ITPB2/415-1147/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu - 20 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconego zadośćuczynienia z tytułu śmierci osoby bliskiej - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconego zadośćuczynienia z tytułu śmierci osoby bliskiej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W katastrofie śmigłowca na terytorium X zginęło trzech funkcjonariuszy. W związku z tym członkowie rodzin zmarłych funkcjonariuszy wystąpili na podstawie art. 446 § 4 Kodeksu cywilnego o zadośćuczynienie z tytułu śmierci osoby bliskiej i tym samym za powstałą krzywdę niemajątkową. W wyniku powyższego wystąpienia zostały zawarte ugody sądowe pomiędzy członkami rodzin zmarłych funkcjonariuszy i Skarbem Państwa. W przedmiotowej ugodzie została określona kwota zadośćuczynienia za doznaną krzywdę niematerialną oraz termin jego wypłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone zadośćuczynienie z tytułu śmierci osoby bliskiej i powstałej w związku z tym krzywdy niemajątkowej, które otrzymały rodziny zmarłych funkcjonariuszy wypełnia dyspozycję art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym jest wolne od podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone zadośćuczynienie za doznaną krzywdę niemajątkową jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych. Powyższe wynika z tego, że przedmiotowe świadczenie, członkowie rodzin zmarłych funkcjonariuszy otrzymali na podstawie ugody sądowej. Ponadto zadośćuczynienie to nie było otrzymane w związku działalnością gospodarczą i nie dotyczy korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W związku z powyższym opisywana należność wypełnia dyspozycję art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym jest wolna od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w katastrofie śmigłowca na terytorium X zginęło trzech funkcjonariuszy. W związku z powyższym członkowie rodzin zmarłych funkcjonariuszy wystąpili na podstawie art. 446 § 4 Kodeksu cywilnego o zadośćuczynienie z tytułu śmierci osoby bliskiej i tym samym za powstałą krzywdę niemajątkową. W wyniku powyższego wystąpienia zostały zawarte ugody sądowe pomiędzy członkami rodzin zmarłych funkcjonariuszy i Skarbem Państwa. W przedmiotowej ugodzie została określona kwota zadośćuczynienia za doznaną krzywdę niematerialną oraz termin jego wypłaty.

Zgodnie ze wskazanym we wniosku przepisem art. 446 § 4 Kodeksu cywilnego sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie - wedle stanowiska doktryny - to forma rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej. Natomiast przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego, o którym mowa w przytoczonym przepisie, ma na celu zrekompensować krzywdę za naruszenie prawa do życia w rodzinie i ból spowodowany utratą najbliższej osoby.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że przyznane na podstawie ugody sądowej zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.