ITPB2/415-195/12/MU - Określenie skutków podatkowych sprzedaży garażu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży garażu - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży garażu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 lipca 2005 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył garaż wchodzący w skład wspólności majątkowej ustawowej. W dniu 10 grudnia 2010 r. małżonkowie podpisali umowę wprowadzającą ustrój rozdzielności majątkowej oraz o podział majątku wspólnego. W wyniku tego podziału żona Wnioskodawcy nabyła na wyłączną własność mieszkanie (własność hipoteczna) o wartości 1 050 000 PLN oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 350 000 PLN (łączna wartość 1 400 000 PLN). Wnioskodawca nabył na wyłączną własność (własność hipoteczna) mieszkanie o wartości 400 000 PLN oraz garaż o wartości 30 000 PLN (łączna wartość 430 000 PLN). Podział majątku nie był ekwiwalentny i nie towarzyszyły mu żadne spłaty ani dopłaty. Wartość garażu mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy przed dokonaniem podziału majątku dorobkowego. W dniu 16 grudnia 2011 r. garaż został sprzedany.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży nieruchomości - garażu Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy dochód uzyskany ze sprzedaży garażu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od końca roku, w którym go nabył minęło 5 lat. Wnioskodawca uważa, że garaż nabył w 2005 r., a podział majątku nie skutkował nabyciem rzeczy, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości i ww. praw majątkowych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 15 lipca 2005 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył garaż wchodzący w skład wspólności majątkowej ustawowej. W dniu 10 grudnia 2010 r. małżonkowie podpisali umowę wprowadzającą ustrój rozdzielności majątkowej oraz o podział majątku wspólnego. W wyniku tego podziału żona Wnioskodawcy nabyła na wyłączną własność mieszkanie (własność hipoteczna) o wartości 1 050 000 PLN oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 350 000 PLN (łączna wartość 1 400 000 PLN). Wnioskodawca nabył na wyłączną własność (własność hipoteczna) mieszkanie o wartości 400 000 PLN oraz garaż o wartości 30 000 PLN (łączna wartość 430 000 PLN). Podział majątku nie był ekwiwalentny i nie towarzyszyły mu żadne spłaty ani dopłaty. Wartość garażu mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy przed dokonaniem podziału majątku dorobkowego. W dniu 16 grudnia 2011 r. garaż został sprzedany.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Stosownie do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą ustania wspólności ustawowej, małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek.

W myśl art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-51¹ (art. 48).

Zatem z chwilą ustania wspólności majątkowej, wspólność bezudziałowa ulega przekształceniu i każdy z małżonków otrzymuje udział w majątku wspólnym. Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Wobec powyższego, za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego) pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego.

W złożonym w niniejszej sprawie wniosku wskazano, że zgodnie z umową o podziale majątku wspólnego z dnia 10 grudnia 2010 r. Wnioskodawca nabył na wyłączna własność mieszkanie o wartości 400 000 PLN oraz garaż o wartości 30 000 PLN, pozostawiając żonie lokale mieszkalne o większej wartości.

W świetle powyższego, za datę nabycia garażu, który w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego przypadł Wnioskodawcy należy przyjąć datę jego nabycia w czasie trwania małżeństwa, tj. 2005 r., a co za tym idzie, bieg pięcioletniego terminu, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2005 r. Dokonana więc w grudniu 2011 r. sprzedaż nieruchomości z uwagi na upływ okresu, o którym mowa powyżej, nie stanowi źródła przychodu, a tym samym nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Jednocześnie tut. organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały zatem analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.