ITPB2/415-1093/10/BK - Skutki podatkowe w zakresie PIT uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zorganizować doroczną imprezę integracyjną dla swoich wszystkich pracowników. Opłata za zorganizowanie ww. imprezy będzie miała charakter ryczałtowy i będzie obejmować zapłatę za konsumpcję w formie "szwedzkiego stołu", pieczonego dzika, etc, organizację gier i zabaw sprawnościowych, transport uczestników, a także zabawę taneczną lub występy artystyczne. Udział w imprezie jest co do zasady dobrowolny. Biorąc pod uwagę liczebność załogi zatrudnionej w spółce (ok. 450 osób), przy tak dużej liczbie potencjalnych uczestników pracodawca nie jest w stanie prowadzić listy obecności. Możliwa jest sytuacja, że impreza integracyjna będzie się odbywać w godzinach pracy. W takim przypadku w imprezie uczestniczyć będą ci pracownicy, którzy w tym czasie nie będą faktycznie wykonywać pracy (zakład pracy pracuje w cyklu ciągłym). W imprezie nie będą również uczestniczyć ci pracownicy, którzy przebywają na zwolnieniach lekarskich, urlopach wypoczynkowych lub z innych usprawiedliwionych przyczyn nie są obecni w pracy. Impreza jest finansowana ze środków zakładowego funduszu socjalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy fakt uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej będzie stanowić dla niego dodatkowy przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość: pieniężna, świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W przepisie tym zostały określone, jako przychody: wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Dokonane w tym przepisie zróżnicowanie przychodów jest istotne ze względu na wskazane w kolejnych przepisach sposoby obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz dla ustalenia momentu powstania przychodu do opodatkowania. Ustawodawca w różny sposób określił również jak należy określić wartości przychodu dla każdej z ww. kategorii świadczeń, co wynika z ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a i 2b art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. By wykazać, iż dane świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu, zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest jego zakwalifikowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie, co z kolei jest niezbędne by można było zastosować właściwą, metodę ustalenia jego wartości określoną w art. 11 ustawy. Ustawodawca nie przewiduje możliwości ustalania wartości świadczeń w naturze i świadczeń niepieniężnych w inny sposób niż ten określony w przepisach ustawy, co oznacza, że jeśli stosując metody określone w ustawie nie można ustalić wartości świadczenia, to tym samym nie może być ono kwalifikowane, jako przychód pracownika podlegający opodatkowaniu. Istotne jest również zawarte w art. 11 ust. 1 ustawy rozgraniczenie momentu powstania przychodu w przypadku świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze i innych świadczeń nieodpłatnych. W przypadku tych pierwszych, przychód po stronie pracownika powstaje z chwilą otrzymania lub postawienia do dyspozycji pracownika, a w przypadku tych drugich (świadczeń niepieniężnych) w chwili ich faktycznego otrzymania. Inaczej mówiąc, ażeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane, jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą, być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika.

Tak więc w celu ustalenia przychodu danemu pracownikowi z tytułu uzyskanych przez niego świadczeń niepieniężnych wymagane jest kumulatywne spełnienie następujących warunków:

* istnieje możliwość przypisania skonkretyzowanego świadczenia konkretnemu pracownikowi;

* pracownik świadczenie faktycznie otrzymał, a nie zostało ono mu jedynie udostępnione lub postawione do jego dyspozycji;

* istnieje możliwość ustalenia wartości ww. świadczenia zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 ust. 2-2a.

Jeśli nie jest spełniony którykolwiek z ww. warunków nie można mówić o powstaniu po stronie pracownika przychodu do opodatkowania. Tak jest w przypadku, gdy spółka organizuje imprezę integracyjną dla swoich pracowników i nie ma możliwości ustalenia w sposób nie budzący wątpliwości, czy dany pracownik skorzystał z zaoferowanych mu podczas imprezy świadczeń. Uczestniczący w spotkaniach integracyjnych pracownicy mogą w ogóle zrezygnować z udziału w niektórych zabawach i konkursach, inni pracownicy mogą uczestniczyć jedynie w części z nich, a jeszcze inni we wszystkich a nawet korzystać z tych świadczeń, które nie zostały spożytkowane przez innych pracowników. To samo może dotyczyć ilości i wartości spożywanych podczas imprez posiłków i napojów, gdyż jest ono uzależnione od wielu czynników takich jak: upodobania kulinarne poszczególnych osób, ich apetyt czy nawet samopoczucie w danym dniu. Niewykluczona jest też sytuacja, że pracownik weźmie udział w spotkaniu integracyjnym, ponieważ sądzi, iż takie jest oczekiwanie pracodawcy, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń. Ww. okoliczności powodują, że w konsekwencji, dany pracownik może skorzystać ze świadczeń, których wartość w znacznym stopniu będzie różnić się od wartości ustalonej ryczałtowo kwoty na osobę, stanowiącej wynik podzielenia ogólnego kosztu imprezy przez liczbę planowanych uczestników.

Ustalenie wartości świadczenia uzyskanego przez jednego pracownika w taki sposób nie odzwierciedlałoby faktycznej wartości uzyskanego przez niego przysporzenia.

Jednocześnie brak jest możliwości by w przypadku każdego rodzaju świadczenia oferowanego podczas imprezy integracyjnej prowadzić szczegółową dokumentację, na podstawie której można byłoby ustalić, czy pracownik z niego skorzystał i w jakim zakresie. Byłoby to niewykonalne z praktycznego punktu widzenia oraz stanowiło zaprzeczenie idei tego rodzaju spotkań, które mają służyć wzajemnemu poznaniu się pracowników poszczególnych działów firmy, nawiązaniu przyjacielskich stosunków oraz wytworzeniu atmosfery pozwalającej pracownikom identyfikować się z zakładem pracy. Zmuszanie pracowników by w trakcie imprezy, która z założenia ma być dla nich okazją do odprężenia i miłego spędzenia czasu w gronie współpracowników oraz być wyrazem troski firmy o dobre morale załogi, będzie miało skutek odwrotny do założonego i spowoduje, że pracownicy potraktują takie działania, jako obraźliwe i uwłaczające ich godności.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania nie można mówić, iż powstał po stronie pracowników przychód do opodatkowania z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej. Potwierdzeniem ww. toku rozumowania jest uzasadnienie w wyrokach WSA w Warszawie z dnia 16 czerwca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 412/09 oraz WSA we Wrocławiu z dnia 7 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1326/08.

Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla iż nie można zgodzić się z tezą zawartą w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 lipca 2010 r. Nr IBPBII/1/415-411/10/BD, w której kwestionował on linię orzecznictwa zaprezentowaną w ww. wyrokach WSA. Twierdził on, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza faktyczne skorzystanie przez pracownika z oferowanych mu przez pracodawcę w trakcie spotkań integracyjnych świadczeń w formie posiłków, napojów oraz wszelkich innych atrakcji, lecz samo otrzymanie przez pracownika zaproszenia na taką imprezę i przez to możliwość uzyskania dostępu do świadczeń o pewnej wartości pieniężnej. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach "... ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z organizacją poszczególnych imprez, także tych połączonych z dodatkowymi atrakcjami nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Nieistotne jest przy tym, co i ile dany pracownik skonsumuje, czy z ilu i jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy pracownicy skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik będzie miał możliwość skorzystania z udziału w poszczególnych spotkaniach integracyjnych zaoferowanych mu przez pracodawcę - zostaną mu one postawione do dyspozycji." Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach potwierdzeniem tego toku rozumowania są wnioski zawarte w uchwale 7 sędziów z dnia 24 maja 2010 r. (sygn. akt II FPS 1/10) NSA dotyczącej kwestii opodatkowania pakietów świadczeń medycznych przyznawanych pracownikom przez pracodawców. Zgodnie z tą uchwałą samo zaoferowanie pracownikowi możliwości korzystania ze świadczeń medycznych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu bez względu na to, czy pracownik z takich świadczeń medycznych rzeczywiście skorzystał, czy też nie.

W swojej uchwale NSA twierdził, że w takim przypadku świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika polega na zagwarantowaniu mu możliwości bezpłatnego skorzystania z określonych usług medycznych, a pracownik otrzymuje je w momencie, w którym po stronie centrum medycznego powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do świadczenia mu tych usług.

Tak więc, zdaniem Sądu świadczenie polega tu na gotowości centrum medycznego do świadczenia takich usług a nie faktycznym ich świadczeniu. W swoim wywodzie NSA porównał tego rodzaju świadczenia medyczne do quasi ubezpieczenia zdrowotnego, którego przedmiotem jest właśnie zapewnienie ochrony polegającej na uprawnieniu do nieodpłatnych usług medycznych. Przyrównanie zaproszenia na imprezę integracyjną do umożliwienia pracownikowi korzystania z usług medycznych (abstrahując od słuszności traktowania takiego zdarzenia, jako podstawy do wymiaru podatku) i potraktowanie, jako zdarzenia skutkującego powstaniem przychodu po stronie zaproszonego pracownika jest nieuzasadnione.

Takie porównanie nie jest jednak dopuszczalne, gdyż prowadzi do nieuzasadnionego rozszerzenia przedmiotu opodatkowania na zdarzenia, które chociaż mogą mieć potencjalną wartość pieniężną, albo w rzeczywistości w ogóle nie będą stanowić przysporzenia po stronie pracownika, w sytuacji, gdy pracownik nie skorzystał z zaproszenia lub nie będzie możliwości dokonania ich wyceny zgodnie z przepisami ustawy ze względu na różny stopień wykorzystania oferowanych świadczeń przez poszczególnych pracowników biorących udział w imprezie. W przypadku imprez integracyjnych świadczeniem jest nie sama możliwość spożycia poczęstunku, udziału w danym punkcie programu rozrywkowego, ale faktyczne spożycie lub skorzystanie z danej atrakcji. Istnieje wyraźne rozróżnienie pomiędzy faktycznym otrzymaniem świadczenia przez pracownika w postaci spożycia posiłku, które stanowi moment powstania przychodu do opodatkowania, a postawieniem tego świadczenia do dyspozycji podatnika, które poprzedza ten moment i w przypadku świadczeń niepieniężnych nie skutkuje powstaniem przychodu do opodatkowania.

W przeciwnym razie można byłoby sobie wyobrazić inne kuriozalne przypadki rodzące obowiązek podatkowy, jak np. sytuację, w której pracodawca otwiera na terenie zakładu pracy żłobek, z którego mogą korzystać bezpłatnie pracownicy. Idąc za tokiem rozumowania Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w takim przypadku sama możliwość skorzystania przez pracownika z usług żłobka byłaby zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego, nawet wtedy, gdy pracownik jest bezdzietny lub ma starsze dzieci uczęszczające już do przedszkola lub szkoły. Tego rodzaju postępowanie pozostaje w sprzeczności z przepisem art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również z ogólną zasadą praworządności, gdyż skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub nawet, gdy przychód nie został w ogóle otrzymany.

Nie można również twierdzić, że poniesienie przez pracodawcę wydatków na zorganizowanie imprezy integracyjnej powoduje powstanie przychodu po stronie pracownika, o ile nie zostaną jednocześnie spełnione przesłanki określone w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy. Przepis art. 11 ust. 1 ustawy bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia od otrzymania tego świadczenia. Co za tym idzie, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby skorzystał z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obliczenie wartości świadczenia przypadającego na jednego pracownika w przypadku imprezy integracyjnej nie jest możliwe ze względów, które były już omówione powyżej.

To, że istnieje w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźne rozróżnienie między pojęciem otrzymania świadczenia a jego postawieniem do dyspozycji świadczyć może brzmienie następujących przepisów ustawy: art. 14 ust. 2 pkt 2, który stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również: (...) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo, jako zwrot wydatków; art. 14 ust. 2 pkt 8, z którego wynika, że przychodem z działalności gospodarczej są również (...) wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125; art. 21 ust. 1 pkt 68a, z którego wynika, że wolne od podatku dochodowego są: (...) wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Analizując powyższe przepisy można zauważyć, iż zamiarem ustawodawcy w ww. przypadkach na pewno nie było opodatkowanie samej tylko możliwości skorzystania z danego świadczenia, a w przypadku zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy, trudno byłoby przyjąć, iż zwolnieniu podatkowemu podlega wartość hipotetycznego przychodu w formie zaoferowanych świadczeń niepieniężnych, a nie wartość rzeczywiście otrzymanego świadczenia.

Reasumując, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym brak jest podstaw do stwierdzenia, iż uczestnictwo pracowników w imprezach integracyjnych nie jest okolicznością powodującą powstanie przychodu do opodatkowania, gdyż brak jest możliwości przypisania konkretnego świadczenia konkretnej osobie jak również nie ma możliwości określenia wartości takiego świadczenia stosując metody zawarte w przepisach art. 11 i 12 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Spółka zamierza zorganizować doroczną imprezę integracyjną dla swoich wszystkich pracowników. Opłata za zorganizowanie ww. imprezy będzie miała charakter ryczałtowy i będzie obejmować zapłatę za konsumpcję w formie "szwedzkiego stołu", pieczonego dzika, etc, organizację gier i zabaw sprawnościowych, transport uczestników, a także zabawę taneczną lub występy artystyczne. Udział w imprezie jest co do zasady dobrowolny. Biorąc pod uwagę liczebność załogi zatrudnionej w spółce (ok. 450 osób), przy tak dużej liczbie potencjalnych uczestników pracodawca nie jest w stanie prowadzić listy obecności. Możliwa jest sytuacja, że impreza integracyjna będzie się odbywać w godzinach pracy. W takim przypadku w imprezie uczestniczyć będą ci pracownicy, którzy w tym czasie nie będą faktycznie wykonywać pracy (zakład pracy pracuje w cyklu ciągłym). W imprezie nie będą również uczestniczyć ci pracownicy, którzy przebywają na zwolnieniach lekarskich, urlopach wypoczynkowych lub z innych usprawiedliwionych przyczyn nie są obecni w pracy. Impreza jest finansowana ze środków zakładowego funduszu socjalnego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że udział w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę stanowić będzie dla pracownika nieodpłatne świadczenie.

Wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału poszczególnych pracowników w imprezie. Jeżeli odpłatność za zorganizowanie imprezy będzie dokonana ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę wszystkich pracowników, którzy deklarowali chęć wzięcia w niej udziału. Łączna wartość kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę, przypadająca na pracownika stanowić będzie przychód pracownika ze stosunku pracy.

Podkreślić należy, iż na wysokość przychodu pracownika powstałego w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena którą uiści pracodawca za zorganizowanie imprezy nie jest uzależniona od stopnia "skonsumowania" tych atrakcji przez pracowników. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował pracownik, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy.

W związku z tym nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż nie sposób ustalić czy konkretny pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jego wysokość. Techniczne trudności w ustaleniu wysokości świadczenia nie mogą stanowić podstawy do uznania, że dana osoba świadczenia nie otrzymała.

Stanowisko tutejszego organu potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. akt I SA/Ka 1719/96. Sąd stwierdził, iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego".

Jeżeli źródłem finansowania imprezy integracyjnej są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo - rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy wskazać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych świadczenia pracodawcy polegające np. na dofinansowaniu pracownikowi kosztów jego uczestnictwa w imprezie o charakterze integracyjnym - o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

W zakresie zwolnienia nie mieszczą się natomiast świadczenia przedmiotem, których są otrzymane przez pracownika usługi np. gastronomiczne zakupione przez pracodawcę.

Reasumując, uczestnictwo w imprezie integracyjnej skutkuje dla pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego pracodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z dyspozycją art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że otrzymane świadczenie mieścić się będzie w zakresie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 tej ustawy.

Odnosząc się do powołanych wyroków wojewódzkich sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Również stanowisko zawarte we wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach zostało zajęte w indywidualnej sprawie dla indywidualnie przedstawionego zdarzenia przyszłego. Z tego względu powołane powyżej pismo nie może być podstawą do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w wyniku rozpatrzenia ww. wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.