ITPB2/415-141/14/15-S/16-S/IB - Określenie skutków podatkowych finansowania doktorantom opłat konferencyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1288/15 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu - 10 lutego 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania doktorantom opłat konferencyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania doktorantom opłat konferencyjnych.

W przedmiotowym wniosku i w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Studenci i doktoranci Uniwersytetu wyjeżdżają często poza teren T., aby uczestniczyć w różnego rodzaju konferencjach naukowych, szkoleniach, itp. W związku z powyższymi wyjazdami Uczelnia ponosi często koszty opłat za uczestnictwo (tzw. wpisowe-fee) oraz koszty transportu, zakwaterowania, wyżywienia delegowanych osób. W przypadku, gdy konferencja naukowa organizowana jest na miejscu, to jedynymi kosztami uczestnictwa ponoszonymi przez Uczelnię są koszty opłaty konferencyjnej organizowanej przez inny podmiot. W sytuacjach, gdy uczelnia nie finansuje bezpośrednio powyższych wydatków studenci i doktoranci są zainteresowani w wypłacie im diet na wyżywienie i kosztów dojazdu oraz powrotu.

Część doktorantów związanych z konkretnym projektem naukowym ma zawarte z Uczelnią umowy o pracę (praca tylko w ramach danego projektu). Z kolei część doktorantów podpisuje umowy zlecenia na różne tematy - trochę na prowadzenie zajęć dydaktycznych w ramach projektu, trochę na prowadzenie prac naukowo-badawczych. Jednakże większości doktorantów nie łączy z Uczelnią jakakolwiek umowa cywilnoprawna - poza przyjęciem na studia doktoranckie. Otrzymują oni jedynie stypendium doktoranckie, w ramach którego są zobligowani do przeprowadzenia - zgodnie z regulaminem studiów doktoranckich - do 60 godzin zajęć dydaktycznych dla studentów Uczelni uczestnicząc w konferencjach dotyczących ich studiów, reprezentują jednocześnie Uczelnię wobec innych instytucji, np. Ministerstwa Edukacji, itp.

W myśl art. 8 ustawy o szkolnictwie wyższym, zadaniem Uczelni jest stworzenie warunków do prawidłowej realizacji programu studiów oraz umożliwienie indywidualnego prowadzenia pracy naukowej pod nadzorem opiekuna naukowego. Udział doktorantów w różnego rodzaju konferencjach, sympozjach i seminariach naukowych stanowi integralną część procesu kształcenia i pracy naukowej, gdzie doktoranci uzyskują bieżącą wiedzę naukową i materiały, które będą dostępne w publikacjach książkowych i czasopismach naukowych dopiero w odległej przyszłości. Udział doktoranta w konferencjach szkoleniowych jest jednym z podstawowych elementów bezpłatnego kształcenia kadr naukowych i wydatki z tym związane są w całości finansowane poprzez dotacje z budżetu państwa (art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata z tytułu udziału w konferencji (opłaty konferencyjnej) stanowi przychód doktorantai podlega opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wymieniona w pkt 114 wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Stosownie do art. 94 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, udział doktorantaw konferencjach szkoleniowych jest jednym z podstawowych elementów bezpłatnego kształcenia kadr naukowych i wydatki z tym związane są w całości finansowane poprzez dotacje z budżetu państwa.

Natomiast § 3 pkt 6 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie kształcenia na studiach doktoranckich z dnia 1 września 2011 r. określa, iż studia doktoranckie stwarzają warunki do uczestniczenia w życiu środowiska naukowego w kraju i zagranicą (prezentacje wyników badań naukowych itp.).

W ocenie Wnioskodawcy stan faktyczny opisany we wniosku, dotyczący doktorantów, na podstawie powyższych przepisów uprawnia przyjęcie stanowiska, że przychód z tytułu opłaty konferencyjnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 16 maja 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-141/14/MM stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. jest nieprawidłowe. Uznał bowiem, że świadczenie nieodpłatne w postaci opłaty konferencyjnej uiszczanej przez Uczelnię za studenta studiów doktoranckich stanowi przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty działalności dydaktycznej - co do zasady - są finansowane z przychodów Uczelni, w tym dotacji otrzymywanych na ten cel z budżetu państwa. Nie sposób zatem uznać, iż opisane we wniosku świadczenia nieodpłatne są dokonywane bezpośrednio z budżetu państwa oraz w ramach programu rządowego (programów rządowych).

W dniu 5 czerwca 2014 r. złożone zostało wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 4 lipca 2014 r. znak ITPB2/415W-64/14/MU.

W skardze z dnia 6 sierpnia 2014 r. na ww. interpretację, Uniwersytet zarzucił, że wydana interpretacja narusza art. 94 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym poprzez jego niewłaściwą wykładnię skutkującą uznaniem, że koszty opłat za uczestnictwo (tzw. opłaty fee) doktorantów w konferencjach naukowych stanowią ich przychód i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, nie korzystają bowiem ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyrokiem z dnia 22 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1076/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając że w jego ocenie wydana została z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu uzasadniającym jej uchylenie. Rozpoznanie wniosku o jej wydanie nastąpiło bowiem z pominięciem badania jego formalnej dopuszczalności.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w powołanym wyroku, wezwaniem z dnia 10 marca 2015 r. nr ITPB2/415-141/14-2/MM Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku, poprzez wyjaśnienie, czy Uniwersytet wystąpił z ww. wnioskiem, w imieniu doktorantów za których opłaca opłatę konferencyjną w zakresie ich sytuacji prawnopodatkowej, czy we własnym imieniu - jako płatnik podatku dochodowego lub podmiot zobowiązany do wystawienia informacji, o której mowa o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie jego obowiązków podatkowych.

Jednocześnie tutejszy organ wezwał do:

W piśmie uzupełniającym z dnia 20 marca 2015 r. wskazano, że Wnioskodawca wystąpił we własnym imieniu jako podmiot zobowiązany do wystawienia informacji zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie Jego obowiązków podatkowych.

W związku z powyższym Wnioskodawca ponownie sformułował pytanie w następujący sposób:

Czy koszty opłaty konferencyjnej ponoszone na rzecz doktorantów, stanowią dla nich nieodpłatne świadczenie (przychód podatkowy), o którym mowa w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinny być wykazane w informacji podatkowej PIT-8C, jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty konferencyjne są realizowane ze środków otrzymanych na mocy decyzji Ministerstwa Zdrowia - Departament Budżetu, Finansów i Inwestycji na podstawie ustawy budżetowej na rok 2014, w rozdziale 80306 - działalność dydaktyczna, § 2270 dotacja podmiotowa z budżetu dla uczelni publicznej oraz indywidualnych decyzji NCN i NCBiR.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ww. ustawy, wolna od podatku jest wymieniona w pkt 114 wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów. Z art. 94 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym wynika, że udział doktoranta w konferencjach szkoleniowych jest jednym z podstawowych elementów bezpłatnego kształcenia kadr naukowych i wydatki z tym związane są w całości finansowane poprzez dotacje z budżetu państwa. W myśl § 3 pkt 6 rozporządzenia z dnia 1 września 2011 r. Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie kształcenia na studiach doktoranckich, studia doktoranckie stwarzają warunki do uczestniczenia w życiu środowiska naukowego w kraju i za granicą (prezentacje wyników badań naukowych itp.).

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że przedstawione powyżej przepisy uprawniają do przyjęcia stanowiska, że przychód z tytułu opłaty konferencyjnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca nie powinien wykazywać go w informacji podatkowej PIT-8C.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 października 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1076/14 Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 17 kwietnia 2015 r. wydał interpretację indywidualną nr ITPB2/415-141/14/15-S/MM stwierdzając, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.) oraz pismem z dnia 20 marca 2015 r. (data wpływu 24 marca 2015 r.) jest nieprawidłowe. Uznał bowiem, że nie znajduje zastosowania zwolnienie z opodatkowania określone w art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro natomiast udział doktorantów w różnego rodzaju konferencjach, sympozjach i seminariach naukowych stanowi integralną część procesu kształcenia i pracy naukowej, to opłata konferencyjna ponoszona przez Wnioskodawcę za doktorantów jest ściśle związana z ich studiami doktoranckimi, zatem równowartość tej opłaty stanowi dla tych doktorantów przychód z innych źródeł, a w konsekwencji Wnioskodawca jest obowiązany wykazać ją w informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 12 maja 2015 r. Odpowiedźna ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 17 czerwca 2015 r. znak ITPB2/4511-1-43/15/ENB. W dniu 24 lipca 2015 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1288/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W opinii Sądu tut. organ kwalifikując ponoszone przez uczelnię koszty opłaty konferencyjnej pominął istotne przedstawione przez Skarżącego elementy stanu faktycznego związane z dokonywanym finansowaniem udziału doktorantów w konferencji, w szczególności pomijając ocenę sytuacji doktorantów zatrudnionych na uczelni, współpracujących z uczelnią w oparciu o umowę cywilnoprawną i tych będących jedynie studentami studiów doktoranckich, tj. różnic w sytuacji doktorantów - pracowników i o innym statusie. Ponadto nie ustosunkował się do wynikającego z opisu stanu faktycznego wskazania finansowania kosztów opłaty konferencyjnej z kwot przyznawanych w ramach programów rządowych - Narodowego Centrum Nauki, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.

Zdaniem Sądu w związku z przedstawionym stanem faktycznym niewątpliwie inna jest sytuacja oraz inne ramy prawne delegowania doktoranta zatrudnionego na umowę o pracę, celem udziału w konferencji od doktoranta, którego nie łączy z Uczelnią żadna umowa. Brak jest podstaw do przyjęcia, że uczestnictwo w konferencji (szkoleniu) doktoranta będącego pracownikiem Uczelni, delegowanego przez Uczelnię celem udziału w konferencji (szkoleniu), powoduje po stronie doktoranta powstanie przychodu w związku z poniesieniem przez Uczelnię kosztów opłaty konferencyjnej, bowiem delegowany doktorant uczestnicząc w konferencji, czy szkoleniu wykonuje obowiązki wynikające ze stosunku pracy. W ocenie Sądu, zgodzić się należy z argumentacją zawartą w skardze, że analizy wymaga przy tym odmienna sytuacja doktorantów zatrudnionych na Uczelni, współpracujących z Uczelnią w oparciu o umowę cywilnoprawną i tych będących jedynie studentami studiów doktoranckich, tj. różnic w sytuacji doktorantów-pracowników i tych o innym statusie. W tym zakresie organ nie uwzględnił okoliczności, od kogo wychodzi inicjatywa wyjazdu doktoranta i w czyim imieniu albo w czyim interesie doktorant udaje się w podróż w celu uczestnictwa w konferencji. W związku z powyższym Sąd stwierdził, że organ podatkowy nie wziął pod uwagę przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przyjmując, że wszyscy doktoranci uczestniczący w konferencjach uzyskują przychód bez względu na to, czy łączy ich umowa, w szczególności umowa o pracę zawarta z Uczelnią. Poza tym, organ nie dokonał oceny czy wskazane przez stronę dotacje podmiotowe na podstawie indywidualnych decyzji Narodowego Centrum Nauki oraz Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, z których jak stwierdziła strona skarżąca finansowane są opłaty konferencyjne mieszczą się w zwolnieniu przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 1288/15 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Artykuł 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera usystematyzowany zbiór źródeł przychodów, a dalsze przepisy szczegółowo normują poszczególne źródła i stanowią o zróżnicowanych zasadach opodatkowania.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

* z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 7 pkt 3 ww. ustawy jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Stosownie do art. 42 ust. 2 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

W myśl art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W sytuacji przedstawionej we wniosku część doktorantów związanych z konkretnym projektem naukowym ma zawarte z Uczelnią umowy o pracę (praca tylko w ramach danego projektu). Z kolei część doktorantów podpisuje umowy zlecenia na różne tematy - trochę na prowadzenie zajęć dydaktycznych w ramach projektu, trochę na prowadzenie prac naukowo-badawczych. Jednakże większości doktorantów nie łączy z Uczelnią jakakolwiek umowa cywilnoprawna - poza przyjęciem na studia doktoranckie.

Mając na uwadze ww. okoliczności faktyczne oraz uwzględniając rozstrzygnięcie Sądu w niniejszej sprawie, brak jest podstaw do przyjęcia, że uczestnictwo w konferencji (szkoleniu) doktoranta będącego pracownikiem Uczelni, delegowanego przez Uczelnię celem udziału w konferencji (szkoleniu), powoduje po stronie doktoranta powstanie przychodu w związku z poniesieniem przez Uczelnię kosztów opłaty konferencyjnej, bowiem delegowany doktorant uczestnicząc w konferencji, czy szkoleniu wykonuje obowiązki wynikające ze stosunku pracy.

Tym samym uznać również należy, że przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskują wyłącznie pozostali doktoranci, za których Uczelnia - Wnioskodawca uiszcza opłaty konferencyjne (opłaty z tytułu udziału w konferencjach). W przypadku doktorantów - zleceniobiorców powstaje przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, natomiast w przypadku doktorantów - uczestników studiów doktoranckich (z którymi Wnioskodawca nie zawierał jakichkolwiek umów) przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1ww. ustawy.

Jednocześnie, w odniesieniu do tego przychodu nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku określonego tym przepisem musi otrzymać:

* nieodpłatne świadczenie, bądź

* świadczenie częściowo odpłatne, bądź

* świadczenie rzeczowe (w naturze),

* świadczenia te muszą być sfinansowane (współfinansowane) z konkretnych, ściśle określonych źródeł,

* otrzymanie świadczeń winno nastąpić w ramach programów rządowych.

Jeżeli zatem podatnik otrzyma takie świadczenie i jest ono finansowane lub współfinansowane m.in. ze środków budżetu państwa lub agencji wykonawczych w ramach rządowego programu (rządowych programów), to wartość tego świadczenia jest zwolniona z podatku.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 października 2014 r. przychodami uczelni publicznej są w szczególności:

Jak wskazano w przedmiotowej sprawie udział doktorantów w różnego rodzaju konferencjach, sympozjach i seminariach naukowych stanowi integralną część procesu kształcenia i pracy naukowej, gdzie doktoranci uzyskują bieżącą wiedzę naukową i materiały, które będą dostępne w publikacjach książkowych i czasopismach naukowych dopiero w odległej przyszłości. Powyższe nie jest więc równoznaczne z tym, że mamy tu do czynienia z realizacją programu rządowego. Ponadto, opłaty konferencyjne są realizowane ze środków otrzymanych na mocy decyzji Ministerstwa Zdrowia - Departament Budżetu, Finansów i Inwestycji na podstawie ustawy budżetowej na rok 2014, w rozdziale 80306 - działalność dydaktyczna, § 2270 dotacja podmiotowa z budżetu dla uczelni publicznej oraz indywidualnych decyzji NCN i NCBiR.

Uwzględniając powyższe, beneficjentem środków otrzymywanych w formie dotacji z budżetu państwa oraz w formie dotacji podmiotowych na podstawie indywidualnych decyzji agencji wykonawczych - Narodowego Centrum Nauki oraz Narodowego Centrum Badań i Rozwoju jest Wnioskodawca, a nie doktoranci. Tym samym, uznać także należy, że opłaty konferencyjne przedstawione we wniosku są finansowane z przychodów Uczelni, a nie bezpośrednio z budżetu państwa lub ze środków agencji wykonawczych, a w konsekwencji otrzymywane przez doktorantów z tego tytułu świadczenia nieodpłatne nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w przypadku finansowania opłat konferencyjnych doktorantom będącym stronami umów zlecenia Wnioskodawca ma obowiązek uwzględnić uzyskiwany przez nich z tego tytułu przychód przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, a następnie uwzględnić go w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11. Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek w przypadku uiszczania opłat konferencyjnych za doktorantów, z którymi nie zawierał umów, jednakże w takim przypadku - w związku z powstawaniem po ich stronie przychodu - ma obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

W niniejszej sprawie natomiast na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne w związku z dokonywaniem przedmiotowych świadczeń na rzecz doktorantów będących pracownikami Wnioskodawcy, ponieważ nie uzyskują oni przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi jednakże, że o braku opodatkowania opisanej czynności uiszczania opłat konferencyjnych za pracowników Wnioskodawcy zadecydował zakres przedmiotowy ustawy, nie zaś zastosowanie zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy, jak argumentował to Wnioskodawca, również stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie tut. organ ocenia jako nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.