ITPB1/4511-316/16/PSZ - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2016 r. (data wpływu 30 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1993 r. wraz ze swoją żoną oraz dwoma osobami oraz ich żonami zakupił Pan nieruchomość - magazyn zbożowy. W dniu 16 marca 1994 r. wspólnie z dwoma współwłaścicielami nieruchomości (magazynu zbożowego) założył Pan spółkę cywilną. Wspólnicy nie wnieśli magazynu jako środek trwały do spółki, lecz zaznaczyli, że magazyn ten będzie nadal stanowił prywatną własność, a jedynie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Żony jako współwłaścicielki magazynu zbożowego - ponieważ nie były wspólnikami spółki - nie wyraziły zgody, by magazyn ten wnieść do spółki. Wszelkie nakłady - remonty jakie były ponoszone przez spółkę na magazyn zbożowy, były ewidencjonowane jako inwestycja w obcym środku trwałym. W 2001 r. spółka cywilna została przekształcona w spółkę jawną. W dniu 8 kwietnia 1999 r. nastąpiło przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności. W dniu 31 grudnia 2015 r. ze względu na stan zdrowia wystąpił Pan ze spółki jawnej, a należące do Pana i żony udziały w magazynie zbożowym - na zasadzie zniesienia współwłasności - zostały odpłatnie przekazane pozostałym współwłaścicielom tej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie na zasadzie zniesienia współwłasności magazynu zbożowego pozostałym współwłaścicielom tej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zniesienie współwłasności nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Od 1993 r. magazyn zbożowy jest Pana i żony prywatną własnością - od jego nabycia minęło 5 lat. Nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki i w spółce nie był amortyzowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jak stanowi art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Podkreślić również należy, że przez "odpłatne zbycie" należy rozumieć przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów. W myśl art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie "zbycie" odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1993 r. wraz ze swoją żoną oraz dwoma osobami oraz ich żonami zakupił Pan nieruchomość - magazyn zbożowy. W dniu 16 marca 1994 r. wspólnie z dwoma współwłaścicielami nieruchomości (magazynu zbożowego) założył Pan spółkę cywilną. Wspólnicy nie wnieśli magazynu jako środek trwały do spółki, lecz zaznaczyli, że magazyn ten będzie nadal stanowił prywatną własność, a jedynie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Żony jako współwłaścicielki magazynu zbożowego - ponieważ nie były wspólnikami spółki - nie wyraziły zgody, by magazyn ten wnieść do spółki. Wszelkie nakłady - remonty jakie były ponoszone przez spółkę na magazyn zbożowy, były ewidencjonowane jako inwestycja w obcym środku trwałym. W 2001 r. spółka cywilna została przekształcona w spółkę jawną. W dniu 8 kwietnia 1999 r. nastąpiło przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności. W dniu 31 grudnia 2015 r. ze względu na stan zdrowia wystąpił Pan ze spółki jawnej, a należące do Pana i żony udziały w magazynie zbożowym - na zasadzie zniesienia współwłasności - zostały odpłatnie przekazane pozostałym współwłaścicielom tej nieruchomości.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż majątku spółki jawnej - mimo że nie posiada ona osobowości prawnej - nie można utożsamiać z prywatnymi majątkami poszczególnych wspólników. Majątek spółki jawnej oraz majątki prywatne jej wspólników należy uznać za dwa odrębne byty prawne.

W myśl art. 28 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Wśród wkładów wspólników do spółki, na podstawie kryterium zaliczenia do majątku spółki, wyróżnić należy dwa ich rodzaje. Pierwszą grupę stanowią wkłady, które wchodzą w skład majątku wspólnego wspólników, zaś ich wartość wliczana jest przy ustalaniu wartości majątku spółki. Do tej kategorii zaliczyć należy wniesienie własności lub innych praw. Zostają one objęte wspólnością łączną, a przy ustalaniu wartości majątku spółki uwzględnia się ich wartość jako aktywów. Drugą grupę stanowią wkłady, które nie są zaliczane do majątku wspólnego, nie wchodzą w jego skład, a ich wartość nie jest uwzględniana przy ocenie wartości majątku spółki. Do tej grupy należy świadczenie usług oraz wniesienie rzeczy do używania.

Zatem majątek spółki tworzony przez wkłady i wszelkie mienie nabyte w trakcie działalności spółki przez tą spółkę, stanowi jej majątek odrębny. Natomiast składniki majątkowe wykorzystywane przez spółkę dla prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia lub wniesione do spółki do używania jako wkład nie są własnością spółki i nie są zaliczane do składników majątkowych spółki, przez co nie mogą stanowić jej środków trwałych.

Zatem, w sytuacji, gdy wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą z wykorzystaniem nieruchomości, do której posiadają prawo własności (prawo to nie zostało skutecznie przeniesione na spółkę) - nieruchomość ta nie stanowi majątku spółki. Pozostaje ona nadal własnością prywatną wspólnika. Tym samym, w niniejszej sprawie odpłatne zbycie posiadanego udziału w nieruchomości, wykorzystywanej w prowadzonej przez Pana wraz z pozostałymi wspólnikami (współwłaścicielami) działalności gospodarczej, ale nie wniesionej do majątku spółki, nie stanowi zbycia składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z tego tytułu należy rozpatrywać w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Tym samym dla ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia udziału w nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie nabycie udziału w nieruchomości - magazynie zbożowym, nastąpiło w roku 1993. Tym samym stwierdzić należy, że w przypadku udziału nabytego w roku 1993 pięcioletni okres określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych już upłynął.

Zatem, odpłatne zniesienie współwłasności nieruchomości dokonane 31 grudnia 2015 r. nie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie spowoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego.

Należy ponadto wskazać, iż z uwagi na fakt, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika jednoznacznie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie dla Pana. Żona Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym zapytaniem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.