ITPB2/415-281/09/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot wypłaconych z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot wypłaconych z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani ławnikiem Sądu Rejonowego i w lutym otrzymała rozliczenie podatkowe za miesiące od stycznia do grudnia 2008 r. Płatnik w wystawionej informacji PIT-11 wykazał wynagrodzenia za wszystkie posiedzenia w kwocie 1.759 zł 80 gr, koszty uzyskania przychodów w wysokości 1.223 zł 75 gr, dochód 536 zł 05 gr oraz zaliczki na podatek w kwocie 103 zł.

Ponadto Sąd Rejonowy, z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich, pobiera zaliczki na poczet podatku także za 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy płatnik słusznie pobiera zaliczki na podatek dochodowy z tytułu kwot uzyskanych w związku z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - funkcji ławnika Sądu Rejonowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, pełniona funkcja ławnika stanowi wykonywanie obowiązków społecznych i obywatelskich, powinna być zatem zwolniona od podatku dochodowego do wysokości 2.280 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zakwalifikować przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7, w tym przychody ławników sądowych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Na podstawie art. 172 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze. zm.) ławnik, za czas wykonywania czynności w sądzie, otrzymuje rekompensatę pieniężną. Zgodnie z art. 172 § 4 tej ustawy - w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. - wysokość rekompensaty dla ławników biorących udział w rozpoznawaniu spraw w sądach powszechnych, za jeden dzień pełnienia obowiązków ławnika, wynosi 3% kwoty bazowej, stanowiącej podstawę ustalania wynagrodzenia zasadniczego asesora sądowego. Natomiast w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 kwietnia 2009 r. wysokość rekompensaty dla ławników biorących udział w rozpoznawaniu spraw w sądach powszechnych, za jeden dzień pełnienia obowiązków ławnika, wynosi 1,9% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego.

Pojęcie "rekompensata pieniężna za czas wykonywania czynności w sądzie" nie jest tożsame z pojęciem "diety", o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do uznania określonego świadczenia za "dietę" bądź "kwotę stanowiącą zwrot kosztów" nie wystarczy takie nazwanie tego świadczenia przez świadczeniobiorcę lub stronę świadczącą, lecz konieczne jest, aby świadczenie było w taki właśnie sposób nazwane przez ustawę i następowało w wykonaniu ustawowego uprawnienia do tego rodzaju świadczenia.

Ponadto "obowiązki" w rozumieniu interpretowanego przepisu muszą mieć charakter obowiązków wykonywanych na podstawie ustawy w tym sensie, że funkcja, z pełnieniem której obowiązki te się wiążą, jest funkcją unormowaną ustawowo. Dookreślenie, iż chodzi o obowiązki o charakterze "obywatelskim" bądź "społecznym", wprowadza kryterium dodatkowe, sytuujące daną funkcję w płaszczyźnie relacji państwo - obywatel państwa albo społeczność - członek tej społeczności. Zatem do uznania określonego świadczenia za "dietę" zwolnioną z opodatkowania konieczne jest, aby świadczenie było w taki właśnie sposób nazwane przez ustawę i następowało w wykonywaniu ustawowego uprawnienia do tego rodzaju świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wypłacone Pani należności nie są dietami, gdyż są to dochody wypłacane tytułem rekompensaty pieniężnej za czas wykonywania czynności w sądzie, zakwalifikowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek (art. 13 pkt 5 ustawy). Dochody z tego tytułu nie zostały zwolnione od podatku dochodowego, ponieważ nie zostały wymienione w art. 21, 52 i 52a określających zwolnienia przedmiotowe, zatem płatnik zasadnie pobrał za poszczególne miesiące 2008 r. a także w 2009 r. zaliczki na podatek dochodowy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.