ITPB2/415-1068/13/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2013 r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2014 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 28 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 14 lutego 2014 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 1993 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem - na podstawie umowy sprzedaży - nabyła do majątku wspólnego lokal mieszkalny. Po rozwodzie i ustaniu wspólności ustawowej - na mocy umowy o podział majątku wspólnego zawartej w 2012 r. - Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem powyższej nieruchomości. Lokal ten stanowił 1/3 majątku wspólnego, w którym udziały małżonków były równe. Podział ten był zatem bardzo nierówny (albowiem został dokonany w proporcji 1/3 do 2/3 na niekorzyść Wnioskodawczyni). W związku z ww. podziałem Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnej spłaty ze strony byłego małżonka.

Dnia 31 października 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny (w którym 50% własności nabyła na podstawie ww. umowy majątkowej).

W lokalu tym - do dnia 28 listopada 2012 r. - prowadzona była przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza, która została "zamknięta" z dniem 28 listopada 2012 r. Działalność ta była opodatkowana ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych i Wnioskodawczyni nigdy nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od tego lokalu. Lokal ten nigdy nie figurował w spisie środków trwałych.

Od dnia 1 grudnia 2013 r. do 31 maja 2013 r. lokal ten był przedmiotem najmu. Najemcy nie byli "VAT-owcami" i również nie dokonywali odpisów amortyzacyjnych od ww. lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku ze sprzedażą lokalu Wnioskodawczyni musi - od "otrzymanych 50% wartości lokalu" zapłacić 19% podatek dochodowy.

2. Czy w związku z prowadzeniem w ww. lokalu działalności gospodarczej "zamkniętej" dnia 28 listopada 2012 r. oraz kontynuowanej przez najemcę do dnia 31 maja 2013 r. Wnioskodawczyni musi zapłacić 10% podatek od wartości lokalu mieszkalnego, jako zwrot amortyzacji.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z nierównym podziałem majątku wspólnego nie powinien wystąpić 19% podatek dochodowy. Na skutek podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni otrzymała bowiem 1/3 wartości jego wartości, jej małżonek otrzymał pozostałe 2/3 jego wartości.

Wnioskodawczyni uważa ponadto, że nie powinna płacić 10% podatku od jego wartości. W czasie prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, a także działalności późniejszych najemców nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne. Lokal ten nigdy nie był ujęty jako środek trwały. W księgach wieczystych od początku figurował i figuruje nadal jako lokal mieszkalny, a nie użytkowy. Został również sprzedany jako lokal mieszkalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się jednak, stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930) wynika, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w 1993 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem - na podstawie umowy sprzedaży - nabyła do majątku wspólnego lokal mieszkalny. Po rozwodzie i ustaniu wspólności ustawowej - na mocy umowy o podział majątku wspólnego zawartej w 2012 r. - Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem powyższej nieruchomości. Lokal ten stanowił 1/3 majątku wspólnego, w którym udziały małżonków były równe. Podział ten był zatem bardzo nierówny (albowiem został dokonany w proporcji 1/3 do 2/3 na niekorzyść Wnioskodawczyni). W związku z ww. podziałem Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnej spłaty ze strony byłego małżonka.

Dnia 31 października 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny (w którym 50% własności nabyła na podstawie ww. umowy majątkowej).

W lokalu tym - do dnia 28 listopada 2012 r. - prowadzona była przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza, która została "zamknięta" z dniem 28 listopada 2012 r. Działalność ta była opodatkowana ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych i Wnioskodawczyni nigdy nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od tego lokalu. Lokal ten nigdy nie figurował w spisie środków trwałych.

Od dnia 1 grudnia 2013 r. do 31 maja 2013 r. lokal ten był przedmiotem najmu. Najemcy nie byli "VAT-owcami" i również nie dokonywali odpisów amortyzacyjnych od ww. lokalu.

Mając na uwadze zacytowane powyżej przepisy stwierdzić należy, że sprzedaż lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie stanowi więc przychodu z działalności gospodarczej w sytuacji gdy lokal ten był w tej działalności wykorzystywany.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, a następnie wynajmowany na cele działalności gospodarczej nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Należy zatem rozważyć, czy ww. sprzedaż stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla ustalenia czy z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (lokalu mieszkalnego) powstanie przychód z tego źródła, istotna jest natomiast data nabycia tego lokalu.

W tym miejscu należy podkreślić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788). Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Ponadto, ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Stosownie zaś do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek. Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności lub wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków, ogłoszenia upadłości przez jednego z nich.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego za datę nabycia nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas jeżeli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem sprzedaży dokonanej 31 października 2013 r. należy uznać rok 1993, albowiem - jak wskazała w treści wniosku - lokal ten stanowił 1/3 majątku wspólnego, w którym udziały małżonków były równe. Podział ten był zatem bardzo nierówny (albowiem został dokonany w proporcji 1/3 do 2/3 na niekorzyść Wnioskodawczyni). W związku z ww. podziałem Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnej spłaty ze strony byłego małżonka.

W konsekwencji sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego dokonana została po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie i nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem po stronie Wnioskodawczyni nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od ww. sprzedaży.

Reasumując, z uwagi, że sprzedaż lokalu mieszkalnego została sprzedana po upływie 5 lat licząc od końca licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej nie sposób również zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej. Wobec powyższego - w przedstawionym stanie faktycznym - na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.