ITPB2/415-1062a/13/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) uzupełnionym w dniu 6 i 18 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 6 i 18 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1992 r. żona Wnioskodawcy wpłaciła do Spółdzielni Mieszkaniowej wkład mieszkaniowy i uzyskała spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Następnie wkład ten przekazała swojemu synowi. W dniu 24 grudnia 2003 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński. Od tego momentu między małżonkami obowiązuje wspólność majątkowa. W 2009 r. syn żony z poprzedniego małżeństwa, wyjeżdżając z kraju przekazał Jej w drodze cesji otrzymany wcześniej wkład i spółdzielcze prawo do lokalu. Tylko żona Wnioskodawcy otrzymała ww. prawo do lokalu, chociaż w tym czasie Wnioskodawca i jego żona byli już małżeństwem.

W 2011 r. spółdzielnia zawarła z żoną Wnioskodawcy umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności. Wnioskodawca nie był obecny w trakcie zawierania umowy i nie jest w niej ujęty, ponieważ spółdzielnia uznała, że ww. lokal jest wyłącznie własnością żony, gdyż wkład mieszkaniowy był przekazany tylko Jej. Wszystkie koszty z tym związane pokryła teściowa Wnioskodawcy w formie darowizny dla Jego żony. Wnioskodawca podkreśla, że nigdy nie mieszkali z żoną w opisanym lokalu.

W 2012 r. żona Wnioskodawcy sprzedała ww. prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego i całą kwotę z tej sprzedaży przeznaczyła na spłatę kredytów wspólnie zaciągniętych w polskich bankach na budowę domu, stanowiącego Jej odrębną własność. Lokal mieszkalny, będący przedmiotem sprzedaży w 2012 r. stanowił majątek odrębny żony. Wnioskodawca nie zawierał z żoną żadnych umów rozszerzających na ww. mieszkanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek uiścić podatek od odpłatnego zbycia ww. nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, mieszkanie było wyłączną własnością żony w związku z tym nie ma obowiązku odprowadzania podatku z tytułu jego zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w 1992 r. żona Wnioskodawcy wpłaciła do Spółdzielni Mieszkaniowej wkład mieszkaniowy i uzyskała spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Następnie wkład ten przekazała swojemu synowi. W dniu 24 grudnia 2003 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński. Od tego momentu między małżonkami obowiązuje wspólność majątkowa. W 2009 r. syn żony z poprzedniego małżeństwa, wyjeżdżając z kraju przekazał Jej w drodze cesji otrzymany wcześniej wkład i spółdzielcze prawo do lokalu. Tylko żona Wnioskodawcy otrzymała ww. prawo do lokalu, chociaż w tym czasie Wnioskodawca i jego żona byli już małżeństwem.

W 2011 r. spółdzielnia zawarła z żoną Wnioskodawcy umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności. Wnioskodawca nie był obecny w trakcie zawierania umowy i nie jest w niej ujęty, ponieważ spółdzielnia uznała, że ww. lokal jest wyłącznie własnością żony, gdyż wkład mieszkaniowy był przekazany tylko Jej. Wszystkie koszty z tym związane pokryła teściowa Wnioskodawcy w formie darowizny dla Jego żony. Wnioskodawca podkreśla, że nigdy nie mieszkali z żoną w opisanym lokalu.

W 2012 r. żona Wnioskodawcy sprzedała ww. prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego i całą kwotę z tej sprzedaży przeznaczyła na spłatę kredytów wspólnie zaciągniętych w polskich bankach na budowę domu, stanowiącego Jej odrębną własność. Lokal mieszkalny, będący przedmiotem sprzedaży w 2012 r. stanowił majątek odrębny żony. Wnioskodawca nie zawierał z żoną żadnych umów rozszerzających na ww. mieszkanie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Majątkiem wspólnym są więc co do zasady przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub jednego z nich. Kodeks rodzinny i opiekuńczy dopuszcza jednak możliwość nabywania przedmiotów majątkowych również do majątków odrębnych małżonków podczas trwania tej wspólności. Majątek osobisty każdego z małżonków pomiędzy którymi istnieje majątkowa wspólność ustawowa obejmuje więc przedmioty majątkowe nabyte przez tego małżonka przed powstaniem wspólności ustawowej, lecz także przedmioty majątkowe nabyte w trakcie jej trwania przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego oraz inne przedmioty majątkowe wymienione w art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Z treści wniosku wynika, że lokal mieszkalny, będący przedmiotem sprzedaży dokonanej w 2012 r. stanowił majątek odrębny żony Wnioskodawcy. Wnioskodawca nigdy nie mieszkał z żoną w opisanym lokalu ani nie zawierał umów rozszerzenia małżeńskiej wspólności majątkowej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro to wyłącznie żona Wnioskodawcy była właścicielką opisanego prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego to jego sprzedaż w 2012 r. nie rodzi dla Wnioskodawcy żadnych skutków podatkowych. Odpłatne zbycie prawa odrębnej własności tego lokalu, do którego Wnioskodawca nie posiadał tytułu własności, gdyż należał do majątku osobistego Jego żony, nie stanowi dla Niego źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z tą transakcją.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w B. Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w T.