ITPB2/415-284/12/MU

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 13 czerwca 2012 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/415-284/12/MU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej wypłaciła strażakowi w służbie stałej, jednorazowo w listopadzie 2011 r. równoważnik za brak lokalu mieszkalnego za okres trzech lat wstecz w łącznej wysokości 9 740,05 zł (netto) na podstawie decyzji Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 24 października 2011 r., stwierdzającego nieważność decyzji Komendanta Rejonowego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 21 września 1998 r. w sprawie uchylenia decyzji z dnia 15 maja 1998 r.

Naliczenie równoważnika obejmowało kwotę brutto:

m-c grudzień 2008 r.- 311,70 zł,

2009 r. - 3 792,35 zł,

2010 r. - 3 792,35 zł,

11 m-cy 2011 r.-3 480,65 zł.

Łącznie naliczony został równoważnik za brak lokalu za 3 lata w wysokości: 11377,05 zł brutto. Powyższa kwota została pomniejszona o kwotę wolną od podatku dochodowego, tj. 2 280,00 zł. Od kwoty brutto pomniejszonej o kwotę wolną od podatku naliczony został podatek dochodowy w wysokości 18% tj.

Kwota brutto 11 377,05 zł

minus kwota wolna od podatku 2 280,00 zł

do opodatkowania 9 097,05 zł

podatek 18% 1 637,00 zł

do wypłaty (11 377,05 - 1 637,00) netto 9 740,05 zł

Przepisy dotyczące równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego przysługującego strażakom państwowej straży pożarnej zawarte zostały w ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. poz. 68 z późn. zm.) oraz w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 listopada 2005 r. w sprawie przyznawania strażakowi Państwowej Straży Pożarnej równoważników pieniężnych za remont albo za brak lokalu mieszkalnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 241, poz. 2033). Zgodnie z art. 78 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej strażakowi mianowanemu na stałe przysługuje równoważnik pieniężny, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie posiadają w miejscu pełnienia służby albo w miejscowości pobliskiej lokalu mieszkalnego lub domu na podstawie przysługującego im tytułu prawnego. Wypłata równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego następuje do dnia 10 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Wypłaty dokonuje jednostka organizacyjna Państwowej Straży Pożarnej właściwa ze względu na miejsce służby strażaka.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy przy wypłacie równoważnika za brak lokalu mieszkalnego za okres trzech lat wstecz,

* należy uwzględnić kwotę wolną od podatku od łącznej kwoty wypłaconej w roku 2011 i dopiero od pozostałej kwoty potrącić podatek w wysokości 18% lub

* czy należy uwzględnić kwotę wolną od podatku (za każdy rok) od kwoty danego roku i dopiero od pozostałej kwoty potrącić podatek w wysokości 18%.

Zdaniem Wnioskodawcy przy wypłacie równoważnika pieniężnego za brak kwatery (lokalu mieszkalnego) należnego dla strażaka za okres trzech lat należy łączną kwotę za ten okres pomniejszyć, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o kwotę 2 280 zł, a następnie wyliczyć podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 77 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są równoważniki pieniężne za brak kwatery, wypłacone: funkcjonariuszom Policji i Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Biura Ochrony Rządu oraz strażakom Państwowej Straży Pożarnej - do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2 280 zł.

Wskazać przy tym należy, że przy stosowaniu wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na uwadze przepis art. 84 Konstytucji RP, dotyczący zasady powszechności opodatkowania. Z zasady tej wywieść można regułę, iż wszelkie przepisy dotyczące zwolnień i ulg podatkowych, stanowiące odstępstwo od tej zasady, wymagają ścisłej ich interpretacji, wykluczając jednocześnie jakąkolwiek interpretację rozszerzającą. Dlatego też niedopuszczalne jest uzupełnianie przepisu prawa w drodze interpretacji o treść, której ten przepis nie zawiera.

W kontekście powyższego uznać zatem należy, iż ze zwolnienia przedmiotowego określonego w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy korzystają równoważniki pieniężne wypłacone w danym roku kalendarzowym (roku podatkowym), a tym samym do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł w tym właśnie roku oraz niezależnie od tego, czy były one należne również za inne lata podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że strażakowi w służbie stałej, został naliczony równoważnik za brak lokalu mieszkalnego za okres trzech lat wstecz w łącznej wysokości 11377,05 zł brutto. W listopadzie 2011 r. Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej ww. równoważnik wypłaciła strażakowi, jednorazowo, w wysokości 9 740,05 zł, tj. w kwocie netto na podstawie decyzji Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej.

Reasumując, przychód w postaci równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wypłacony strażakowi w roku 2011, należny za trzy lata wstecz korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy, do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2 280 zł w roku podatkowym 2011 (będącym rokiem wypłaty przedmiotowego świadczenia). Nadwyżka ponad wskazaną kwotę podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach obowiązujących w 2011 r. jako przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z dyspozycją art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Artykuł 32 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1.

za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;

2.

za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Zatem jeśli dochód strażaka uzyskany od początku 2011 r. do m-ca października 2011 r. włącznie nie przekraczał kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali, zaliczka na podatek za m-c listopad 2011 r. wyniosła 18% dochodu uzyskanego w tym miesiącu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl