ITPB2/415-272b/09/ENB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/415-272b/09/ENB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 9 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot stanowiących zwrot kosztów ponoszonych przez osoby zatrudnione na umowę - zlecenie, z tytułu używania pojazdów prywatnych do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwot stanowiących zwrot kosztów ponoszonych przez osoby zatrudnione na podstawie umowy - zlecenia z tytułu używania pojazdów prywatnych do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy.

Pismem z dnia 5 maja 2009 r. Nr ITPB2/415-272/09-2/ENB wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez dokonanie stosownej opłaty. Powyższe uzupełniono w dniu 14 maja 2009 r. (data wpływu środków na konto tut. organu)

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest ochrona mienia i dóbr. Pracownicy Wnioskodawcy zatrudnieni jako "kontrolni" wykonują swoją pracę - w ramach zawartych umów z klientami - kontrolując obiekty. Dotychczas korzystali z samochodów służbowych, jednakże Wnioskodawca chce aby do celów służbowych pracownicy wykorzystywali samochody prywatne. Wnioskodawca planuje wypłacać pracownikom tzw. kilometrówkę. Pracownicy zatrudnieni są na umowę o pracę, lecz Wnioskodawca chce aby ww. zadania wykonywały osoby zatrudnione na umowy-zlecenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy "kilometrówka" będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy dla pracownika zatrudnionego na umowę o pracę (etat).

2.

Czy w umowie zlecenia należy umieścić zapis o sposobie wypłaty "kilometrówki".

3.

Czy w przypadku umowy-zlecenia wypłata "kilometrówki" będzie opodatkowana i należy od niej odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne.

4.

Czy w zeznaniu rocznym pracownik powinien wpisać przychód z wypłat "kilometrówki" i czy będzie mógł wykazać koszty związane z pracą tzn. rachunki za paliwo, koszty napraw samochodu.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie, w zakresie podlegającym przepisom prawa podatkowego. Wniosek w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata zwrotu kosztów ponoszonych przez osoby zatrudnione na umowę - zlecenie, z tytułu używania pojazdów prywatnych do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie opodatkowania kwot stanowiących zwrot kosztów ponoszonych przez osoby zatrudnione na umowę-zlecenie, z tytułu używania pojazdów prywatnych do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 tej ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a.

podróży służbowej pracownika,

b.

podróży osoby niebędącej pracownikiem

* do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Stosownie do art. 21 ust. 13 cytowanej ustawy, przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1.

w celu osiągnięcia przychodów, lub;

2.

w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3.

przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4.

przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym przepis ten odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników.

W przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej, natomiast u osób niebędących pracownikami mowa jest o tego rodzaju świadczeniach otrzymanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 ustawy. W odniesieniu do tej kategorii podatników pojęcia "podróż" nie należy bowiem utożsamiać z "podróżą służbową" - pojęciem zdefiniowanym w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, wykonującym czynności m.in. wynikające z umowy zlecenia, umowy o dzieło, innych umów, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

Z treści wniosku wynika, że, przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest ochrona mienia i dóbr. Pracownicy Wnioskodawcy zatrudnieni jako "kontrolni" wykonują swoją pracę - w ramach zawartych umów z klientami - kontrolując obiekty. Dotychczas korzystali z samochodów służbowych, jednakże Wnioskodawca chce aby do celów służbowych pracownicy wykorzystywali samochody prywatne. Wnioskodawca planuje wypłacać pracownikom tzw. kilometrówkę. Pracownicy zatrudnieni są na umowę o pracę, jednakże Wnioskodawca chce zatrudnić do wykonywania ww. zadań osoby na umowy-zlecenia.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, w sytuacji otrzymywania przez osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę na podstawie umowy-zlecenia, zwrotu wydatków poniesionych z tytułu kosztów podróży (używania własnego samochodu), w celu wykonywania obowiązków wynikających z zawartych umów zlecenia należności te będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak tylko do wysokości określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. i przy spełnieniu pozostałych przesłanek warunkujących omawiane zwolnienie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl