ITPB1/4511-449/16/WM - Wydatki z tytułu zakupu sprzętu sportowego kosztami uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2016 r. (data wpływu 18 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu:

* zakupu sprzętu sportowego, udziału w zawodach, korzystania z porad trenerów personalnych, korzystania z usług dietetyków sportowych - jest prawidłowe.

* zakupu suplementów diety, odżywek, profilaktycznych medykamentów, dermoprotektorów, kosztów wstępu na basen, siłownie, korzystania z usług masażystów - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, polegającą na prowadzeniu zajęć trenera personalnego.

Będzie ponosił wydatki na zakup suplementów diety, odżywek, profilaktycznych medykamentów, dermoprotektorów, sprzętu sportowego, wstęp na basen, siłownie, udział w zawodach, korzystanie z porad trenerów personalnych i masażystów, korzystanie z usług dietetyków sportowych. Uważa, że wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w działalności prowadzonej przez trenera personalnego sklasyfikowane według PKD do grupy 85.51.Z, który organizuje zajęcia dla osób prywatnych na terenie kraju, jak również w ramach wyjazdów poza terytorium kraju.

Wnioskodawca będzie wykonywać średnio dwa treningi dziennie, z dziesięciominutowymi przerwami, podczas których musi uzupełnić elektrolity, minerały oraz witaminy. W zawodzie, który wykonuje, ludzkie ciało jest postrzegane i wykorzystywane jako narzędzie pracy. W związku z tym należy "amortyzować jego eksploatację" poprzez zażywanie profilaktycznych medykamentów oraz używanie dermoprotektorów, ustalonych przez specjalistów.

Doszkalanie Wnioskodawcy będzie polegało na korzystaniu z porad, usług innych trenerów, którzy dłużej są w branży i mogą udzielić Wnioskodawcy pożytecznej wiedzy. Aby utrzymać formę Wnioskodawca korzystać powinien również z basenów i siłowni dzięki czemu stawy i mięśnie będą stale rozciągane co jest niezbędne w wykonywanej pracy. Treningi mogą czasami spowodować kontuzję, wizyta u masażysty jest konieczna by móc dalej prowadzić zajęcia.

Bezpośrednim celem poniesienia przedmiotowych wydatków jest możliwość dobrego przygotowania fizycznego do zajęć oraz ochrona ciała i jego regeneracja, które jak sam Wnioskodawca podkreśla jest swoistym "narzędziem pracy". Wydatki wskazane powyżej będą wpływały bezpośrednio na utrzymanie wysokiej sprawności fizycznej jako trenera personalnego oraz odpowiedniego stanu zdrowia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ww. wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Według oceny Wnioskodawcy istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ww. wydatkami, a uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej w zakresie usług trenera personalnego pozarolniczej działalności gospodarczej. Co nie mniej istotne, wydatki powyższe jako niewskazane w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest: prawidłowe w części zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących zakupu sprzętu sportowego, udziału w zawodach, korzystania z porad trenerów personalnych, korzystania z usług dietetyków sportowych, nieprawidłowe w części zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących zakupu suplementów diety, odżywek, profilaktycznych medykamentów, dermoprotektorów, kosztów wstępu na basen, siłownie, korzystania z usług masażystów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Należy jednak zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dokonując powyższej kwalifikacji należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie - z punktu widzenia podatnika - posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy - po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji - uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, polegające na prowadzeniu zajęć trenera personalnego. Będzie ponosił wydatki na zakup suplementów diety, odżywek, profilaktycznych medykamentów, dermoprotektorów, sprzętu sportowego, wstęp na basen, siłownie, udział w zawodach, korzystanie z porad trenerów personalnych, korzystanie z usług masażystów i dietetyków sportowych.

Wnioskodawca będzie wykonywać średnio dwa treningi dziennie, z dziesięciominutowymi przerwami, podczas których musi uzupełnić elektrolity, minerały oraz witaminy, w zawodzie, który wykonuje, ludzkie ciało jest postrzegane i wykorzystywane jako narzędzie pracy. W związku z tym należy "amortyzować jego eksploatację" poprzez zażywanie profilaktycznych medykamentów oraz używanie dermoprotektorów, ustalonych przez specjalistów.

Doszkalanie Wnioskodawcy będzie polegało na korzystaniu z porad, usług innych trenerów, którzy dłużej są w branży i mogą udzielić Wnioskodawcy pożytecznej wiedzy. Aby utrzymać formę korzystać powinien również z basenów i siłowni dzięki czemu stawy i mięśnie będą stale rozciągane co jest niezbędne w wykonywanej pracy. Treningi mogą czasami spowodować kontuzję, wtedy wizyta u masażysty jest konieczna by móc dalej prowadzić zajęcia.

Mając na uwadze specyfikę działalności gospodarczej Wnioskodawcy stwierdzić należy, że jeżeli wydatki na zakup sprzętu sportowego, koszty udziału w zawodach, korzystania z porad trenerów personalnych, korzystania z usług dietetyków sportowych w istocie są niezbędne przy świadczeniu usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Odnosząc się natomiast do pozostałych wskazanych we wniosku wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę tytułem zakupu suplementów diety, odżywek, profilaktycznych medykamentów, dermoprotektorów, wstępu na basen, siłownię, korzystania z usług masażystów stwierdzić należy, że wydatki te nie mogą stanowić kosztów podatkowych, gdyż są to świadczenia o charakterze osobistym.

Nie ulega wątpliwości, że w tak specyficznej działalności gospodarczej, jaką prowadzi Wnioskodawca - odpowiedni wygląd, wysportowana sylwetka mogą mieć wpływ na postrzeganie trenera personalnego wśród obecnych lub potencjalnych kontrahentów. Nie przesądza to jednak że wydatek na zakup wskazanych powyżej rzeczy oraz usług o charakterze osobistym jest wydatkiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem estetyczny wygląd świadczy o kulturze osobistej i jest niezbędny dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej. O osobistym charakterze ww. wydatków przesądza - w ocenie organu - również to, że poniesienie ich ma na cel utrzymywanie sprawności fizycznej każdego człowieka, a nie tylko trenera personalnego.

Wydatki te zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które może ponosić każda osoba fizyczna i to niezależnie od tego, czy prowadzi określoną działalność gospodarczą.

Zatem skoro brak jest związku pomiędzy wydatkami poniesionymi z ww. tytułu, a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem:

* zakupu sprzętu sportowego, udziału w zawodach, korzystania z porad trenerów personalnych, korzystania z usług dietetyków sportowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe;

* zakupu suplementów diety, odżywek, profilaktycznych medykamentów, dermoprotektorów, kosztów wstępu na basen, siłownie, korzystania z usług masażystow - jest nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.