ITPB2/415-1043/13/DSZ - Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, nabytego uprzednio na skutek podziału majątku małżonków, wydatkowanego na spłatę kredytu mieszkaniowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

W dniu 12 marca 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała z mężem umowę kredytową na zakup mieszkania o powierzchni 41,5 m² w kwocie 225.677 zł. Mieszkanie małżonkowie kupili w dniu 31 grudnia 2010 r. Z racji tej, że dochody małżonków były zbyt niskie, rodzice Wnioskodawczyni zgodzili się podpisać wraz z nimi umowę jako współkredytobiorcy.

Do czasu gdy Wnioskodawczyni pracowała, małżonkowie nie mieli problemów ze spłatą kredytu. Jednak, gdy Wnioskodawczyni przeszła na chorobowe, a następnie na urlop macierzyński, zaczęły się problemy z terminowymi spłatami. Mąż Wnioskodawczyni postanowił, że to on przejmie obowiązek spłacania rat.

W lipcu 2013 r. małżonkowie otrzymali informację, że zalegają z dwiema ratami i jeśli ich nie spłacą wraz z odsetkami do sierpnia 2013 r., bank rozwiąże umowę kredytową. Pod koniec sierpnia bank przysłał pismo zerwania umowy i zażądał spłaty całości kredytu w kwocie 213.498 zł wraz z odsetkami w ciągu 7 dni od dostarczenia pisma. Jednocześnie, zablokowane zostało konto rodziców Wnioskodawczyni, na którym znajdowało się 17.733 zł, a na lokacie terminowej 22.000 zł wraz z należnymi odsetkami na poczet spłaty kredytu.

Rodzice jako współkredytobiorcy udali się do banku, gdzie zaproponowano im renegocjację umowy kredytowej na nowych warunkach. Rodzice Wnioskodawczyni mieli przejąć spłatę reszty kredytu oraz mieli wyrazić zgodę na zabranie przez bank zablokowanej kwoty na poczet 20% spłaty kredytu. W tej sytuacji rodzice Wnioskodawczyni stwierdzili, że skoro oni mają spłacać kredyt, to ich córka - Wnioskodawczyni - ma prawo decydować o mieszkaniu. Mąż zgodził się zrezygnować z praw do mieszkania. W dniu 5 września 2013 r. spisany został u notariusza akt podziału majątku, w którym Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką mieszkania zadłużonego na kwotę 213.498 zł. Wskazany podział majątku obejmował wyłącznie opisane we wniosku mieszkanie oraz odbył się bez spłat i dopłat dla żadnej ze stron.

Bank wymagał przy ugodzie obecności tych samych osób, co przy podpisywaniu pierwszej umowy. Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać mieszkanie, nie chcąc obciążać rodziców kolejnymi kosztami (tym bardziej, że pomagają oni już w kosztach rehabilitacji córki brata Wnioskodawczyni).

Kupiec znalazł się dość szybko i w dniu 10 października 2013 r. mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 190.000 zł. Zadłużenie na dzień sprzedaży wynosiło 178.000 zł, ponieważ kredyt został już pomniejszony o kwotę 39.000 zł, która została pobrana z konta rodziców oraz lokaty.

Wnioskodawczyni reasumując powyższe stwierdza, że:

* w dniu 5 września 2013 r. przejęła notarialnie od męża jego część mieszkania, tym samym stając się jedyną właścicielką mieszkania zadłużonego na kwotę 213.498 zł;

* w dniu 10 października 2013 r. sprzedała mieszkanie za 190.000 zł;

* w dniu 16 października 2013 r. spłaciła całkowicie kredyt mieszkaniowy na kwotę 178.000 a różnicę, która Jej pozostała, czyli 12.000 zł oddała rodzicom z tytułu pieniędzy pobranych na poczet 20% spłaty kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłaty podatku od sprzedaży mieszkania, którego jedyną właścicielką stała się 5 września 2013 r., jeśli pieniądze uzyskane ze sprzedaży zadłużonego kredytem hipotecznym mieszkania przeznaczone zostały na całkowitą spłatę tego kredytu, a resztę kwoty oddano rodzicom z tytułu pieniędzy pobranych przez bank na poczet ugody bankowej.

W ocenie Wnioskodawczyni sprzedaż mieszkania nie przyniosła żadnego dochodu. Wnioskodawczyni podkreśla, że przejęła mieszkanie zadłużone na kwotę ponad 213.000 zł, zaś sprzedała je za 190.000 zł, czyli taniej, niż kupiła razem z mężem 3 lata wcześniej.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, iż nie podlega opodatkowaniu, ponieważ jako właścicielka całkowicie spłaciła kredyt mieszkaniowy w kwocie 178.000 zł, a 12.000 zł, które Jej pozostało, oddała rodzicom, którym bank pobrał wcześniej 39.000 zł na poczet 20% spłaty kredytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 12 marca 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała z mężem umowę kredytową na zakup mieszkania o powierzchni 41,5 m² w kwocie 225.677 zł. Mieszkanie małżonkowie kupili w dniu 31 grudnia 2010 r. Rodzice Wnioskodawczyni zgodzili się podpisać wraz z nimi umowę jako współkredytobiorcy. W lipcu 2013 r. małżonkowie otrzymali informację, że zalegają z dwiema ratami i jeśli ich nie spłacą wraz z odsetkami do sierpnia 2013 r., bank rozwiąże umowę kredytową. Pod koniec sierpnia bank przysłał pismo zerwania umowy i zażądał spłaty całości kredytu w kwocie 213.498 zł wraz z odsetkami w ciągu 7 dni od dostarczenia pisma. Jednocześnie, zablokowane zostało konto rodziców Wnioskodawczyni, na którym znajdowało się 17.733 zł, a na lokacie terminowej 22.000 zł wraz z należnymi odsetkami na poczet spłaty kredytu.

W dniu 5 września 2013 r. spisany został u notariusza akt podziału majątku, w którym Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką mieszkania zadłużonego na kwotę 213.498 zł. Wskazany podział majątku obejmował wyłącznie opisane we wniosku mieszkanie oraz odbył się bez spłat i dopłat dla żadnej ze stron. W dniu 10 października 2013 r. mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 190.000 zł.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Tym samym, jeżeli wartość otrzymanych w wyniku podziału majątku wspólnego nieruchomości lub praw przekracza udział małżonka w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza jego udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku, nawet wówczas, gdy nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą bowiem w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością lub prawem) jak również stan jej majątku osobistego.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro jedynym składnikiem majątku podlegającym podziałowi dokonanemu w 2013 r. był opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej lokal mieszkalny, który Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność bez jakichkolwiek spłat i dopłat, to tym samym majątek, jaki Wnioskodawczyni przypadł w wyniku zawarcia umowy o podział majątku przekroczył udział, jaki przysługiwał Jej w majątku wspólnym przed tym podziałem.

W związku z tym uznać należy, iż Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowe mieszkalnie w różnym czasie i w różny sposób:

* w 2010 r., kiedy to przedmiotowy lokal mieszkalny został nabyty do majątku wspólnego małżonków - w części odpowiadającej Jej udziałowi w majątku wspólnym,

* w 2013 r., tj. w dniu podziału majątku - w części przekraczającej Jej udział w majątku wspólnym.

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego nastąpiło odpowiednio w części w 2010 r. oraz w 2013 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć odrębnie w stosunku do każdego udziału, jaki nabyła Wnioskodawczyni.

W konsekwencji powyższego, zbycie lokalu mieszkalnego dokonane w 2013 r. nastąpiło przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w związku z tym stwierdzić należy, że przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości itp.).

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże wskazać należy, że tak obliczony dochód może podlegać zwolnieniu z opodatkowania na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ust. 25-30 ww. ustawy.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi natomiast, iż wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

Katalog wydatków na cele mieszkaniowe wymieniony w cytowanym przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ma zatem charakter katalogu zamkniętego, jest to wyliczenie enumeratywne. W konsekwencji, warunkiem skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania w określonym w nim terminie przychodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wyłącznie na cele wprost w nim wymienione. Oznacza to, iż z omawianego zwolnienia nie mają prawa skorzystać podatnicy, którzy przeznaczyli przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na cele inne, niż cele wskazane w tym przepisie.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

W myśl art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Artykuł 21 ust. 29 tej ustawy stanowi natomiast, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy). Innymi słowy, regulacja ta zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek - raz jako poniesiony np. na zakup lokalu mieszkalnego, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup. Ustawodawca ustanowił zatem jednoznaczny zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1.

Konstrukcja powyższego przepisu art. 21 ust. 30 ww. ustawy oznacza jednak, że spłata kredytu zaciągniętego wcześniej na zakup sprzedawanej nieruchomości nie stanowi celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, w której odliczeniu podlegać ma wydatek na nabycie nieruchomości (lokalu mieszkalnego), czyli cena zakupu jako koszt uzyskania przychodu. Rozumowanie przeciwne godzi w całą istotę zawartych w prawie podatkowym mechanizmów ulg, odliczeń oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Żaden podatnik nie jest uprawniony do dwukrotnego odliczania tych samych wydatków. Koszty uzyskania przychodów nie stanowią wprawdzie ulgi podatkowej w potocznym znaczeniu, ale przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodu z danego źródła do kosztów tych można zaliczyć określone wydatki. Uwzględnienie tych wydatków w kosztach stanowi o zmniejszeniu dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawo do odliczania poniesionych kosztów jest zatem formą przywileju podatkowego, która daje ulgę przy obliczaniu wysokości zobowiązania do zapłaty. Dopuszczenie uznania za uprawnione wliczanie kwoty ze sprzedaży wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie zbywanego lokalu mieszkalnego do obliczania dochodu zwolnionego oznaczałoby, że jedna czynność jaką jest zakup lokalu mieszkalnego byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Raz odliczeniu podlegałaby bowiem kwota kredytu pokrywająca cenę nabycia a drugi raz spłata tej właśnie kwoty kredytu. Wykładnia taka jest również niekonstytucyjna, gdyż w nieuzasadniony sposób różnicuje sytuację podatników, którzy sprzedali nieruchomość (lokal mieszkalny) zakupioną na kredyt i tych, którzy nieruchomość zakupili za własne środki. Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty - raz jako kosztu drugi raz jako zwolnienia. Tego rodzaju uprzywilejowanie nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia w przepisach.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 10 października 2013 r. sprzedała lokal mieszkalny za kwotę 190.000 zł. Jej zadłużenie z tytułu umowy kredytu mieszkaniowego wziętego na zakup tego mieszkania na dzień sprzedaży wynosiło 178.000 zł, ponieważ kredyt został już pomniejszony o kwotę 39.000 zł, która została pobrana z konta rodziców (współkredytobiorców) oraz lokaty. W dniu 16 października 2013 r. Wnioskodawczyni spłaciła całkowicie wskazany kredyt mieszkaniowy na kwotę 178.000 zł a różnicę, która pozostała, czyli 12.000 zł oddała rodzicom (współkredytobiorcom) z tytułu pieniędzy pobranych przez Bank na poczet 20% spłaty kredytu.

Mając na uwadze wskazane uregulowania prawne oraz przedstawiony w sprawie stan faktyczny stwierdzić należy, że kwota uzyskana przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, w części przypadającej na udział nabyty odpłatnie w dniu 31 grudnia 2010 r., przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego na jego zakup nie może być uznana za wydatek na cele mieszkaniowe uwzględniany przy obliczeniu dochodu zwolnionego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że koszty nabycia sprzedawanego lokalu mieszkalnego stanowić będą koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia co oznacza, że będą podlegać odliczeniu od przychodu z odpłatnego zbycia przy obliczaniu uzyskanego ze sprzedaży dochodu. Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego może zostać uwzględniony koszt jego nabycia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania kredytu zaciągniętego na nabycie jako wydatku na własne cele mieszkaniowe. Uwzględnienie spłaty kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że Wnioskodawczyni w tej części odliczałby dwukrotnie ten sam wydatek: raz jako poniesiony na zakup lokalu mieszkalnego, a drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup, a tego zabrania wprost art. 21 ust. 30 ww. ustawy.

Również przekazanie rodzicom (współkredytobiorcom) części kwoty uzyskanej ze sprzedaży wskazanego lokalu mieszkalnego nie może zostać uznane za wydatek na cele mieszkaniowe. Przekazanie przez Wnioskodawczynię tej kwoty rodzicom nie mieści się bowiem w zamkniętym katalogu wydatków, o którym mowa w art. 21 ust. 25 omawianej ustawy. Podkreślić należy, że wydatek ten miał dla Wnioskodawczyni charakter ściśle osobisty - była to rekompensata udzielona rodzicom za pomoc w spłacie kredytu mieszkaniowego. Nie można zatem przyjąć, że przekazanie przedmiotowej kwoty stanowiło spełnienie świadczenia wynikającego z zawartej z bankiem umowy kredytu mieszkaniowego lub też wydatek przeznaczony na nabycie nowej nieruchomości.

Z kolei, przeznaczenie kwoty uzyskanej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, w części proporcjonalnie przypadającej na udział nabyty przez Wnioskodawczynię nieodpłatnie w drodze podziału majątku wspólnego w dniu 5 września 2013 r., na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego na jego zakup może być uznana za wydatek na cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25-30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawniający do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.