ITPB2/415-129/09/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem w dniu 23 kwietnia 2009 r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 30 kwietnia 2009 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze zbycia lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2009 r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 30 kwietnia 2009 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze zbycia lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przez długie lata opiekowała się Pani osobą bliską, ale obcą. W dniu 1 kwietnia 2007 r. osoba ta zmarła zapisując Pani w testamencie sporządzonym w formie aktu notarialnego w dniu 5 marca 2007 r. swoje mieszkanie o pow. 26 m^2, przeznaczone do remontu. W dniu 27 grudnia 2007 r. zapłaciła Pani naliczony w urzędzie skarbowym podatek od spadków i darowizn.

Zgodnie z wolą ofiarodawczyni i zapisem w testamencie musiała Pani sprzedać to mieszkanie w ciągu sześciu miesięcy od dnia otwarcia testamentu, a następnie z uzyskanych z tej sprzedaży środków wypłacić czterem osobom łączną kwotę 80.000 zł Z tego powodu nie mogła Pani czekać pięć lat ze sprzedażą, gdyż musiała prawnie spełnić polecenie zapisane w testamencie przez ofiarodawczynię. W dniu 19 marca 2008 r. dokonała Pani sprzedaży mieszkania za kwotę 180.000 zł i zgodnie z wolą ofiarodawczyni wypłaciła osobom przez nią wskazanym łączną sumę 80.000 zł.

Mieszkanie znajdowało się w budynku wybudowanym w 1970 r. W przedmiotowym lokalu nie była Pani zameldowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak należy ustalić właściwy podatek, tj. w wysokości 10% czy 19%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek dochodowy w wysokości 19% ze zbycia lokalu mieszkalnego nie powinien wystąpić, gdyż zbycie było konsekwencją zapisu w testamencie, który musiała spełnić.

Dodatkowo uważa Pani, że płacenie w tej sytuacji dwa razy podatku, tj. od "wzbogacenia" i od dochodu jest krzywdzące.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) wprowadzono nowe zasady opodatkowania nieruchomości i ww. praw majątkowych. Zgodnie z przepisem przejściowym (art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej), przepisy wprowadzone nowelizacją mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) od 1 stycznia 2007 r.

Księga IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) reguluje przejście majątku, a więc praw i obowiązków majątkowych zmarłego, na inne osoby fizyczne i prawne.

Stosownie do art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia przez Wnioskodawczynię spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Dodatkowo, w myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

Z działu III Księgi IV ustawy - Kodeks cywilny - Zapis i polecenie - wynika, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania.

Zgodnie z art. 968 § 1 kodeksu cywilnego spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis).

W myśl art. 982 kodeksu cywilnego spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1).

Kosztem odpłatnego zbycia są wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Stosownie do powołanych przepisów należy stwierdzić, że przychód (wyrażony w cenie) uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Przy czym, jak wynika z cytowanego powyżej art. 22 ust. 6d ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia mieszkania nabytego w drodze spadku zaliczane są wyłącznie:

* udokumentowane nakłady na to mieszkanie zwiększające jego wartość,

* kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej podatek przypada na to mieszkanie.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w 2007 r. nabyła Pani w drodze spadku lokal mieszkalny. W dniu 19 marca 2008 r. sprzedała go i zgodnie z zapisem testamentowym wypłaciła osobom wskazanym przez spadkodawcę łączną kwotę 80.000 zł.

Zatem sprzedaż mieszkania po upływie roku od jego nabycia stanowi dla Pani źródło przychodów podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym. Uzyskany przychód może zostać pomniejszony o koszty odpłatnego zbycia czyli wydatki jakie ewentualnie Pani poniosła w związku ze sprzedażą tego mieszkania oraz koszty uzyskania przychodów w postaci zapłaconego podatku od spadków i darowizn.

Do kosztów takich nie może natomiast zaliczyć spłaty osób, na rzecz których ustanowiono zapis, gdyż nie mieści się ona w kategorii kosztów wskazanych przez ustawodawcę w art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

Odnosząc się do Pani argumentu, iż podatek od spadku został już naliczony i zapłacony a w sytuacji zapłaty podatku dochodowego zostanie podwójnie opodatkowania, co będzie dla niej krzywdzące, należy zauważyć, iż różny jest przedmiot opodatkowania każdego z tych podatków. Podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie nieruchomości tytułem dziedziczenia, natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.