusza związane z usunięciem wpisów w księdze wieczystej w wysokości 99,84 EURO, które zgodnie z przepisami prawa niemieckiego obciążają sprzedającego. Ostatnim wydatkiem pomniejszającym wartość spadku był podatek od spadków i darowizn w wysokości 21.064 zł uiszczony przez Wnioskodawczynię w dniu 19 października 2012 r. w kasie Urzędu Skarbowego.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości położonej w Niemczech, nabytej w Niemczech w drodze dziedziczenia testamentowego od najbliższego członka rodziny - męża (obywatela Niemiec) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na terenie Polski.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości położonej w Niemczech, nabytej w Niemczech, w drodze dziedziczenia testamentowego po zmarłym mężu (obywatelu Niemiec) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uzasadniając przedstawione stanowisko Wnioskodawczyni wyjaśnia, że zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (niegraniczony obowiązek podatkowy). Z kolei w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej uważa się osobę, która: 1) posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W literaturze wskazuje się, że oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem.

W ocenie Wnioskodawczyni w świetle informacji przedstawionych w stanie faktycznym, w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki do uznania Jej w świetle art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za rezydenta podlegającego obowiązkowi podatkowemu w Polsce od spadku nabytego za granicą w okresie nieprzerwanego pobytu w Niemczech z zamiarem stałego pobytu. Stosownie do treści art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Kwestie unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Niemcami reguluje umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90). Zdaniem Wnioskodawczyni do oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego posłużyć może zapis art. 13 ust. 5 ww. umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w myśl którego zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w powyższych ustępach podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Ponieważ żaden z pozostałych przepisów art. 13 nie odnosi się do analizowanego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawczyni rozważyć należy możliwość zastosowania art. 13 ust. 5 ww. umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania do zysku osiągniętego przeze Nią ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia. Z uwagi na fakt, że nieruchomość została nabyta w okresie kiedy Wnioskodawczyni przebywała w Niemczech z zamiarem stałego pobytu, a także w tym samym okresie została zbyta, zysk powinien podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność miał miejsce zamieszkanie lub siedzibę, czyli w tym przypadku wyłącznie w Niemczech. Wnioskodawczyni wyjaśnia również, że alternatywnego rozważenia wymaga możliwość zastosowania art. 22 ust. 1 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. W ocenie Wnioskodawczyni interpretacja powyższego przepisu umożliwia zaakceptowanie stanowiska, że dochód osiągnięty ze zbycia nieruchomości w okresie pozostawania przeze Nią w Niemczech z zamiarem stałego pobytu, powinien być w całości opodatkowany w Niemczech. Niezależnie od wskazanych powyżej argumentów Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że poniosła już dotkliwe koszty związane z koniecznością spłaty należności obciążających masę spadkową w wysokości 108.046 zł. Do tego doszły koszty podatku od spadku i darowizn w wysokości 21.064 zł, które zapłaciła, pomimo iż spadek nabyła w Niemczech po mężu - obywatelu Niemiec i na gruncie przepisów niemieckiego prawa podatkowego podlega zwolnieniu przedmiotowemu. Jedyny Jej majątek stanowi niewielkie mieszkanie, samochód i pomniejszona kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia. Konieczność zapłaty kolejnego podatku tym razem dochodowego od osób fizycznych sprawi, że wartość odziedziczonego spadku stanie się iluzoryczna. Z tej też przyczyny uważa, że nie powinna podlegać opodatkowaniu tym podatkiem ze względu na zasady współżycia społecznego zwłaszcza, że majątek został nabyty po mężu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei z art. 3 ust. 1a ww. przepisu wynika, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Ustęp 2a tego przepisu stanowi natomiast, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak stanowi art. 3 ust. 2b ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Natomiast zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 31 maja 2012 r. Wnioskodawczyni - obywatelka Polski - dokonała odpłatnego zbycia nieruchomości położonej na terytorium Niemiec, a którą nabyła w drodze dziedziczenia po zmarłym w dniu 22 lutego 2010 r. mężu - obywatelu Niemiec.

W okresie od listopada 2007 r. do połowy sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni przebywała z zamiarem stałego pobyty w Niemczech, a od dnia 6 stycznia 2008 r. zameldowana była w miejscowości B. Miejscem jej zamieszkania w rozumieniu art. 25 Kodeksu cywilnego do czasu powrotu do Polski była miejscowość B w Niemczech. Ponadto w Niemczech Wnioskodawczyni ułożyła sobie na nowo życie rodzinne u boku męża, z którym prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, zawarła szereg znajomości w nowym miejscu zamieszkania, korzystała z niemieckiej opieki medycznej, a także z niemieckiego systemu zabezpieczenia społecznego. Uczestniczyła również aktywnie w lokalnym życiu kulturalnym. Ponadto ze względu na przechodzone choroby i pozostawanie pod opieką lekarzy niemieckich, a także wobec braku takiej potrzeby, praktycznie nie odwiedzała Polski we wskazanym wyżej okresie.

Odnosząc się do przedstawionych wyżej okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w okresie osiągnięcia przychodu, z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nie posiadała w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, Jej ośrodek interesów życiowych znajdował się na terytorium Niemiec, gdzie też przebywała. Zatem w Polsce objęta była ograniczonym obowiązkiem podatkowym, a więc wyłącznie od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Ponieważ w stanie faktycznym wskazano, że nieruchomość, z tytułu sprzedaży której Wnioskodawczyni osiągnęła przychód położona była na terytorium Niemiec, dochód uzyskany z jej odpłatnego zbycia nie podlegał w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.