ITPB1/4511-246/16/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2016 r. (data wpływu 11 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie umowy o pracę - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie umowy o pracę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą pracującą w Polsce uzyskującą dochody z dwóch źródeł (z dwóch spółek). Jedna spółka posiada siedzibę w Polsce i tu też w jego imieniu płaci zaliczkę na podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego, ma umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony. Druga spółka jest spółką Cypryjską, siedziba tej spółki jest na Cyprze, Wnioskodawca posiada umowę o pracę - kontrakt. Kontrakt jest zawarty na czas nieokreślony, w niepełnym wymiarze czasu pracy, wynagrodzenie przelewa jemu na konto spółka z Cypru w złotówkach bo tak zostało uzgodnione pomiędzy stronami, natomiast składniki wynagrodzenia są wyliczane w euro. Od każdej spółki z osobna otrzymał PIT w celu rozliczenia się z podatku dochodowego. Wnioskodawca jako pracownik podczas pracy wykonywanej na rzecz spółki Cypryjskiej nie przebywa fizycznie poza granicami kraju, wszystkie czynności na rzecz spółki Cypryjskiej wykonuje w kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od dochodów osiąganych od spółki zagranicznej, w tym przypadku od spółki Cypryjskiej, Wnioskodawca musi opodatkować te dochody w całości w Polsce tak jak robi to od dochodów uzyskiwanych ze spółki Polskiej, czy wykazuje je w PIT-36 w pozycji numer 182 i liczy metodą wyłączenia z progresją.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane ze spółki Cypryjskiej, wykazuje w PIT w pozycji dochody z zagranicy. Nie dodaje tych dochodów do dochodów uzyskiwanych od spółki Polskiej. Taki stan rzeczy wynika z umowy pomiędzy Cyprem a Polską o tak zwanym unikaniu podwójnego opodatkowania. W tym przypadku nie ma znaczenia, że fizycznie przebywa w Polsce, a praca jest wykonywana na rzecz spółki Cypryjskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 cyt. ustawy) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (art. 4a ww. ustawy).

Ponieważ Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Polsce (co wskazano we wniosku), podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów.

Z treści wniosku wynika też, że Wnioskodawca jest osobą pracującą w Polsce uzyskującą dochody z dwóch źródeł (z dwóch spółek). Jedna spółka posiada siedzibę w Polsce i tu też w jego imieniu płaci zaliczkę na podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego, ma umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony. Druga spółka jest spółką Cypryjską, siedziba tej spółki jest na Cyprze, Wnioskodawca posiada umowę o pracę - kontrakt. Kontrakt jest zawarty na czas nieokreślony, w niepełnym wymiarze czasu pracy, wynagrodzenie przelewa jemu na konto spółka z Cypru w złotówkach bo tak zostało uzgodnione pomiędzy stronami, natomiast składniki wynagrodzenia są wyliczane w euro. Wnioskodawca jako pracownik podczas pracy wykonywanej na rzecz spółki Cypryjskiej nie przebywa fizycznie poza granicami kraju. Wszystkie czynności na rzecz spółki Cypryjskiej wykonuje w kraju.

Według art. 15 ust. 1 umowy z dnia 4 czerwca 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523 z późn. zm.) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 niniejszej umowy, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w drugim Państwie.

Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Powyższe przepisy jednoznacznie wskazują, że co do zasady dochody z pracy podlegają opodatkowaniu w kraju zamieszkania oraz w kraju, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana, za wyjątkiem przypadku opisanego szczegółowo w treści art. 15 ust. 2 umowy.

Wskazać przy tym należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (pkt 1 Komentarza do art. 15) praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Konsekwencją ww. faktów jest to, że osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się państwie i otrzymująca wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej ze źródeł pochodzących z drugiego państwa, nie może być opodatkowana w tym drugim państwie tylko z tej przyczyny, że wyniki jej pracy są tam wykorzystywane.

Wobec tego nie jest możliwe opodatkowanie na Cyprze wynagrodzenia za pracę wykonywaną w Polsce (czyli za te czynności w ramach ww. umowy o pracę, które Wnioskodawca wykonuje przebywając w Polsce a nie na Cyprze) tylko dlatego, że pracodawca ma siedzibę na Cyprze. W tym przypadku decydujące znaczenie ma fakt, że praca będzie wykonywana rzeczywiście w Polsce, tj. obowiązki wynikające z umowy będą realizowane podczas przebywania w Polsce.

W sytuacji gdy takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie (tylko) w Polsce określona w art. 24 umowy polsko-cypryjskiej metoda zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu nie będzie miała zastosowania, bowiem podwójne opodatkowanie nie wystąpi.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że do ww. dochodów otrzymywanych przez Wnioskodawcę z Cypru, w związku z wykonywaniem pracy na terytorium Polski, na podstawie umowy o pracę, nie ma zastosowania żadna metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem dochody te podlegają opodatkowaniu tylko w jednym państwie, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie podlegają one łączeniu z innymi dochodami opodatkowanymi według zasad określonych w art. 27 ust. 1 ustawy i powinny zostać wykazane w zeznaniu rocznym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy.

W tej sytuacji stanowisko Wnioskodawcy nie może być uznane za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia teg

o wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.