ITPB2/415-279/10/ENB - Opodatkowanie odprawy rentowej i nagrody jubileuszowej wypłaconej na mocy wyroku sądu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r., (data wpływu 15 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odprawy rentowej i nagrody jubileuszowej wypłaconej na mocy wyroku sądu - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odprawy rentowej i nagrody jubileuszowej wypłaconej na mocy wyroku sądu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W styczniu 2009 r. z uwagi na chorobę zakończył Pan pracę zawodową w swoim zakładzie pracy. Zgodnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy, w ostatnim dniu pracy, zakład powinien wypłacić Panu przysługującą odprawę rentową i nagrodę jubileuszową za 35 lat pracy. Ponieważ, zakład pracy świadczeń tych nie wypłacił, zwrócił się Pan do Sądu Pracy o ich wyegzekwowanie. Sąd Pracy uznał pozew Pana za zasadny i wyrokiem z dni 26 listopada 2009 r. nakazał zakładowi wypłacić należne świadczenia tj. 9.996 zł tytułem odprawy rentowej i 9.996 zł tytułem nagrody jubileuszowej. Po uprawomocnieniu się wyroku sądu w styczniu 2010 r. zakład pracy przekazał Panu na konto zasądzone kwoty-jednak pomniejszone o 18% podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakład pracy nie przekroczył prawa potrącając byłemu pracownikowi (nie pracującemu już od 12 miesięcy) z zasądzonej kwoty podatek na rzecz Urzędu Skarbowego i czy podatek ten (ta kwota) nie powinien być Wnioskodawcy zwrócony.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek pobrany został nieprawidłowo. Jako były pracownik, nie podlega już ewidencji (od 12 miesięcy) zakładu pracy i kwoty zasądzone prawomocnym wyrokiem w tym przypadku nie podlegają opodatkowaniu. O ile zakład pracy postąpił bardzo ostrożnie i potrącił Wnioskodawcy podatek, o tyle Urząd Skarbowy po analizie całej sprawy powinien ów podatek (te kwoty) - zwrócić.

Wnioskodawca we właściwym dla Niego Urzędzie Skarbowym otrzymał telefoniczną informację, że jego rozumowanie jest poprawne i ma potwierdzenie w prawie podatkowym, ale dobrze by było aby ten pogląd zweryfikował Dyrektor Izby Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast art. 10 ust. 1 wymienionej ustawy został zawarty katalog źródeł przychodów, w którym w pkt 1 wymieniono m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż zawiera on tylko przykładowe wyliczenie przychodów, ze stosunku pracy, za które uważa się między innymi wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne dokonane przez pracodawcę.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku wskazano, iż w styczniu 2009 r. z uwagi na chorobę Wnioskodawca zakończył pracę zawodową w swoim zakładzie pracy. Zgodnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy, w ostatnim dniu pracy, zakład powinien wypłacić Wnioskodawcy przysługującą odprawę rentową i nagrodę jubileuszową za 35 lat pracy. Ponieważ zakład pracy tych świadczeń nie wypłacił, Wnioskodawca zwrócił się do Sądu Pracy o ich wyegzekwowanie. Sąd Pracy uznał pozew Wnioskodawcy za zasadny i wyrokiem z dnia 26 listopada 2009 r. nakazał zakładowi wypłacić należne świadczenia tj. 9.996 zł tytułem odprawy rentowej i 9.996 zł tytułem nagrody jubileuszowej. Po uprawomocnieniu się wyroku sądu w styczniu 2010 r. zakład pracy przekazał Wnioskodawcy na konto zasądzone kwoty - jednak pomniejszone o 18% podatku.

Z powyższego wynika zatem, że na mocy wyroku sądu Wnioskodawcy zostały wypłacone zaległe świadczenia związane z uprzednio istniejącym stosunkiem pracy, tj. nagroda jubileuszowa i odprawa. Treść wniosku nie wskazuje natomiast, ażeby świadczenia te stanowiły zasądzone przez sąd odszkodowanie.

W związku z powyższym, wypłacone byłemu pracownikowi świadczenia w postaci nagrody jubileuszowej i odprawy, jako związane ze stosunkiem pracy, należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów ze stosunku pracy.

Zatem, pracodawca dokonujący wypłaty tego rodzaju przychodów jako płatnik był obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego, zgodnie z zasadami określonymi w art. 32 i 38 tej ustawy.

Zasadnym przy tym jest podkreślenie, że gdyby pracodawca wypłacił Wnioskodawcy odprawę i nagrodę jubileuszową w terminie wynikającym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, od świadczeń tych byłby zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy. Dlatego też były pracownik otrzymujący przychód ze stosunku pracy, jakkolwiek uzyskany w terminie późniejszym na mocy wyroku sądu, nie może być w uprzywilejowanej sytuacji podatkowej, w stosunku do innych pracowników, otrzymujących takie przychody w sposób i na zasadach określonych w przepisach z zakresu prawa pracy.

Reasumując, pracodawca wypłacając na podstawie wyroku sądu, po ustaniu zatrudnienia, należności ze stosunku pracy z tytułu odprawy i nagrody jubileuszowej, był obowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.