ITPB1/4511-39/15-4/KW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 20 marca 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu w związku z pobieraniem opłat licencyjnych za korzystanie ze wspólnotowego znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu w związku z pobieraniem opłat licencyjnych za korzystanie ze wspólnotowego znaku towarowego.

Ze względu na braki formalne, pismem z dnia 9 marca 2015 r., wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wniosek uzupełniono w dniu 20 marca 2015 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. , poz. 1529) w dniu 19 marca 2015 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, będąca osobą fizyczną, w chwili obecnej jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Możliwe jest, iż w przyszłości Wnioskodawczyni otrzyma darowiznę w postaci znaku towarowego słownego, który to znak jest zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), jako wspólnotowy znak towarowy, chroniony prawem ochronnym na zasadach wynikających z Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L z 24 marca 2009 r., Nr 78, str. 1; dalej: "Rozporządzenie") wraz z prawami ochronnymi wynikającymi ze wskazanego zgłoszenia (dalej: "Znak Towarowy"; dla uproszczenia treści wniosku ilekroć w dalszej części wniosku mowa będzie o Znaku Towarowym, należy rozumieć przez to Znak Towarowy wraz z prawami ochronnymi do tego znaku). Przed dokonaniem darowizny niezależny podmiot dokona wyceny wartości rynkowej znaku towarowego. Według wstępnych szacunków wartość Znaku Towarowego będzie wyższa niż 3.500 zł. Wnioskodawczyni planuje również rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Rozpoczęcie to może nastąpić przed lub po otrzymaniu darowizny w postaci Znaku Towarowego. Przedmiotem jednoosobowej działalności gospodarczej, którą prowadzić będzie Wnioskodawczyni, będzie m.in. udzielanie licencji na znaki towarowe będące własnością Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni planuje udzielać licencji na otrzymany w formie darowizny znak towarowy. Przewidywany okres wykorzystywania znaku jest dłuższy niż jeden rok. Wnioskodawczyni nie wyklucza, iż w przyszłości będzie nabywała również prawa do innych znaków towarowych lub innych własności intelektualnych.

Jednym z podmiotów, na rzecz którego Wnioskodawczyni będzie licencjonowała Znak Towarowy będzie spółka komandytowa, w której komandytariuszami są Wnioskodawczyni oraz jej mąż (zostanie w tym zakresie zawarta stosowna umowa). Wnioskodawczyni planuje również udzielać licencji na Znak Towarowy na rzecz innych podmiotów, jednakże w chwili obecnej nie sposób przewidzieć, czy znajdą się inne podmioty, które będą zainteresowane nabyciem licencji na Znak Towarowy.

Spółka komandytowa oznaczać będzie Znakiem Towarowym wytwarzane przez siebie produkty. Opłaty licencyjne skalkulowane będą na warunkach rynkowych i będą płatne w regularnych okresach rozliczeniowych, nie dłuższych niż rok. Opłaty licencyjne będą uzależnione od wysokości przychodów z licencji (skalkulowane będą jako określony procent uzyskanych przychodów z tytułu sprzedaży towarów oznaczonych Znakiem Towarowym). Spółka komandytowa będzie prowadzić księgi rachunkowe, zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmieniła, że udzielanie licencji na wskazany we wniosku wspólnotowy znak towarowy, który otrzyma w drodze darowizny będzie dokonywane w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, której prowadzenie zamierza rozpocząć.

Prawo ochronne na ww. wspólnotowy znak towarowy zostanie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jednoosobowej działalności gospodarczej, której prowadzenie Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć. Wprowadzenie ww. wspólnotowego znaku towarowego nastąpi w miesiącu, w którym Wnioskodawczyni otrzyma darowiznę lub rozpocznie działalność gospodarczą (w zależności od tego, które zdarzenie nastąpi później).

Wspólnotowy znak towarowy Wnioskodawczyni otrzyma w darowiźnie od męża. Między Wnioskodawczynią a jej mężem istnieje ustawowa wspólność majątkowa, ale wspólnotowy znak towarowy nie należy do majątku wspólnego (na mocy art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.)). Prawo ochronne na ww. wspólnotowy znak towarowy nie było i nie będzie do momentu darowizny amortyzowane przez darczyńcę.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy dochody z tytułu licencjonowania Znaku Towarowego należy uznać, na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochody z tytułu licencjonowania Znaków Towarowych będą kwalifikowane, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Według Wnioskodawczyni, przychody uzyskiwane z tytułu wykorzystywania wskazanego we wniosku znaku towarowego należy kwalifikować jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym to przepisem jest to działalność zarobkowa:

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

* musi być działalnością zarobkową,

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności w okolicznościach, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy,

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Z kolei w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały zdefiniowane przychody z działalności gospodarczej. W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w ustępie 3 art. 14 ustawy.

Za przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 powoływanej wyżej ustawy, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw (art. 18 ustawy).

W opisywanej sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej będzie udzielanie licencji do znaku towarowego i Wnioskodawczyni dokonywać będzie takich transakcji w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskany przychód (dochód) należy traktować jako przychód z wykonywanej działalności gospodarczej. Tak uzyskany przychód (dochód) podlegać będzie łącznemu opodatkowaniu z uzyskiwanymi pozostałymi przychodami uzyskanymi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Aby działalność ta mogła być traktowana jako działalność gospodarcza, musi spełniać przesłanki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że musi być wykonywana m.in. w sposób zorganizowany i ciągły.

Udzielanie licencji do znaku towarowego będzie przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem opisane wcześniej działania będą podejmowane "w wykonywaniu działalności gospodarczej". W konsekwencji, przychód uzyskany w związku z udzieleniem odpłatnej licencji na znak towarowy, będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, rozpoczęcie działalności gospodarczej, w celu prowadzenia działalności w zakresie m.in. udzielania licencji do znaku handlowego stanowi przejaw działalności prowadzonej w profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły sposób. Należy więc stwierdzić, iż udzielanie licencji do znaku towarowego w tych warunkach jest przedmiotem działalności gospodarczej. Ze względu na powyższe, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego, zdaniem Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, iż oddanie przez Wnioskodawczynię, znaku towarowego do korzystania przez podmiot trzeci (na podstawie umowy licencyjnej) skutkuje osiąganiem przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji, m.in. w interpretacji z dnia 6 lipca 2011 (nr IPPB1/415-364/11-4/EC) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której stwierdził, że "w sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej jest udzielanie licencji na znak towarowy, a Wnioskodawca będzie dokonywał takiej transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to uzyskany dochód z tego tytułu będzie podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza". Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji z 8 sierpnia 2013 r. (nr ITPB1/415-584/13/PSZ) Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której stwierdził: "w sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej jest udzielanie licencji na znak towarowy, a Wnioskodawczyni będzie dokonywała takiej transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to uzyskany dochód z tego tytułu będzie podlegał u Wnioskodawczyni opodatkowaniu według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza."

Takie samo stanowisko zostało wyrażone w również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 marca 2014 r. (nr ITPB1/415-47/14/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy, wymieniono dwa odrębne źródła przychodów, tj.:

* pozarolniczą działalność gospodarczą,

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Za przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw (art. 18 ww. ustawy).

Kwestią istotną dla zakwalifikowania przychodów z udzielania licencji na korzystanie ze znaku towarowego do odpowiedniego źródła przychodów jest ocena, czy pobieranie opłat licencyjnych z tego tytułu będzie nosiło znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Treść definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę, by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły. Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

* jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu; przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotnym jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,

* wykonywana jest w sposób ciągły; jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy; istotnym jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter, cechy przeznaczenia użytkowego,

* prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania określonych działań do działalności gospodarczej należy ocenić zamiar, okoliczności i cel tych działań.

Ustalając, czy dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy w pierwszej kolejności podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W pewnym zakresie przesądza o tym zamiar podatnika. Jeżeli podmiot osiągać będzie w sposób stały i zorganizowany przychody, które można będzie zakwalifikować do innego źródła, przychodów, niż gdyby były osiągane w sposób incydentalny, to wówczas ta stałość i zorganizowanie mogą mieć rozstrzygające znaczenie dla uznania, iż dany przychód pochodzi z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni może otrzymać darowiznę w postaci znaku towarowego słownego, który to znak jest zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), jako wspólnotowy znak towarowy, chroniony prawem ochronnym na zasadach wynikających z Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L z 24 marca 2009 r., Nr 78, str. 1) wraz z prawami ochronnymi wynikającymi ze wskazanego zgłoszenia. Wnioskodawczyni planuje rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Przedmiotem jednoosobowej działalności gospodarczej, którą prowadzić będzie Wnioskodawczyni, będzie m.in. udzielanie licencji na znaki towarowe będące własnością Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni planuje udzielać licencji na otrzymany w formie darowizny znak towarowy. Opłaty licencyjne będą uzależnione od wysokości przychodów z licencji (skalkulowane będą jako określony procent uzyskanych przychodów z tytułu sprzedaży towarów oznaczonych Znakiem Towarowym). Udzielanie licencji na wskazany we wniosku wspólnotowy znak towarowy, który Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny będzie dokonywane w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, której prowadzenie zamierza rozpocząć.

Z powyższego wynika, że udzielanie licencji na znak towarowy będzie przedmiotem działalności gospodarczej, której prowadzenie zamierza rozpocząć Wnioskodawczyni. Zatem opisane we wniosku działania będą podejmowane "w wykonywaniu działalności gospodarczej". W konsekwencji przychód uzyskany w związku udzieleniem odpłatnej licencji na znak towarowy, będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując, w sytuacji gdy przedmiotem działalności gospodarczej będzie udzielanie licencji na znak towarowy, a Wnioskodawczyni będzie dokonywała takich transakcji w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to uzyskany dochód z tego tytułu będzie podlegał u Wnioskodawczyni opodatkowaniu według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące ustalenia źródła przychodu w związku z pobieraniem opłat licencyjnych za korzystanie ze wspólnotowego znaku towarowego. W pozostałym zakresie wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.