ITPB2/415-207/14/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Nr 8, poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (wpływ do tutejszego organu 28 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty dożywotniej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty dożywotniej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 20 października 1968 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Do roku 2010 małżonkowie posiadali ustrój wspólności majątkowej. Mąż Wnioskodawczyni - w dniu 14 lipca 1997 r. - nabył nieruchomość. Od przedmiotowej transakcji zostały opłacone wszelkie koszty wraz z podatkiem od spadków i darowizn. Nieruchomość ta stanowiła odrębną własność męża Wnioskodawczyni.

W okresie trwania małżeństwa, do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie podejmowała pracy zawodowej, ponieważ jej rolą było prowadzenie domu i wychowywanie trzech córek. Na utrzymanie rodziny pracował tylko mąż Wnioskodawczyni.

W nieruchomości, o której mowa powyżej wyodrębnione zostały dwa lokale mieszkalne, których wartość została określona na łączną kwotę 760.000 zł. Na postawie aktu notarialnego z dnia 5 lutego 2014 r., mąż Wnioskodawczyni przeniósł własność tych lokali na ich córkę w zamian za ustanowienie na rzecz Wnioskodawczyni dożywotniej renty w wysokości 1.200 zł wypłacanej co miesiąc do 10-go każdego miesiąca. Z przedmiotowego aktu także wynika fakt, iż renta ta została ustanowiona na czas życia Wnioskodawczyni, a w przypadku jej śmierci renta ta będzie wypłacana jej mężowi na takich samych warunkach jakie zostały określone w akcie notarialnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymywana przez Wnioskodawczynię dożywotnia renta podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

2. Czy rozliczenie z organem podatkowym powinno następować raz w roku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nieruchomość została nabyta przez jej męża w drodze darowizny, za co został opłacony podatek od spadków i darowizn, w związku z czym wystąpiłaby tu forma podwójnego opodatkowania. Uzyskiwane przez nią świadczenie w postaci renty nie stanowi przychodu do opodatkowania, ponieważ renta stanowi składnik ceny nieruchomości, której własność została przeniesiona po upływie 5 lat od dnia jej nabycia co zwalnia podatnika ze zryczałtowanego podatku dochodowego.

W świetle powyższego Wnioskodawczyni uważa, że otrzymywana przez nią renta dożywotnia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie jest zobowiązana do rozliczania się z organem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną otrzymaną przez podatnika.

W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy określone zostały źródła przychodów, wśród których - w pkt 1 - wymieniono: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Na mocy art. 12 ust. 7 ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w dniu 20 października 1968 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Do roku 2010 małżonkowie posiadali ustrój wspólności majątkowej. Mąż Wnioskodawczyni - w dniu 14 lipca 1997 r. - nabył nieruchomość. Od przedmiotowej transakcji zostały opłacone wszelkie koszty wraz z podatkiem od spadków i darowizn Nieruchomość ta stanowiła odrębną własność męża Wnioskodawczyni.

W okresie trwania małżeństwa, do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie podejmowała pracy zawodowej, ponieważ jej rolą było prowadzenie domu i wychowywanie trzech córek. Na utrzymanie rodziny pracował tylko mąż Wnioskodawczyni.

W nieruchomości, o której mowa powyżej wyodrębnione zostały dwa lokale mieszkalne, których wartość została określona na łączną kwotę 760.000 zł. Na postawie aktu notarialnego z dnia 5 lutego 2014 r., mąż Wnioskodawczyni przeniósł własność tych lokali na ich córkę w zamian za ustanowienie na rzecz Wnioskodawczyni dożywotniej renty w wysokości 1.200 zł wypłacanej co miesiąc do 10-go każdego miesiąca. Z przedmiotowego aktu także wynika fakt, iż renta ta została ustanowiona na czas życia Wnioskodawczyni, a w przypadku jej śmierci renta ta będzie wypłacana jej mężowi na takich samych warunkach jakie zostały określone w akcie notarialnym.

Z art. 903 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) wynika natomiast, że przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 906 § 1 ww. Kodeksu, do renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Natomiast w myśl art. 393 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli w umowie zastrzeżono, że dłużnik spełni świadczenie na rzecz osoby trzeciej, osoba ta, w braku odmiennego postanowienia umowy, może żądać bezpośrednio od dłużnika spełnienia zastrzeżonego świadczenia.

Zastrzeżenie co do obowiązku świadczenia na rzecz osoby trzeciej nie może być odwołane ani zmienione, jeżeli osoba trzecia oświadczyła którejkolwiek ze stron, że chce z zastrzeżenia skorzystać (art. 393 § 2 Kodeksu cywilnego).

Należy podkreślić, że definicja renty, określona w art. 12 ust. 7 ustawy, nie ogranicza pojęcia renty wyłącznie do świadczeń rentowych wypłacanych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Obejmuje również renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego. Dlatego też należy przyjąć, że tzw. dożywotnia renta, ustanowiona na podstawie aktu notarialnego, mieści się w definicji renty, określonej w art. 12 ust. 7 ustawy, a tym samym stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przychód (dochód), który Wnioskodawczyni uzyska z tytułu ww. renty w danym roku podatkowym zobowiązana jest wykazać wraz z pozostałymi dochodami uzyskanymi w tym samym roku i podlegającymi opodatkowaniu wg skali podatkowej w zeznaniu podatkowym. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Końcowo wyjaśnić należy, że nie sposób zgodzić się z Wnioskodawczynią, że w takiej sytuacji dojdzie do podwójnego opodatkowania, albowiem z jego istoty wynika, że występuję wówczas gdy u tej samej osoby dochodzi do dwukrotnego opodatkowania tego samego przedmiotu. W niniejszej sprawie nie występuje jednak ani tożsamość podmiotu podlegającego opodatkowaniu, ani też tożsamość przedmiotu opodatkowania, albowiem - jak podaje Wnioskodawczyni - jej małżonek zapłacił podatek w związku z nabyciem nieruchomości w drodze darowizny uzyskanej w 1997 r. (przedmiotem opodatkowania była wówczas darowizna), natomiast Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłacenia podatku dochodowego z tytułu uzyskania dożywotniej renty wypłacanej przez córkę w zamian za przeniesienie przez małżonka w lutym 2014 r. lokali mieszkalnych wyodrębnionych z tej nieruchomości (obecnie przedmiotem opodatkowania jest zatem renta).

Dla opodatkowania dożywotniej renty otrzymywanej przez Wnioskodawczynię bez znaczenia pozostaje fakt, że odpłatne zbycie nieruchomości zostało dokonane przez jej małżonka po upływie 5 lat od jej nabycia (fakt ten rodzi jedynie określone skutki po stronie małżonka, albowiem nieruchomość ta stanowiła jego majątek odrębny).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.