ITPB2/415-18/14/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Syn Wnioskodawcy ma 6 lat i posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane w dniu 14 maja 2013 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Zgodnie z orzeczeniem syn został zaliczony do osób niepełnosprawnych (symbol XXX) do 31 maja 2014 r. Z orzeczenia wynika również, że niepełnosprawność datuje się od 2013 r. Wniosek do Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności Wnioskodawca złożył w dniu 8 kwietnia 2013 r. na podstawie zaświadczenia lekarskiego z dnia 12 marca 2013 r. z powodu alergii na jad pszczoły IIIst wg Muellera. W 2010 r. po raz pierwszy u syna pojawiła się reakcja alergiczna na jad pszczoły. W sierpniu 2012 r. ponownie wystąpiła reakcja alergiczna na jad pszczoły. W dniu 7 listopada 2012 r. lekarz prowadzący (specjalista) zalecił zbiegi rehabilitacyjno-lecznicze metodą immunoterapią swoistą jadem pszczoły, które syn rozpoczął od 8 stycznia 2013 r. w Szpitalu Dziecięcym, który ma podpisany kontrakt z NFZ na tego typu zabiegi dla dzieci poniżej piętnastego roku życia. W 2013 r. syn pobierał zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł.

Na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze Wnioskodawca dowoził syna samochodem osobowym, którego jest współwłaścicielem (co wynika z dowodu rejestracyjnego). Od 8 stycznia 2013 r. do 17 grudnia 2013 r. syn pobrał łącznie 20 zabiegów rehabilitacyjno-leczniczych. Na zabiegi Wnioskodawca będzie dowoził syna jeszcze przez 4 lata. Trasa ma 198 km w jedną stronę. Wydatki na używanie samochodu osobowego Wnioskodawca poniósł wyłącznie z własnych środków finansowych, które nie zostały mu zwrócone w jakiejkolwiek formie. Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające zlecenie przez lekarza specjalistę i odbycie przez syna niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulg rehabilitacyjnej wydatki poniesione z tytułu używania samochodu osobowego dla potrzeb związanych z przewozem syna na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2013 kwoty 2.280 zł.

Wnioskodawca uważa, że może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatki poniesione z tytułu używania samochodu osobowego dla potrzeb związanych z przewozem na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze. W ocenie Wnioskodawcy spełnia wszystkie warunki zawarte w art. 26 ust. 7a pkt 14.

Jego syn zaliczony jest do osób niepełnosprawnych na podstawie zaświadczenia od lekarza kierującego z tytułu alergii na jad pszczoły IIIst wg Muellera. Samochód osobowy, którego jest współwłaścicielem używa do przewozu syna na zabiegi rehabilitacyjno - lecznicze, które są niezbędne w celu zmniejszenia ryzyka reakcji alergicznych u Jego dziecka i są niezbędnymi zabiegami leczniczo - rehabilitacyjnymi związanymi z orzeczoną niepełnosprawnością. Ponadto wydatki jakie Wnioskodawca poniósł w związku z dojazdami na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze w 2013 r. były wyższe od kwoty 2280 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika, mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7c ww. ustawy, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (art. 26 ust. 7e ustawy).

Z analizy art. 26 ust. 7a pkt 14 powołanej ustawy wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, m.in. należy:

* mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia; przy czym roczny dochód takiej osoby nie może przekroczyć kwoty 9.120 zł,

* być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,

* dowozić nim osobę niepełnosprawną na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza,

* ponieść z tego tytułu wydatki.

Wydatki poniesione na cele określone w art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy, nie wymagają od podatnika ich dokumentowania. Powyższe nie oznacza jednak, iż organ podatkowy weryfikujących zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, nie ma prawa domagać się od podatnika przedstawienia dowodów związanych z poniesionymi wydatkami, np. zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego korzystanie z niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych przez osobę niepełnosprawną.

Zaznaczyć również należy, iż określona w ustawie kwota 2.280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona tytułem poniesienia ww. wydatków. Użycie przez ustawodawcę, przy określaniu wielkości limitu, wyrażenia "w wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł" (a nie w wysokości 2.280 zł) wskazuje, iż wysokość odliczenia uzależniona jest od intensywności (częstości) używania samochodu.

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele - nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością - nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że syn Wnioskodawcy ma 6 lat i posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane w dniu 14 maja 2013 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Zgodnie z orzeczeniem syn został zaliczony do osób niepełnosprawnych (XXX) do 31 maja 2014 r. Z orzeczenia wynika również, że niepełnosprawność datuje się od 2013 r. Wniosek do Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności Wnioskodawca złożył w dniu 8 kwietnia 2013 r. na podstawie zaświadczenia lekarskiego z dnia 12 marca 2013 r. z powodu alergii na jad pszczoły IIIst wg Muellera. W 2010 r. po raz pierwszy u syna pojawiła się reakcja alergiczna na jad pszczoły. W sierpniu 2012 r. ponownie wystąpiła reakcja alergiczna na jad pszczoły. W dniu 7 listopada 2012 r. lekarz prowadzący (specjalista) zalecił zbiegi rehabilitacyjno-lecznicze metodą immunoterapią swoistą jadem pszczoły, które syn rozpoczął od 8 stycznia 2013 r. w Szpitalu Dziecięcym, który ma podpisany kontrakt z NFZ na tego typu zabiegi dla dzieci poniżej piętnastego roku życia. W 2013 r. syn pobierał zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł.

Na zabiegi rehabilitacyjno-lecznicze Wnioskodawca dowoził syna samochodem osobowym, którego jest współwłaścicielem (co wynika z dowodu rejestracyjnego). Od 8 stycznia 2013 r. do 17 grudnia 2013 r. syn pobrał łącznie 20 zabiegów rehabilitacyjno-leczniczych. Na zabiegi Wnioskodawca będzie dowoził syna jeszcze przez 4 lata. Trasa ma 198 km w jedną stronę. Wydatki na używanie samochodu osobowego Wnioskodawca poniósł wyłącznie z własnych środków finansowych, które nie zostały mu zwrócone w jakiejkolwiek formie. Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające zlecenie przez lekarza specjalistę i odbycie przez syna niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż skoro Wnioskodawca ma na utrzymaniu niepełnosprawnego syna i poniósł w 2013 r. wydatki z tytułu używania własnego samochodu osobowego, dla potrzeb związanych z przewozem syna na zlecone przez lekarza specjalistę niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne to ma prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej w wysokości faktycznie poniesionych przez siebie wydatków. Wskazać należy, iż odliczenie zastosowane przez Wnioskodawcę nie może przekroczyć kwoty 2280 zł.

Ponadto, tutejszy organ zaznacza, iż Wnioskodawca dołączył do wniosku szereg dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny ww. dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem w sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie" 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawą, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń