ITPB2/415-102/11/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości przejazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z siedziby Spółki do miejsca zamieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości przejazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z siedziby Spółki do miejsca zamieszkania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prezes Zarządu Spółki wykorzystuje samochód będący własnością Spółki do celów służbowych. Zgodnie z wewnętrzną instrukcją "O dysponowaniu i nadzorowaniu środków transportu samochodowego":

* członkowie Zarządu do przejazdów służbowych mają prawo do korzystania z samochodu służbowego. Za przejazdy służbowe Prezesa Zarządu uznaje się również codzienny dojazd do pracy i powrót do miejsca zamieszkania (por. Decyzja nr 162/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad korzystania ze służbowych samochodów osobowych i dyżurnych w resorcie obrony narodowej),

* w celu zapewnienia wysokiej mobilności, członkowie Zarządu w trakcie przejazdów służbowych mogą kierować pojazdami służbowymi stanowiącymi własność Spółki pod warunkiem posiadania pozwolenia. (Upoważnienie do kierowania samochodami Spółki przez pracowników zatrudnionych na stanowiskach innych niż kierowca podpisuje Prezes Zarządu - Dyrektor Generalny, a jeżeli dotyczy to Prezesa Zarządu - Dyrektora Generalnego - inny członek Zarządu Spółki).

W takiej sytuacji kierujący pojazdem jest jednocześnie dysponentem. Na podstawie umowy na korzystanie z samochodu służbowego Prezes Zarządu ma prawo do przejazdów z miejsca zamieszkania do pracy i z pracy do miejsca zamieszkania z obowiązkiem garażowania samochodu w miejscu zamieszkania. Każdorazowy przejazd samochodem służbowym Prezesa Zarządu z miejsca zamieszkania do pracy i z pracy do miejsca zamieszkania ewidencjonowany jest na karcie drogowej. Ilość kilometrów na karcie drogowej podlega wycenie przy zastosowaniu stawki za 1 km (bez kierowcy) według cen rynkowych. W ten sposób uzyskana wartość jest uznawana jako nieodpłatne świadczenie na rzecz Prezesa Zarządu i stanowi podstawę naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych i składek ZUS.

W. Z. S.A. są zaliczane do grupy zakładów o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym (Dz. U. z 2007 r. Nr 214, poz. 1571) i obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa oraz ich szczególnej ochrony (Dz. U. z 2003 r. Nr 116, poz. 1090). Powyższe przepisy jak również zakres działalności Spółki zobowiązują Prezesa Zarządu jak i pozostałą kadrę zarządzającą do zapewnienia wysokiej mobilności. W związku z tym osoby te muszą mieć możliwość natychmiastowego dotarcia do siedziby Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przejazdy Prezesa Zarządu Spółki z miejsca zamieszkania (miejsca garażowania służbowego samochodu) do siedziby Spółki i z siedziby Spółki do miejsca zamieszkania generują przychód ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie z samochodu służbowego przez Prezesa Spółki i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu jego zamieszkania gwarantuje stałą gotowość do realizacji zadań służbowych wynikających z charakteru pracy na tym stanowisku, jak również jest wyrazem dbałości o powierzone mienie. Wnioskodawca uważa, że w przedstawionej sytuacji faktycznej Prezes Zarządu nie osiąga przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może bowiem generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Prezes Zarządu Spółki wykorzystuje samochód będący własnością Spółki do celów służbowych. Na podstawie umowy na korzystanie z samochodu służbowego Prezes Zarządu ma prawo do przejazdów z miejsca zamieszkania do pracy i z pracy do miejsca zamieszkania z obowiązkiem garażowania samochodu w miejscu zamieszkania. Wnioskodawca, jest jednostką zaliczoną do zakładów o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym i obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa oraz ich szczególnej ochrony. Przepisy odrębne jak również zakres działalności Spółki zobowiązują Prezesa Zarządu jak i pozostałą kadrę zarządzającą do zapewnienia wysokiej mobilności. W związku z tym osoby te muszą mieć możliwość natychmiastowego dotarcia do siedziby Spółki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przydzielenie samochodu służbowego Prezesowi Zarządu Spółki z obowiązkiem garażowania w miejscu zamieszkania gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany wyłącznie w celach służbowych. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji, gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.