ITPB2/415-220a/12/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu - 9 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniono w dniu 4 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan jednym z czterech współwłaścicieli dwóch nieruchomości rolniczych, które w dniu 11 lipca 2008 r. sprzedali spółce, otrzymując w dniu podpisania aktu notarialnego 15% ustalonej ceny sprzedaży. Udziały w ww. nieruchomościach stanowiły składniki Pana majątku osobistego nabyte na własne potrzeby, nie zaś w celu prowadzenia działalności handlowej. Kupujący zobowiązał się pozostałą kwotę zapłacić do dnia 31 lipca 2009 r., poddając się rygorowi egzekucji przewidzianemu w art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c.

Ponadto w celu zabezpieczenia nieuiszczonej części ceny sprzedaży na rzecz zbywców ustanowiono na obu nieruchomościach hipoteki łączne umowne. Zbywcy w dniu sprzedaży nie podlegali podatkowi dochodowemu ani podatkowi VAT.

Nabywcy nieruchomości nie dotrzymali warunków umowy i nie zapłacili pozostałej kwoty, w związku z tym wierzyciele (zbywcy obu nieruchomości) złożyli u komornika sądowego wniosek o wszczęcie egzekucji, w wyniku czego doprowadzono do licytacji publicznej obu nieruchomości. Postanowieniem sądu rejonowego z dnia 19 stycznia 2011 r. oraz z dnia 3 maja 2011 r. dokonano przysądzenia obu nieruchomości wierzycielom, na zasadach współwłasności, gdyż cena nabycia znajdowała pokrycie w ich wierzytelnościach. Kwota wierzytelności wszystkich współwłaścicieli znacznie przewyższa wartość obu działek wynikającą z ceny nabycia ich w drodze licytacji. Należące do Pana udziały w obu nieruchomościach stanowiły składniki Jego majątku osobistego, nabyte na własne potrzeby, nie zaś w celu prowadzenia działalności handlowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przejęciem opisanych we wniosku udziałów w nieruchomościach w zamian za część wierzytelności będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego w przypadku sprzedaży.

Zdaniem Pana, w opisanej sytuacji w zakresie podatku dochodowego zastosowanie znajduje przepis art. 30e ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podstawą obliczenia podatku z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d.

Zatem w przypadku ponownej sprzedaży udziałów w nieruchomości będzie Pan zobowiązany ustalić dochód z tego tytułu w ten sposób, że:

* zgodnie z powołanym art. 19 ust. 1 cyt. ustawy przychodem jest wartość wyrażona w cenie sprzedaży,

* zaś kosztami nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy jest wartość wierzytelności, za którą dokonano przysądzenia przedmiotowej nieruchomości (w wyniku dokonanego przysądzenia spółka Progress IV zwolniona została w całości z długu wobec współwłaścicieli).

W efekcie - w Pana opinii - może dojść do sytuacji, w której cena uzyskana ze sprzedaży nieruchomości nie pokryje poniesionych przez współwłaścicieli kosztów jej nabycia (współwłaściciele poniosą stratę). Wówczas podatek dochodowy nie wystąpi. W przeciwnym przypadku podatek dochodowy - stosownie do zapisów art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym - wyniesie 19% dochodu, obliczonego w wyżej wskazany sposób.

Stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy dochód z odpłatnego zbycia wskazanej nieruchomości wolny będzie jednak od podatku dochodowego, o ile spełnione zostaną przesłanki zawarte we wskazanym przepisie tj. nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, uzyskany przychód wydatkuje Pan na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pana stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż jest Pan jednym z czterech współwłaścicieli dwóch nieruchomości rolniczych, które w dniu 11 lipca 2008 r. sprzedali spółce, otrzymując w dniu podpisania aktu notarialnego 15% ustalonej ceny sprzedaży. Udziały w ww. nieruchomościach stanowiły składniki Pana majątku osobistego nabyte na własne potrzeby, nie zaś w celu prowadzenia działalności handlowej. Kupujący zobowiązał się pozostałą kwotę zapłacić do dnia 31 lipca 2009 r., poddając się rygorowi egzekucji przewidzianemu w art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c.

Ponadto w celu zabezpieczenia nieuiszczonej części ceny sprzedaży na rzecz zbywców ustanowiono na obu nieruchomościach hipoteki łączne umowne. Zbywcy w dniu sprzedaży nie podlegali podatkowi dochodowemu ani podatkowi VAT.

Nabywcy nieruchomości nie dotrzymali warunków umowy i nie zapłacili pozostałej kwoty, w związku z tym wierzyciele (zbywcy obu nieruchomości) złożyli u komornika sądowego wniosek o wszczęcie egzekucji, w wyniku czego doprowadzono do licytacji publicznej obu nieruchomości. Postanowieniem sądu rejonowego z dnia 19 stycznia 2011 r. oraz z dnia 3 maja 2011 r. dokonano przysądzenia obu nieruchomości wierzycielom, na zasadach współwłasności, gdyż cena nabycia znajdowała pokrycie w ich wierzytelnościach. Kwota wierzytelności wszystkich współwłaścicieli znacznie przewyższa wartość obu działek wynikającą z ceny nabycia ich w drodze licytacji. Należące do Pana udziały w obu nieruchomościach stanowiły składniki Jego majątku osobistego, nabyte na własne potrzeby, nie zaś w celu prowadzenia działalności handlowej.

W świetle powyższego dla ustalenia daty nabycia przez Pana udziałów we własności obu nieruchomości istotnym są skutki jakie wywołało wydane przez sąd postanowienie o przysądzeniu.

Zgodnie z art. 952 Kodeksu postępowania cywilnego zajęta nieruchomość ulega sprzedaży przez licytację publiczną. Termin licytacji nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie dwóch tygodni po uprawomocnieniu się opisu i oszacowania ani też przed uprawomocnieniem się wyroku, na podstawie którego wszczęto egzekucję.

Z kolei w myśl art. 999 § 1 przytoczonej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 2 maja 2012 r., prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.

Zatem podstawowym skutkiem postanowienia o przysądzeniu własności, wydanego w wyniku licytacji publicznej, jest przeniesienie własności nieruchomości na nabywcę. Nabywca staje się więc właścicielem nieruchomości z dniem uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności, które umożliwia ujawnienie nabytego prawa w księdze wieczystej, a także stwarza podstawę do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości nabytej na licytacji.

W świetle powyższego nabycie przez Pana udziałów w obu nieruchomościach nastąpiło w 2011 r.

Analizując przedstawione zdarzenie przyszłe w kontekście przesłanek wynikających z zacytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych wskazać należy, że planowane zbycie nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast do należnego Panu przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomościach zastosowanie będą miały przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) podatek dochodowy wynosi - 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 6e i 6f ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych, przy czym koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Rozważając kwestie ustalania kosztów uzyskania przychodu należy uznać za nieprawidłowe Pana stanowisko, zgodnie z którym kosztami nabycia, o czym mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość wierzytelności, za którą dokonano przysądzenia przedmiotowej nieruchomości.

Powyższe znajduje uzasadnienie w obowiązujących przepisach prawnych, bowiem ustawodawca, tworząc zasady egzekucji z nieruchomości, umożliwił w pewnych sytuacjach przejęcie jej na własność przez wierzyciela.

Przepis art. 982 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego stanowi, jeżeli na licytacji nikt nie przystąpił do przetargu, a przedmiotem egzekucji jest nieruchomość rolna, współwłaściciel nieruchomości wystawionej na licytację i nie będący dłużnikiem osobistym, ma prawo przejęcia nieruchomości na własność w cenie nie niższej od trzech czwartych sumy oszacowania. Art. 958 § 2 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 983 przywołanej ustawy, jeżeli nikt nie zgłosił wniosku o przejęcie nieruchomości w myśl artykułu poprzedzającego albo przedmiot egzekucji nie jest nieruchomością rolną, komornik na wniosek wierzyciela wyznacza drugą licytację, na której cena wywołania stanowi dwie trzecie sumy oszacowania. Cena ta jest najniższa, za którą można nabyć nieruchomość. Z kolei stosownie do treści art. 984 § 1 k.p.c., jeżeli również na drugiej licytacji nikt nie przystąpi do przetargu, przejęcie nieruchomości na własność może nastąpić w cenie nie niższej od dwóch trzecich części sumy oszacowania, przy czym prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu oraz współwłaścicielowi. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest nieruchomość rolna, stosuje się art. 982 z wynikającą z niniejszego przepisu zmianą co do ceny przejęcia. W wypadku gdy osoby określone w art. 982 nie skorzystają z prawa przejęcia nieruchomości rolnej, prawo to przysługuje także wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu.

Zatem ustawodawca dopuścił przejęcie przez wierzyciela egzekwującego i hipotecznego oraz współwłaściciela na własność egzekwowanej nieruchomości, które może nastąpić w cenie ustalonej w relacji do sumy oszacowania, tj. w zależności od liczby licytacji, do których nikt przystąpił, rodzaju nieruchomości stanowiącej przedmiot egzekucji (rolna i nierolna) oraz statusu osoby mającej ww. prawo, cena przejęcia nie może być niższa od trzech czwartych lub od dwóch trzecich części sumy oszacowania.

Natomiast zgodnie z § 136 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie czynności komorników (Dz. U. Nr 10, poz. 52 z późn. zm.) w związku z art. 947 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego sumę oszacowania nieruchomości ustala się według przeciętnych cen sprzedaży podobnych nieruchomości w tej samej okolicy, z uwzględnieniem stanu nieruchomości w dniu dokonania oszacowania. Ponadto w myśl § 136 ust. 2 Rozporządzenia przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do oszacowania budowli i innych urządzeń oraz przynależności i pożytków nieruchomości.

Wobec powyższego nie można do kosztów nabycia przez Pana udziałów w obu nieruchomościach zaliczyć wartości dochodzonej przez Niego wierzytelności, a jedynie cenę za jaką przejął je na własność, a która odwołuje się do sumy oszacowania ustalanej według przeciętnych cen sprzedaży podobnych nieruchomości w tej samej okolicy, z uwzględnieniem stanu nieruchomości w dniu dokonania oszacowania, a nie do wartości dochodzonej wierzytelności.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Jednakże w myśl powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Zatem w sytuacji, gdy przychód z planowanej sprzedaży udziałów w nieruchomości wyrażonej w cenie przewyższy koszty uzyskania przychodu, przy czym za należące do nich na podstawie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty nabycia nie można uznać wartości wierzytelności, za którą dokonano na Pana rzecz przysądzenia udziałów w przedmiotowych nieruchomościach, wówczas powstały w ten sposób dochód i uzyskany przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziałów w obu działkach podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.). Należy przy tym zaznaczyć, iż w przypadku wydatkowania (w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż) przychodu (stanowiącego różnicę pomiędzy wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, a kosztami odpłatnego zbycia) uzyskanego ze sprzedaży ww. udziałów na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 lub 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. dochód będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym, jeśli spełnione zostaną wszystkie warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.