ITPB1/4511-584/16-1/HD - PIT w zakresie miejsca opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie umowy o współpracy zawartej z firmą z siedzibą na terytorium Wielkiej Brytanii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie miejsca opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie umowy o współpracy zawartej z firmą z siedzibą na terytorium Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

W dniu 12 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie miejsca opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie umowy o współpracy zawartej z firmą z siedzibą na terytorium Wielkiej Brytanii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca mieszka wraz z małżonką na stałe na terenie Polski.

Wnioskodawca wraz z małżonką są współwłaścicielami mieszkania położonego na terytorium Polski.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG, która zarejestrowana jest na terytorium Polski.

W CEIDG Wnioskodawca wskazał jako przeważającą działalność gospodarczą - działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki (kod PKD: 62.02.Z). Działalność gospodarcza została zarejestrowana przez Wnioskodawcę w dniu 17 lutego 2016 r. Dla dochodów z działalności gospodarczej Wnioskodawca wybrał sposób opodatkowania przewidziany w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy 19%).

W marcu 2016 r. Wnioskodawca podpisał z przedsiębiorstwem P. z siedzibą w Londynie (Wielka Brytania) umowę o współpracy (Professional Services Agreement (PSA) oraz Assignment Schedule (AS, Umowa), na podstawie której to Umowy Wnioskodawca zobowiązał się świadczyć na rzecz klientów P. specjalistyczne usługi doradcze w zakresie informatyki (Usługi).

W treści tej Umowy jej strony ustaliły, że w trakcie realizacji jej postanowień Wnioskodawca będzie występował jako niezależny przedsiębiorca (osoba samozatrudniona) (2.2.6. PSA). Strony przyjęły system wynagrodzenia oparty na stawce za godzinę pracy (3.1. PSA). Strony uzgodniły, że z uwagi na to, że Wnioskodawca posiada profesjonalne kwalifikacje, będzie on wykonywał wszelkie usługi samodzielnie i bez nadzoru ze strony P., czy też jego klienta (Postanowienia wstępne oraz 3.2. PSA), nie będzie też przysługiwał mu status pracownika (4.1. PSA). Wnioskodawca zachował prawo, aby świadczyć usługi na rzecz innych podmiotów z uwzględnieniem zakazów konkurencji (4.2. PSA). Po stronie P. brak jest obowiązku zapewnienia Wnioskodawcy pracy (4.5. PSA), a ponadto żadna ze stron Umowy nie przyjęła na siebie zobowiązania do utrwalenia wzajemnej współpracy (4.9. PSA). Z uwagi na to, że Umowa została zawarta przez Wnioskodawcę jako samodzielnego przedsiębiorcę, w jej treści zostało wprowadzone postanowienie, że Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczania wszelkich podatków oraz składek na ubezpieczenie społeczne samodzielnie (5.2. PSA). Jednocześnie z treści Umowy wynika, że Wnioskodawca ponosi wobec P. (oraz ewentualnie jej klienta), pełną odpowiedzialność odszkodowawczą za szkody spowodowane nieprawidłowym świadczeniem Usług (12. PSA). Zgodnie z konstrukcją zawartą w Umowie, klient P. (czyli podmiot, który jest odbiorcą świadczonych przez Wnioskodawcę Usług), nie jest stroną tej Umowy i nie wiąże go z Wnioskodawcą bezpośrednia więź o charakterze zobowiązaniowym (15.9. PSA).

Z treści dokumentu AS wynika, że na jego podstawie Wnioskodawca rozpoczął świadczenie Usług na rzecz jednego z klientów P. z siedzibą na terytorium Finlandii (Klient) i strony ustaliły, że Wnioskodawca jest zobowiązany legitymować się ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej na kwotę minimum 500.000 euro, jednakże nie jest to warunek zawarcia tej umowy.

Umowa stanowi także, iż Usługi mogą być świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta z miejsca wybranego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w treści Umowy oświadczył, że jego Usługi będą świadczone na rzecz Klienta zdalnie z terytorium Polski i Klient wyraził na to zgodę na piśmie. Jednocześnie Wnioskodawca wyraził zgodę, że w przypadku gdyby Klient wystąpił z taką prośbą, część Usług może być świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta w biurze Klienta (w Finlandii) lub na terytorium innego państwa, w którym to państwie Klient prowadzi swoją działalność gospodarczą. W przypadku wystąpienia przez Klienta z takim żądaniem Wnioskodawca zobowiązany jest się do niego zastosować.

Na podstawie AS ustalono także, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do otrzymania zwrotu poniesionych kosztów (1.5. AS). Z treści 1.36 AS wynika także, iż P. zastrzegła sobie prawo do dokonania potrącenia z wypłacanego Wnioskodawcy wynagrodzenia wszelkich podatków lub innych danin publicznych, jeżeli obowiązek taki spoczywać będzie na niej w myśl prawa fińskiego. W 1.36 AS zastrzeżono także, że w przypadku gdyby intencją Wnioskodawcy było uniknięcie poboru przez P. podatków lub innych świadczeń pieniężnych z kwoty należnego wynagrodzenia, to w takim przypadku spoczywa na Wnioskodawcy obowiązek przedstawienia odpowiednich dokumentów lub zaświadczeń.

Aktualnie, w oparciu o postanowienia Umowy, Wnioskodawca świadczy na rzecz Klienta Usługi. Usługi są przeważnie świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta z Polski. Z uwagi na to, że do świadczenia Usług na rzecz Klienta Wnioskodawca potrzebuje jedynie dostępu do komputera osobistego wyposażonego w odpowiednie oprogramowanie informatyczne,Wnioskodawca jest w stanie świadczyć Usługi z dowolnego miejsca na świecie.

Wnioskodawca zakłada, że przeciętnie w skali 2016 r. spędzi na terenie Finlandii nie więcej niż 110 dni - przeciętnie bowiem w trakcie miesiąca przebywa on w siedzibie Klienta w Finlandii przez około 10-12 dni. Wnioskodawca nie planuje przeprowadzać się wraz z rodziną do Finlandii. Po zakończeniu obowiązywania kontraktu dla Klienta Wnioskodawca bierze pod uwagę nawiązanie współpracy z podmiotem polskim.

Podczas wykonywania Usług w biurze Klienta w Finlandii Wnioskodawca zobowiązany jest aby:

* nie wykonywać jakichkolwiek czynności na rzecz innych podmiotów;

* wykorzystywać sprzęt udostępniony przez Klienta wyłącznie do świadczenia Usług na jego rzecz;

* korzystać z pomieszczeń Klienta wyłącznie w ich godzinach otwarcia.

Na terenie Finlandii Wnioskodawca nie zatrudnia i nie będzie zatrudniał żadnych osób, które byłyby zaangażowane w proces świadczenia przez niego Usług na rzecz Klienta lub też wykonywały jakiekolwiek czynności o charakterze pomocniczym wobec Usług Wnioskodawcy. Usługi w każdym wypadku realizowane są osobiście przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wnosi o zakwalifikowanie przez organ podatkowy opisanego powyżej zdarzenia podatkowego jako opisującego stan faktyczny Wnioskodawcy, w zakresie w jakim dotyczy on okresu od dnia 2 marca 2016 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku, oraz jako zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy w zakresie w jakim dotyczy on okresu od dnia złożenia niniejszego wniosku.

W związku z powyższym m.in. zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. działalność Wnioskodawcy (w zakresie stanu faktycznego Wnioskodawcy oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy) powinna być uznana za zakład zagraniczny i z tej przyczyny opodatkowana w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej czy też w całości opodatkowana w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie posiada on na terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zakładu w rozumieniu art. 5 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840) zarówno w zakresie stanu faktycznego Wnioskodawcy oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy, w związku z czym zobowiązany jest do opodatkowania całości uzyskanych za ten okres dochodów w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jednak zgodnie z art. 4a tej ustawy, przepisy dotyczące nieograniczonego oraz ograniczonego obowiązku podatkowego stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W analizowanym przypadku należy odnieść się do Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie w dniu 20 lipca 2006 r. (Konwencja Polska-Wielka Brytania).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji Polska-Wielka Brytania zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Analiza powyższego zapisu wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu - w Wielkiej Brytanii - opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu. Przepisy Umowy należy interpretować w świetle Komentarza do Modelowej Konwencji OECD (Komentarz), który nie stanowi źródła prawa jest jednak powszechnie wykorzystywany przy wykładni umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z Komentarzem (pkt 4 do art. 3 ust. 1) fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin "przedsiębiorstwo" należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Według art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w tej ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane, przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Zgodnie z przepisami art. 5 Konwencji Polska-Wielka Brytania, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Jednocześnie w Konwencji Polska-Wielka Brytania zastrzeżone zostało, że określenie "zakład" nie obejmuje:

Kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy w analizowanym przypadku doszło do powstania "zakładu" w rozumieniu Umowy.

Jak zostało wyżej wskazane pojęcie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, przy czym wykonywanie wyłącznie czynności pomocniczych nie powoduje powstania "zakładu".

Pojęcie "stałej placówki" nie zostało zdefiniowane w treści Konwencji Polska-Wielka Brytania, jednak zgodnie z Komentarzem, uznaje się za nią każde miejsce regularnie wykorzystywane przez podatnika do wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności.

Z przedstawionego opisu wynika, że na terenie Wielkiej Brytanii Wnioskodawca nie świadczy Usług, nie wynajmuje jakiegokolwiek biura lub innej powierzchni użytkowej, nie został zarejestrowany w tym państwie jako podatnik podatku od wartości dodanej, zaś podmiot brytyjski (P.) jest jedynie zleceniodawcą dla Wnioskodawcy, w związku z czym uznać należy, że Wnioskodawca nie posiada zakładu na terytorium Wielkiej Brytanii w rozumieniu Konwencji Polska-Wielka Brytania. Oznacza to, że po stronie Wnioskodawcy nie istnieje obowiązek rozliczenia podatku dochodowego w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stanowisko potwierdzone niniejszą interpretacją będzie miało również zastosowanie do dochodów uzyskanych na podstawie kontraktu świadczonego dla klientów z siedzibą na terytorium Wielkiej Brytanii w latach następnych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Ponadto wskazać należy, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza:

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o wydanie interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe będą różniły się od stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.