ITPB1/4511-42/16/MPŁ - Określenie skutków podatkowych dzierżawy gruntu rolnego na cele rolnicze.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 31 marca 2016 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/4511-42/16/MPŁ Określenie skutków podatkowych dzierżawy gruntu rolnego na cele rolnicze.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2016 r. (data wpływu 14 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dzierżawy gruntu rolnego na cele rolnicze - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dzierżawy gruntu rolnego na cele rolnicze.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest właścicielem i dzierżawcą gruntów rolnych o powierzchni kilkudziesięciu hektarów przeliczeniowych w kilku gminach, (w przyszłości możliwe jest wykonywanie prawa pierwszeństwa zakupu dzierżawionych gruntów), na gruntach tych uprawia zboża, z użytków zielonych zbiera siano. Płaci podatek rolny. Grunty zgłasza do dopłat unijnych. Był w KRUS, a obecnie z racji umowy o pracę jest w ZUS.

Podatnik posiada udziały w kilku spółkach z o.o., których główną działalnością są PKD 01.1 do 01.5. Pytanie dotyczy zdarzenia przyszłego.

Podatnik z racji stanu zdrowia zamierza objąć udziały i być może zasiadać w zarządzie spółki z o.o., której główną działalnością będzie PKD 01.1 do 01.5. Pozostałe udziały w spółce z o.o. mogą objąć członkowie jego najbliższej rodziny (W przyszłości może obejmować udziały w kolejnych spółkach kapitałowych, których główną działalnością będzie PKD 01.1 do 01.5). Podatnik zamierza oddać w dzierżawę część uprawianych przez siebie gruntów tej spółce kapitałowej. Ta spółka kapitałowa zgodnie z umową dzierżawy gruntów będzie na gruntach wyłącznie wykonywać uprawy rolne (produkcja materiału nasiennego zbóż, roślin oleistych i motylkowych), a z użytków zielonych zbierać siano i będzie mogła zgłaszać grunty do dopłat.

Dzierżawić ziemię będą mogli również sąsiedzi lub rodzina lub lokalne spółki kapitałowe, z którymi współpracuje Wnioskodawca podczas prowadzenia gospodarstwa rolnego na tych samych wyżej wymienionych zasadach. Sobie podatnik zostawi do uprawy część gruntów powyżej 1 ha fizycznego i przeliczeniowego. Po zakończeniu umowy o pracę, zamierza wrócić do KRUS i otrzymywać emeryturę lub rentę z KRUS. Umowa dzierżawy zostanie zawarta na okres dłuższy niż rok z płatnością raz do roku. Zgodnie z rozstrzygnięciem Urzędu Gminy podatek rolny będzie odprowadzała spółka (sąsiad, rodzina) zgodnie z umową dzierżawy - lub podatnik, w przypadku odnośnej interpretacji urzędu gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskany od tej spółki kapitałowej lub sąsiadów i rodziny czynsz dzierżawny będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych i nie będzie trzeba składać za ten dochód deklaracji podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dna 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1.

miesiąc - w przypadku roślin.

2.

16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek.

3.

6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,

4.

2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt,

- licząc od dnia nabycia

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności.

Stosownie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1964 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1381). uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjne), w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Przy czym, podkreślić należy, iż nie każde grunty, które podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Zgodnie bowiem z uregulowaniami zawartymi w art. 1 powołanej ustawy o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarcze) innej niż działalność rolnicza. Aby takie grunty stanowiły gospodarstwo rolne muszą zostać spełnione wymogi postanowień powołanego już art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, tzn. musi to być obszar gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.

Tak więc, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne, za które opłaca podatek rolny zgodnie z ustawą o podatku rolnym. Równocześnie z prowadzeniem gospodarstwa rolnego Wnioskodawca posiada udziały w spółkach kapitałowych, a w przyszłości może zasiadać w zarządzie spółek kapitałowych.

W związku ze stanem zdrowia nosi się z zamiarem wydzierżawienia części ziemi rolnej wchodzącej w skład gospodarstwa. Wydzierżawiona ziemia miałaby być wykorzystywana przez dzierżawcę (spółkę kapitałową, sąsiada lub rodzinę) tylko do celów rolniczych, niezwiązanych z działami specjalnymi produkcji rolnej. Umowa dzierżawy miałaby być podpisana na czas dłuższy niż rok, czynsz dzierżawny pobierany raz w roku.

Odnosząc przeanalizowane uprzednio przepisy do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że dochód uzyskany z tytułu umowy dzierżawy gruntów rolnych - które stanowią część gospodarstwa rolnego oraz nie są składnikami majątku wykorzystywanymi w działalności gospodarczej - wykorzystywanych przez dzierżawcę na cele rolnicze, nie stanowi źródła przychodów, określonego w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej dzierżawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie musi być wykazywany w zeznaniach podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1.

miesiąc - w przypadku roślin,

2.

16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,

3.

6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,

4.

2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381 z późn. zm.), uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zgodnie z art. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Tak więc, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i w wyniku zawartej umowy muszą być wykorzystywane na cele rolnicze.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem i dzierżawcą gruntów rolnych o powierzchni kilkudziesięciu hektarów przeliczeniowych w kilku gminach, (w przyszłości możliwe jest wykonywanie prawa pierwszeństwa zakupu dzierżawionych gruntów), na gruntach tych uprawia zboża, z użytków zielonych zbiera siano. Płaci podatek rolny.

Wnioskodawca posiada udziały w kilku spółkach z o.o., których główną działalnością są PKD 01.1 do 01.5.

Ponadto, zamierza objąć udziały i być może zasiadać w zarządzie spółki z o.o., której główną działalnością będzie PKD 01.1 do 01.5. Pozostałe udziały w spółce z o.o. mogą objąć członkowie jego najbliższej rodziny (W przyszłości może obejmować udziały w kolejnych spółkach kapitałowych, których główną działalnością będzie PKD 01.1 do 01.5). Podatnik zamierza oddać w dzierżawę część uprawianych przez siebie gruntów spółce kapitałowej, która zgodnie z umową dzierżawy gruntów będzie na gruntach wyłącznie wykonywać uprawy rolne (produkcja materiału nasiennego zbóż, roślin oleistych i motylkowych), a z użytków zielonych zbierać siano i będzie mogła zgłaszać grunty do dopłat.

Dzierżawić ziemię będą mogli również sąsiedzi lub rodzina lub lokalne spółki kapitałowe, z którymi współpracuje wnioskodawca podczas prowadzenia gospodarstwa rolnego na tych samych, wyżej wymienionych zasadach.

Odnosząc przeanalizowane uprzednio przepisy do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro przedmiotem dzierżawy będą grunty rolne spełniające ustawowe kryteria definicji gospodarstwa rolnego lub wchodzące w skład takiego gospodarstwa, to jeżeli w istocie grunty te wydzierżawiane będą wyłącznie na cele rolnicze, uzyskiwane wynagrodzenie tytułem czynszu dzierżawnego nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że dochód z tytułu przedmiotowej dzierżawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie ma obowiązku zgłaszania faktu zawarcia umowy dzierżawy w urzędzie skarbowym, ani nie ciąży na nim obowiązek wykazania tego dochodu w zeznaniu podatkowym.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10 70 - 561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl