ITPB1/4511-73/15/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy, jako osobie bezrobotnej, w dniu 5 grudnia 2013 r. przyznano jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości 21 000 zł. Umowa została zawarta w dniu 19 listopada 2013 r. z Powiatowym Urzędem Pracy na podstawie:

1. Art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm),

2. Ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 z późn. zm.),

3. Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.),

4. Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm),

5. Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego w sprawie udzielania pomocy publicznej w ramach programu Operacyjnego Kapitał Ludzki z 15 grudnia 2010 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1598 z późn. zm.),

6. Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r. poz. 457), w ramach realizacji projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego np. "Powrót do pracy" Poddziałanie 6.1.3. "Poprawa zdolności zatrudnienia oraz podnoszenie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych" Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki.

Zgodnie z ww. umową do dnia 16 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wydatkował przyznaną kwotę dotacji. Dnia 23 grudnia 2013 r. zarejestrował i rozpoczął działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku Vat. Ponadto zgodnie z umową udzielona dotacja stanowi pomoc de minimis w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji z dnia 15 grudnia 2006 r. (Dz.Urz.UE.L 379 z dnia 28.12.2006, str. 5).

Środki z dotacji zostały przeznaczone na zakup wyposażenia, wartości niematerialnych i prawnych oraz usług mających na celu osiągnięcie przychodów, zachowanie i zabezpieczenie przychodów w ramach działalności gospodarczej.

Część zakupionych składników na łączną kwotę 6 947 zł 33 gr, takich jak:

1. Drukarka, Dalmierz - kwota zakupu 2290 zł brutto,

2. Fotel biurowy - kwota zakupu 1579 zł brutto,

3. Meble biurowe-kwota zakupu 1 177 zł 98 gr brutto,

4. Utworzenie i utrzymanie strony internetowej - 1 900 zł 35 gr brutto,

Wnioskodawca ujął w Księdze Przychodów i Rozchodów miesiąca grudnia 2013 r. po jej otwarciu w dniu 23 grudnia 2013 r. w pozycji nr 13 "pozostałe wydatki".

Kwoty otrzymanej dotacji w wysokości 21 000 zł. Wnioskodawca nie ujmował po stronie przychodów w związku art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Ponadto w roku 2013 nie osiągnął przychodu z tyt. wykonywanej działalności gospodarczej. W zeznaniu rocznym PIT 36 za 2013 r. w załączniku PIT/B w rubryce 10 wykazał przychód w wysokości 0 zł; w rubryce 11 koszty uzyskania przychodu 6 947 zł 33 gr w rubryce 12 Dochód/strata - (minus) 6 947 zł 33 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup wyposażenia i wymienionych usług prawidłowo Wnioskodawca ujął w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszty uzyskania przychodu w miesiącu grudniu 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup wyposażenia i wymienionych usług prawidłowo ujął w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszty uzyskania przychodu w miesiącu grudniu 2013 r. Na mocy art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznał, że zakup usługi wytworzenia i utrzymania strony internetowej Jego firmy zabezpiecza przyszłe przychody i w związku z tym może stanowić koszt uzyskania przychodu, dodatkowo wydatek ten nie został wymieniony w art. 23 ww. ustawy jako niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. Zakup i wytworzenie strony internetowej miał miejsce w miesiącu grudniu 2013 r. i w tym miesiącu Wnioskodawca zaliczył ten wydatek w koszty uzyskania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Na mocy art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca uznał, że zakupione przez Niego składniki majątku ze względu na swoją wartość początkową niższą niż 3 500 zł nie podlegają obowiązkowi amortyzacji i w związku z tym mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawca przyjął je do użytkowania w miesiącu zakupu i rozpoczęcia działalności gospodarczej a więc w grudniu 2013 r. W tym też miesiącu zaliczył je w koszty uzyskania przychodu. Dodatkowo składniki wyposażenia, których wartość przekroczyła kwotę 1 500 zł ujął w ewidencji wyposażenia.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ww. ustawy. Przychód, z którego Wnioskodawca sfinansował powyższe zakupy, jest opisany w art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy jako wydatek nie mogący być kosztem uzyskania przychodu ze względu na sposób sfinansowania zakupu. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że powyższe wydatki mógł ująć w kosztach uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy w dniu 5 grudnia 2013 r. jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości 21 000 zł zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na postawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy. Otrzymane środki Wnioskodawca przeznaczył na zakup wyposażenia, wartości niematerialnych i prawnych oraz usług mających na celu osiągnięcie przychodów, zachowanie i zabezpieczenie przychodów w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W treści tego przepisu nie zostały wymienione wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 pkt 4 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z § 3 pkt 7 i 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) pod pojęciem:

* wyposażenie - rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych;

* środki trwałe - rozumieć należy środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Z powyższych przepisów wynika, że do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji zalicza się nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Wydatki na utworzenie strony internetowej nie skutkują powstaniem składnika majątku zaliczanego do wartości niematerialnych i prawnych, nawet jeżeli jej utworzenie wiąże się z przeniesieniem praw autorskich. Wynika to z faktu, że strona internetowa zawierająca wszelkie dane firmy, adres, ofertę handlową, jest jedynie nośnikiem reklamy utworzonym pod konkretne zamówienie, przy wykorzystaniu udostępnionych przez firmę informacji. Dlatego trudno jest mówić w takim przypadku o autorskim prawie majątkowym.

Wydatki na utworzenie i utrzymanie strony internetowej należy wobec tego uznać za wydatki na zakup usług. Nie są to zatem wydatki wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy więc stwierdzić, że analiza zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że sfinansowane ze środków z przyznanej jednorazowej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej wydatki na usługi (do których zaliczyć należy utworzenie i utrzymanie strony internetowej) oraz zakup składników majątku niezaliczonych do środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności.

Fakt sfinansowania tych wydatków ze środków zwolnionych od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi przesłanki do ich wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, gdyż przepis ten nie został objęty dyspozycją art. 23 ust. 1 pkt 56.

Wnioskodawca powinien przy tym mieć na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

W zakresie potrącalności kosztów, o których mowa we wniosku wskazać należy, że koszty zakupu usług wytworzenia i utrzymania strony internetowej są kosztami pośrednio związanymi z uzyskiwanym przychodem, wobec czego ma do nich zastosowanie art. 22 ust. 5c ww. ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast z cyt. art. 22d ww. ustawy wynika, że wydatki poniesione na nabycie składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł (od których podatnik nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych) stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania tych składników majątku do używania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że ww. wydatki Wnioskodawca poniósł przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie wydatki poniesione na nabycie usług i wyposażenia wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w dacie rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Końcowo, zauważyć należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Zwraca się także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu występującego w rzeczywistości wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.