ITPB2/415-1038/13/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 lutego 1989 r. ciocia (siostra rodzona mamy Wnioskodawczyni) powołała Wnioskodawczynię do spadku. Po Jej śmierci w dniu 22 listopada 2003 r., Wnioskodawczyni zwróciła się do Sądu Rejonowego o otwarcie testamentu i wydanie postanowienia o nabyciu spadku. Sąd Rejonowy w dniu 14 stycznia 2004 r. wydał postanowienie, że spadek po cioci Wnioskodawczyni otrzymała w całości tj. 7/10 nieruchomości. Naczelnik Urzędu Skarbowego w dniu 31 maja 2004 r. wydał decyzję o wysokości należnego podatku od spadku po zmarłej cioci, który opłaciła w kasie urzędu w dniu 17 czerwca 2004 r.

Udział cioci Wnioskodawczyni w ww. nieruchomości został rozstrzygnięty postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 29 czerwca 1977 r. w sprawie o podział spadku po S. B. i J. B., przyznając cioci Wnioskodawczyni udział 7/10 nieruchomości, który później aktem notarialnym w 1989 r. Jej przekazała.

W związku z tym, iż dla ww. nieruchomości nie było założonej księgi wieczystej Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego o zniesienie współwłasności. Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 16 czerwca 2010 r. zniósł współwłasność. Przedmiotem postępowania sądowego była nieruchomość o powierzchni I 588 m². Udział cioci Wnioskodawczyni w ww. nieruchomości wynosił 7/10 #61485; o powierzchni 0,1112 h, wyceniony na kwotę 83 900 zł. Inni uczestnicy postępowania otrzymali 3/10 tej nieruchomości o wartości wycenionej na kwotę 50 300 zł. Od tych uczestników postępowania sądowego, sąd zasądził dla Wnioskodawczyni dopłatę w wysokości 10 040 zł w celu wyrównania udziałów. Wnioskodawczyni nic nie uzyskała ponad przysługujący jej udział. W wyniku zniesienia współwłasności otrzymała na wyłączną własność nieruchomość, która po otrzymaniu dopłaty, odpowiadała wartości udziału nabytego w drodze spadku. W dniu 26 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość, która była Jej własnością.

Przed sprzedażą pracownik Urzędu Skarbowego w oparciu o dokumenty dotyczące spadku i wyjścia ze współwłasności, udzielił Wnioskodawczyni informację, że nie będzie zobowiązana do opłaty podatku za sprzedaż nieruchomości, gdyż Urząd Skarbowy przyjmuje datę nabycia spadku, a nie wyjścia ze współwłasności. Natomiast notariusz udzielił Wnioskodawczyni sprzecznych informacji dotyczących obowiązku opłaty podatku. Po sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni udała się jeszcze raz do Urzędu Skarbowego z aktem notarialnym i dokumentami, pracownik z Urzędu Skarbowego podtrzymał pierwotne stanowisko.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna płacić podatku od sprzedaży nieruchomości ponieważ należny podatek od spadku zapłaciła w 2004 r. kiedy go nabyła. Przy wyjściu ze współwłasności nic Wnioskodawczyni nie przybyło ani nie ubyło w nieruchomości. Od nabycia spadku do sprzedaży minęło 9 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku nabycia nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa w ww. przepisie winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

W myśl bowiem art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. Zgodnie z art. 924 cytowanej ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 ww. ustawy). Oznacza to, iż z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, a data śmierci spadkodawcy jest dniem nabycia spadku przez spadkobierców.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Jednym z podstawowych uprawnień przysługujących współwłaścicielowi jest prawo żądania zniesienia współwłasności (art. 210 ww. ustawy). Może dojść do niego w dwóch trybach: umownym, kiedy to współwłaściciele osiągają porozumienie co do faktu zniesienia współwłasności oraz sądowym następującym w wyniku postanowienia sądu. W kodeksie cywilnym wyróżniono natomiast trzy sposoby zniesienia współwłasności: podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli oraz sprzedaż rzeczy wspólnej. Stosownie natomiast do art. 212 § 1 Kodeksu cywilnego jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi. Analiza powyższego wskazuje, że instytucja zniesienia współwłasności stanowi likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego.

Zniesienie współwłasności nie stanowi natomiast nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

Z analizy przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 10 lutego 1989 r. ciocia (siostra rodzona mamy Wnioskodawczyni) powołała Wnioskodawczynię do spadku. W dniu 22 listopada 2003 r. ciocia zmarła. W dniu 14 stycznia 2004 r. postanowieniem sądu Wnioskodawczyni nabyła prawo do spadku, tj. 7/10 nieruchomości. W dniu 16 czerwca 2010 r. postanowieniem sądu zniesiono współwłasność #61485; Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność nieruchomość, która po otrzymaniu dopłaty, odpowiadała wartości udziału nabytego w drodze spadku. W dniu 26 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość, która była jej własnością.

W świetle powyższego, za datę nabycia będącej przedmiotem sprzedaży nieruchomości uznać należy datę otwarcia spadku czyli datę śmierci spadkodawcy tj. 22 listopada 2003 r. W wyniku bowiem zniesienia współwłasności nie wystąpiło u Wnioskodawczyni przysporzenie majątkowe ponad udział przysługujący Jej w spadku. Zatem sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, czyli nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia tej nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.