ITPB2/415-221/11/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011 r. (data wpływu 25 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu w zamian za wykonanie innego świadczenia - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu w zamian za wykonanie innego świadczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z dużymi zaległościami czynszowymi za mieszkania komunalne, Zakład, zamierza wprowadzić do umowy najmu porozumienie, zgodnie z którym zapłata czynszu może mieć formę świadczenia rzeczowego, na co pozwala art. 453 i 659 § 2 Kodeksu cywilnego. Najemcy w celu zwolnienia z długu (czynszu najmu) wykonają na rzecz wynajmującego inne świadczenia (art. 453 Kodeksu cywilnego). Rodzaj, rozmiar i wartość czynności świadczonych przez najemcę (dłużnika) są następnie określone w załączniku do ww. porozumienia. Do czynności świadczonych przez dłużnika należeć będą prace porządkowe, t.j. sprzątanie terenu na którym znajduje się mieszkanie dłużnika, drobne prace remontowe na klatce schodowej i na posesji wokół budynku mieszkalnego (uzupełnianie tynków, malowanie klatek schodowych, drzwi, stolarki okiennej, płotów). Świadczenia rzeczowe miałyby charakter okresowy. Następowałyby w przypadku udokumentowania braku możliwości spłaty należności za powstałe długi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy u najemców, bądź członków rodzin tych najemców, w związku z odpracowaniem zaległości czynszowych powstaje przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, czy Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek poboru zaliczek na podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpracowanie zaległości czynszowych przez najemców lub członków ich rodzin nie powinno być przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Wnioskodawca nie powinien mieć obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z dużymi zaległościami czynszowymi za mieszkania komunalne, Wnioskodawca, zamierza wprowadzić do umowy najmu porozumienie, zgodnie z którym zapłata czynszu może mieć formę świadczenia rzeczowego, na co pozwala art. 453 i 659 § 2 Kodeksu cywilnego. Najemcy w celu zwolnienia z długu (czynszu najmu) wykonają na rzecz wynajmującego inne świadczenia (art. 453 Kodeksu cywilnego). Rodzaj, rozmiar i wartość czynności świadczonych przez najemcę (dłużnika) są następnie określone w załączniku do ww. porozumienia. Do czynności świadczonych przez dłużnika należeć będą prace porządkowe, t.j. sprzątanie terenu na którym znajduje się mieszkanie dłużnika, drobne prace remontowe na klatce schodowej i na posesji wokół budynku mieszkalnego (uzupełnianie tynków, malowanie klatek schodowych, drzwi, stolarki okiennej, płotów). Świadczenia rzeczowe miałyby charakter okresowy. Następowałyby w przypadku udokumentowania braku możliwości spłaty należności za powstałe długi.

Zgodnie z brzmieniem art. 453 Kodeksu cywilnego jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem niniejszego jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania (w tym przypadku do zapłaty czynszu) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności, stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, po stronie najemców lokali komunalnych oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w związku z odpracowaniem przez nich zobowiązań z tytułu zaległości czynszowych, a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek poboru z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.