ITPB1/4511-951/15/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania znaku towarowego na podstawie umowy darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 18 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania znaku towarowego na podstawie umowy darowizny.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni na chwilę obecną nie prowadzi działalności gospodarczej, pozostaje w związku małżeńskim, między małżonkami istnieje małżeńska wspólność majątkowa. W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni planuje prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie wyklucza, iż w najbliższej przyszłości otrzyma od męża w formie darowizny znak towarowy (osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach). Darowizna ta zostanie przyjęta do jej majątku osobistego. Znak towarowy objęty jest prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej. Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość znaku powyżej 3500 zł; w ich ocenie odpowiada ona wartości rynkowej znaku, dodatkowo przyjęta umownie wartość znaku towarowego zostanie potwierdzona przez podmioty specjalizujące się w wycenie znaku towarowego. Umowa darowizny zostanie zawarta na terytorium Polski.

Otrzymany w formie darowizny znak towarowy Wnioskodawczyni wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie wykorzystywała do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. będzie się nim posługiwała bądź przekaże lub odpłatnie użyczy w formie licencji bądź też dokona jego sprzedaży. Znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, gdyż Wnioskodawczyni zamierza go licencjonować do innego podmiotu lub innych podmiotów, w tym być może do firmy męża, który prowadzi działalność jako osoba fizyczna. Zgodnie z umową podmiot upoważniony do korzystania z prawa będzie uiszczać na rzecz Wnioskodawczyni opłaty. Opłaty te będą uiszczane cyklicznie np. miesięcznie lub kwartalnie. W zawartej umowie określone zostaną zasady korzystania z praw. Z tytułu odpłatnego udostępniania prawa Wnioskodawczyni będzie wykazywać przychody z opłat licencyjnych. Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie darowizny Prawa skutkować będzie koniecznością rozpoznania po stronie Podatnika przychodu, od którego Podatnik będzie zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Według Wnioskodawczyni dokonanie darowizny prawa nie będzie skutkować koniecznością rozpoznania po jej stronie przychodu od którego byłaby zobowiązana zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku o spadków i darowizn. Oznacza to, że jeśli dane przysporzenie nie podlega regulacjom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 86 z późn. zm., dalej), możliwe jest zastosowanie Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawa o podatku o spadków i darowizn, w art. 3 pkt 2, wyłącza z kolei ze swojego zakresu przedmiotowego nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Tym samym, nabycie Prawa przez Podatnika podlegać będzie przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak automatycznie, że czynność ta spowoduje obowiązek zapłaty podatku - z uwagi na przewidziane przez ustawodawcę w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia.

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Z kolei art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2. Wyłączenie stosowania zwolnienia przewidziane w art. 21 ust. 20 nie ma jednak zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego, gdyż przychód Podatnika z uzyskanej darowizny nie będzie pochodził ze stosunku pracy ani z działalności wykonywanej osobiście - przynależy on bowiem do tzw. innych źródeł z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem spełnione są wszystkie przesłanki warunkujące zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. darowizna Prawa stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprawdzie ustawodawca nie zdefiniował na potrzeby ustaw podatkowych zwrotu "nieodpłatne świadczenie", jednak w opinii Podatnika nie powinno budzić wątpliwości, że umowa darowizny, jako przynosząca korzyść tylko jednej z jej stron, mieści się w zakresie tego zwrotu. Konstrukcja umowy darowizny spełnia ww. cechy.

Zgodnie zaś z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jak wskazuje się w orzecznictwie, zasadniczą cechą darowizny jest jej nieodpłatność. Należy przez nią rozumieć brak ekwiwalentu ekonomicznego jako odpowiednika świadczenia darczyńcy. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Prowadzi ona do zmniejszenia majątku darczyńcy, a zarazem do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów po stronie majątku obdarowanego.

Darczyńca - mąż Wnioskodawczyni - jest osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn. Do tej grupy, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn., zalicza się bowiem małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Podsumowując, ze względu na fakt, że Prawo (znak towarowy) zostanie przekazane Wnioskodawczyni w drodze darowizny - a więc nieodpłatnego świadczenia - darczyńcą będzie mąż Podatnika, a podstawą uzyskania przychodu nie będzie stosunek pracy, praca nakładcza lub umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię korzystać będzie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podkreślić należy, iż takie stanowisko znalazło odzwierciedlenie w wydanych interpretacjach np.:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB-1-1/4511-19/15/AB z dnia 26 czerwca 2015 r., ILPB1/415-201/14-27AP; z dnia 12 stycznia 2015 r., znak: IBPBI/1/415-1218/14/JS oraz z dnia 16 lipca 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-450/14/SK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2014 r., znak ILPB1/415-229/14-4/AA.

Stanowisko potwierdza również orzecznictwo sądowe np.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. akt I ACa 39/13; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 22 stycznia 2014 r., sygn. akt I ACa 957/13; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 31 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1260/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.