ITPB2/415-121/12/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń, finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przyznanych przez pracodawcę pracownikom - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń, finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przyznanych przez pracodawcę pracownikom.

We wniosku tym zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Starostwo Powiatowe, w ramach środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, planuje zorganizować dla pracowników imprezę sportowo-rekreacyjną o charakterze integracyjnym, na zasadzie powszechnej dostępności i na równych prawach. Pracodawca określił w regulaminie ZFŚS zasady przeznaczenia oraz finansowania środków funduszu na organizację imprezy sportowo-rekreacyjnej, bez zastosowania kryterium socjalnego dla osób uprawnionych. Koszt spotkania ustalony jest na zasadzie ogólnej, potwierdzony fakturą, bez możliwości przydziału konkretnemu uczestnikowi. Pracownik poprzez udział w imprezie sportowo-rekreacyjnej uzyskuje nieodpłatne świadczenie z ZFŚS, a tym samym przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy opodatkować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pracodawca powinien naliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych uczestnikowi imprezy sportowo-rekreacyjnej sfinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, ustalając podstawę przychodu jako średnią wartość (kwota wydatkowana na imprezę sportowo-rekreacyjną podzielona przez liczbę uczestników) nieodpłatnego świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, osoby biorące udział w imprezie sfinansowanej ze środków ZFŚS, mającej charakter powszechnej dostępności, uzyskują przychód podlegający opodatkowaniu. Aby obliczyć wartość takiego świadczenia należy podzielić łączną kwotę wydatków przez liczbę uczestników i tak ustaloną średnią cenę jednostkową należy przypisać pracownikowi jako podstawę do naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Istnieje możliwość zastosowania zwolnienia, jeżeli wartość otrzymanych przez pracownika świadczeń nie przekroczy kwoty limitu w wysokości 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostanie uzyskane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że udział w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez Wnioskodawcę stanowić będzie dla pracownika nieodpłatne świadczenie. Wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału poszczególnych pracowników w imprezie. Jeżeli odpłatność za zorganizowanie imprezy będzie dokonana ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę wszystkich pracowników, którzy zadeklarują chęć wzięcia w niej udziału a następnie tak ustaloną kwotę przypisać pracownikom, którzy wzięli w niej udział. Łączna wartość kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę, przypadająca na pracownika stanowić będzie przychód pracownika ze stosunku pracy.

Podkreślić należy, iż na wysokość przychodu pracownika, powstałego w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena którą uiści pracodawca za zorganizowanie imprezy nie jest uzależniona od stopnia "skonsumowania" tych atrakcji przez pracowników.

Ponadto jeżeli źródłem finansowania imprezy integracyjnej są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca w ramach środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, planuje zorganizować dla pracowników imprezę sportowo-rekreacyjną o charakterze integracyjnym, na zasadzie powszechnej dostępności i na równych prawach. Pracodawca określił w regulaminie ZFŚS zasady przeznaczenia oraz finansowania środków funduszu na organizację imprezy sportowo-rekreacyjnej, bez zastosowania kryterium socjalnego dla osób uprawnionych.

Zatem mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż świadczenie przekazane pracownikom, sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, związane ze zorganizowaniem imprezy sportowo-rekreacyjnej będzie przychodem pracownika; przy czym przychód ten po spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie korzystał ze zwolnienia do kwoty 380,00 zł (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego). Od świadczeń, które nie są objęte przedmiotowym zwolnieniem Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.