ITPB1/4511-781/15/HD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 14 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach realizacji projektu, współfinansowanego ze środków EFRR oraz budżetu państwa w ramach Osi priorytetowej 6, Polska gospodarka na rynku międzynarodowym, Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, Działanie 6.1 "Paszport do eksportu", firma, którą prowadzi Wnioskodawca, zorganizowała Misję gospodarczą. Umowa na wdrożenie Planu rozwoju eksportu została zawarta z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości w dniu 27 czerwca 2014 r.

Beneficjentem umowy jest Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą. Przedmiotem umowy jest udzielenie przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, zwanej Instytucją Wdrażającą, dofinansowania na realizację Projektu.

Całkowity koszt realizacji projektu wynosi 454.000 zł. Instytucja Wdrażająca udzieliła Beneficjentowi dofinansowanie wysokości 341.000 zł, z czego 85% ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, a 15% w formie dotacji celowej.

Projekt polega na podjęciu działań proeksportowych, które pozwolą na rozwój przedsiębiorstwa poprzez eksport. Podejmowane działania są wynikiem opracowania przez firmę Wnioskodawcy strategii eksportowej i obejmują badania marketingowe na rynkach Skandynawskich, zakup bazy danych potencjalnych klientów na rynkach Skandynawskich, wykonanie mailingów do potencjalnych klientów, przygotowanie materiałów promocyjnych, udział w targach w kraju i za granicą - szczególności na rynku Skandynawskim, zorganizowanie misji handlowej w siedzibie firmy.

Zaliczka na wydatki w ramach projektu wpłynęła na rachunek bankowy w dniach 1 i 11 grudnia 2014 r. w łącznej kwocie 85.730 zł 96 gr. Z zaliczki zastała zapłacona część zobowiązania za realizację usługi kompleksowej organizacji misji gospodarczej kwocie brutto 16.604 zł 96 gr, pozostała kwota w wysokości brutto 101.475 zł 4 gr została pokryta z własnych środków.

Po zakończeniu realizacji działania i złożeniu wniosku końcowego o płatność do Instytucji Wdrażającej zostanie wypłacona kwota rozliczeniowa w wysokości 75% poniesionego wydatku netto.

Celem zorganizowania Misji gospodarczej w siedzibie firmy jest zbudowanie wizerunku i budowanie relacji z potencjalnymi kontrahentami pozyskanymi w wyniku wcześniejszych działań projektu oraz zaprezentowanie im unikalnych możliwości technologicznych firmy. Kompleksowa usługa organizacji misji gwarantowała zapewnienie gadżetów reklamowych (ulotki, banery, zaproszenia), przejazd autokarami z i do lotniska oraz pomiędzy zakładami jednostki, organizacje miejsca prezentacji firmy na terenie siedziby firmy, catering w trakcie prezentacji a także wieczorny posiłek z oprawą muzyczną. Ponadto uczestnikom zaoferowano noclegi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wszystkie wydatki związane z organizacją Misji gospodarczej będą stanowiły koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle ogólnej definicji kosztów podatkowych, poza wyjątkami wymienionymi w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć wszelkie wydatki funkcjonalnie związane z prowadzoną przez firmę Wnioskodawcy działalnością gospodarczą, pod warunkiem, że są one racjonalne i obiektywnie uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia.

Celem spotkania był aspekt reklamowo-promocyjny, marketingowy, wobec czego nie wszystkie koszty będą realizowały przesłanki wynikające z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki dotyczące zakupu gadżetów z logo firmy należy zakwalifikować jako wydatki służące reklamie firmy, ponieważ służą one rozpowszechnianiu i utrwalaniu marki firmy, a tym samym stanowią zachętę do nabywania oferowanych przez nią towarów i usług. W rezultacie, tego rodzaju wydatki przyczynią się do powstania przychodów z działalności gospodarczej.

Wydatki dotyczące transportu zaproszonych gości, poczęstunek w trakcie prezentacji oraz kolacja wraz z oprawą muzyczną i noclegi - służyły przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu najlepszego wrażenia przy jej reprezentowaniu. Zatem nie stanowią kosztów uzyskania przychodu jako wydatki na reprezentację.

Poniesione przez firmę wydatki bezpośrednio związane z wyżywieniem (poczęstunkiem w ramach dokonanej prezentacji), wydatki na zorganizowanie miejsca prezentacji - należy uznać za koszty uzyskania przychodu mimo kwalifikacji jako koszt reprezentacji. Nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności gospodarczej rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu.

Natomiast wydatki na transport, uroczystą kolację wraz z atrakcjami oraz noclegi mają na celu zbudowanie odpowiedniej relacji z partnerami handlowymi. Koszty te zostały poniesione na cele reprezentacyjne, tj. na kreowanie wizerunku spółki na określonym poziomie, wynikającym z ambicji biznesowych stron i to jest główny cel gospodarczy poniesionych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r.) przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Co do zasady, wszelkie otrzymywane przez podatnika dotacje i dopłaty związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą stanowią przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią te dotacje, które przeznaczone są na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Wyjątek ten nie ma jednak zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby Wnioskodawca z otrzymanej dotacji finansował nabycie lub wytworzenie ww. składników majątku.

Zauważyć jednakże należy, że od 1 stycznia 2015 r. brzmienie ww. art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostało zmienione ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328). Zgodnie z nowym brzmieniem art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W myśl natomiast art. 14 ust. 3 pkt 13 ww. ustawy (dodanym powołaną ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r.) do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa.

Zatem z ww. przepisów wynika, że kwoty otrzymane od agencji wykonawczych po 1 stycznia 2015 r. przez osobę fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą nie stanowią przychodu z tej działalności.

Zwrócić należy uwagę, że niektóre dotacje (dofinansowania) korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

I tak zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.) wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa.

Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości jest agencją rządową utworzoną na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. z 2014 r. poz. 1804 z późn. zm.), której głównym źródłem finansowania są różnego rodzaju dotacje uzyskiwane ze środków budżetu państwa, określone w art. 15 ust. 2 tej ustawy. W myśl art. 92 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241, z późn. zm.) z dniem 1 stycznia 2012 r. Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości staje się agencją wykonawczą.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.).

Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka jest jednym z programów służących realizacji Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007-2013 (Narodowej Strategii Spójności), który został przyjęty decyzją Komisji Europejskiej nr K (2007) 4547 z dnia 28 września 2007 r.

Zgodnie z art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 z późn. zm.) minister do spraw rozwoju regionalnego jest instytucją zarządzającą Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013. Tekst Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013 został zaakceptowany decyzją Komisji Europejskiej nr K (2007) z dnia 1 października 2007 r. w sprawie przyjęcia Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka w ramach pomocy wspólnotowej EFRR objętego celem "Konwergencja" w Polsce oraz przyjęty uchwałą Rady Ministrów z 5 października 2007 r. w sprawie przyjęcia Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013. System przepływów finansowych w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka uregulowany został m.in. w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 z późn. zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 7 września 2007 r. w sprawie wydatków związanych z realizacją programów operacyjnych (Dz. U. Nr 175, poz. 1232).

Odnosząc się natomiast do kwestii kosztów uzyskania przychodów w pierwszej kolejności należy wskazać na ogólną zasadę wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów winien on spełniać łącznie następujące warunki:

* być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

Zwrócić należy uwagę, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ponadto zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 31 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego.

Wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, bądź wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami szkoleń. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli powinny być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

W przedmiotowej sprawie należy również zwrócić uwagę na interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, odnoszącą się do reprezentacji, w której wskazano m.in.: że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. (...) Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 22 ust. 1 ustawy, czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto w ww. interpretacji ogólnej Ministra Finansów zauważono, (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest, np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt FSK 392/11 oraz wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

Natomiast wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - co do zasady - o ile jednocześnie nie noszą one znamion wydatków ponoszonych na reprezentację mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji i reklamy. Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeżeli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty mają charakter reprezentacyjny.

Zasadne jest w tym miejscu odwołanie się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Natomiast według Słownika Języka Polskiego (red. M. Szymczak, PWN Warszawa 1989 r.)"reklama" to: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi." Pod pojęciem reklamy należy rozumieć ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów, bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Może to być realizowane przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót, jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest beneficjentem umowy na wdrożenie Planu rozwoju eksportu zawartej w dniu 27 czerwca 2014 r. z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości (Instytucją Wdrażającą). W ramach realizacji projektu, współfinansowanego ze środków EFRR oraz budżetu państwa w ramach Osi priorytetowej 6, Polska gospodarka na rynku międzynarodowym, Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, Działanie 6.1 "Paszport do eksportu", firma, którą prowadzi Wnioskodawca, zorganizowała Misję gospodarczą. Całkowity koszt realizacji projektu wynosi 454.000 zł. Instytucja Wdrażająca udzieliła beneficjentowi dofinansowanie wysokości 341.000 zł, z czego 85% ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, a 15% w formie dotacji celowej. Zaliczka na wydatki w ramach projektu wpłynęła na rachunek bankowy w dniach 1 i 11 grudnia 2014 r. w łącznej kwocie 85.730 zł 96 gr. Z zaliczki zastała zapłacona część zobowiązania za realizację usługi kompleksowej organizacji misji gospodarczej kwocie brutto 16.604 zł 96 gr, pozostała kwota w wysokości brutto 101.475 zł 4 gr została pokryta z własnych środków. Celem zorganizowania Misji gospodarczej w siedzibie firmy jest zbudowanie wizerunku i budowanie relacji z potencjalnymi kontrahentami pozyskanymi w wyniku wcześniejszych działań projektu oraz zaprezentowanie im unikalnych możliwości technologicznych firmy. Kompleksowa usługa organizacji misji gwarantowała zapewnienie gadżetów reklamowych (ulotki, banery, zaproszenia), przejazd autokarami z i do lotniska oraz pomiędzy zakładami jednostki, organizacje miejsca prezentacji firmy na terenie siedziby firmy, catering w trakcie prezentacji a także wieczorny posiłek z oprawą muzyczną. Ponadto uczestnikom zaoferowano noclegi.

Mając powyższe na względzie, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że ze względu na to, iż Wnioskodawca jest beneficjentem projektu w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, Osi priorytetowej 6, Polska gospodarka na rynku międzynarodowym, Działania 6.1. Paszport do eksportu, realizowanego w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (z udziałem środków PARP) to otrzymane przez niego środki w:

* 2014 r. - korzystają ze zwolnień od opodatkowania na podstawie w art. 21 ust. 1 pkt 47c i 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dofinansowanie (dotacja), w części pochodzącej ze środków Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości - korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast w części pochodzącej ze środków europejskich (Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego) - korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 tej ustawy.

Do poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na wdrożenie Planu rozwoju eksportu pokrytych ww. dofinasowaniem zastosowanie znajdzie cytowany art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy, co oznacza, że nie będą one mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów.

* 2015 r. - zarówno pochodzące z Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, jak i ze środków europejskich (Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego) - nie będą w ogóle stanowić przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją otrzymania przez Wnioskodawcę środków finansowych, które nie stanowią przychodu podatkowego jest brak możliwości zaliczania do kosztów podatkowych wydatków, które w wyniku otrzymania ww. środków zostają podatnikowi zwrócone - w myśl cytowanego art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego dalsza analiza kwalifikacji poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków (poniesionych zarówno w 2014, jak i 2015 r.) związanych z organizacją Misji gospodarczej, w części pokrytej ze środków pochodzących z otrzymanego dofinansowania - z racji zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 56 oraz pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest bezcelowa.

Jednakże z wniosku wynika, że część wydatków na organizacją Misji gospodarczej Wnioskodawca pokrył z własnych środków.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację Misji gospodarczej - pokryte z własnych środków - o ile mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, mają na celu nawiązanie bądź podtrzymanie współpracy z kontrahentami, a nie budowanie/kreowanie pozytywnego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów (gadżetów z logo firmy), itp., i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Dodać jednocześnie należy, że weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.