ITPB1/4511-31/16-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu ze sprzedaży lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu ze sprzedaży lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności od sierpnia 2001 r. zajmuje się sprzedażą artykułów spożywczych, przemysłowych (market spożywczo-przemysłowy) oraz dzierżawi lokale użytkowe innym przedsiębiorcom. Powyższą działalność prowadzi w jednym pawilonie handlowym. Obiekt ten Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców na podstawie umowy darowizny dnia 14 maja 2008 r. W tym czasie była już w związku małżeńskim, ale ponieważ nieruchomość została darowana tylko jej, to budynek wchodził do jej majątku osobistego (odrębnego) co potwierdza akt notarialny. W maju 2008 r. Wnioskodawczyni wprowadziła do ewidencji środków trwałych ww. budynek w ramach prowadzonej działalności.

Dnia 4 września 2012 r. Wnioskodawczyni przekazała do majątku wspólnego ww. budynek, co potwierdza umowa darowizny w formie aktu notarialnego. Wnioskodawczyni dalej prowadzi w tym budynku swoją działalność gospodarczą.

W 2013 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła inwestycję mającą na celu rozbudowę tej nieruchomości, która została zakończona w listopadzie 2015 r., co potwierdza decyzja odbioru z dnia 12 listopada 2015 r. Wartość inwestycji została wprowadzona do środków trwałych jako ulepszenie i zwiększyła wartość początkową tej nieruchomości.

W grudniu 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży jednego z lokali użytkowych w ww. budynku. W związku z powyższym została wystawiona faktura vat sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, zadane we wniosku jako pierwsze.

Czy wartość sprzedaży netto w całości będzie traktowana jako przychód z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość sprzedaży netto opisanego lokalu użytkowego będzie w całości przychodem Wnioskodawczyni z działalności gospodarczej. Zbycie majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej, wprowadzonej do ewidencji środków trwałych, stanowi przychód z tej działalności, bez względu na to, że stanowi współwłasność małżeńską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

* wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W myśl powyższego zatem, odpłatne zbycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, za wyjątkiem odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, skutkuje powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w cytowanym art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności od sierpnia 2001 r. zajmuje się sprzedażą artykułów spożywczych, przemysłowych (market spożywczo-przemysłowy) oraz dzierżawi lokale użytkowe innym przedsiębiorcom. Powyższą działalność prowadzi w jednym pawilonie handlowym. Obiekt ten Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców na podstawie umowy darowizny dnia 14 maja 2008 r. W tym czasie była już w związku małżeńskim, ale ponieważ nieruchomość została darowana tylko jej, to budynek wchodził do jej majątku osobistego (odrębnego). W maju 2008 r. Wnioskodawczyni wprowadziła do ewidencji środków trwałych ww. budynek w ramach prowadzonej działalności.

Dnia 4 września 2012 r. Wnioskodawczyni przekazała do majątku wspólnego ww. budynek. Wnioskodawczyni dalej prowadzi w tym budynku swoją działalność gospodarczą.

W 2013 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła inwestycję mającą na celu rozbudowę tej nieruchomości, która została zakończona w listopadzie 2015 r. Wartość inwestycji została wprowadzona do środków trwałych jako ulepszenie i zwiększyła wartość początkową tej nieruchomości. W grudniu 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży jednego z lokali użytkowych ww. budynku.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.),

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 powołanego Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości niemieszkalnej stanowiącej przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa uznać należy, iż niezależnie od tego, że nieruchomość niemieszkalna stanowiła przedmiot majątku wspólnego małżeńskiego, odpłatne zbycie lokalu użytkowego ujętego w ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej stanowi dla Wnioskodawczyni w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, który podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla tej działalności.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania 1 należało uznać za prawidłowe.

W pozostałym zakresie wniosek został rozpatrzony odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.