ITPB1/4511-203/16/MPŁ - Skutki podatkowe przekazania znaku towarowego w drodze darowizny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania znaku towarowego w drodze darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 29 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania znaku towarowego w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (dalej: "Wnioskodawca"). Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Dodatkowo Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Wnioskodawca zajmuje się między innymi wynajmem nieruchomości. Niewykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca rozszerzy zakres działalności. W ramach swojej działalności Wnioskodawca posługuje się m.in. znakiem towarowym słowno-słownym (dalej: "Znak"). Znak został wytworzony przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zarejestrował Znak w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: "UPRP"). Wnioskodawca uzyskał prawo ochronne na Znak.

Jedyne koszty, jakie poniósł Wnioskodawca w związku ze Znakiem to koszty rejestracji tego Znaku w UPRP (np. opłata do UPRP). Wnioskodawca nie poniósł żadnych innych kosztów, w tym w szczególności nikomu nie zapłacił wynagrodzenia za wymyślenie/opracowanie Znaku - Znak jest jego autorską koncepcją.

Obecnie Wnioskodawca planuje dokonać darowizny Znaku, wraz z prawami ochronnymi do tego Znaku, na rzecz swojego syna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przekazanie w drodze darowizny Znaku na rzecz syna, skutkuje dla Wnioskodawcy jako darczyńcy powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy:

Ad1)

Z uwagi na fakt, iż darowizna wykazana we wniosku jest czynnością prawną nieodpłatną nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód opodatkowany podatkiem dochodowym.

UZASADNIENIE stanowiska wnioskodawcy.

Ad 1)

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 86 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, min. tytułem darowizny.

Z powołanego przepisu wynika, że co do zasady, darowizna dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć jednakże należy, że na mocy art. 3 pkt 2 ustawy o spadków i darowizn przepisy tej ustawy nie mają zastosowania do darowizn składników majątku w nim wymienionych, tj. praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Powyższe oznacza, że jeśli przedmiotem darowizny są składniki majątku wskazane w powyższym przepisie, które na mocy ustawy nie podlegają przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn to nie stosuje się do nich wyłączenia, określanego w art. 2 ust. 3 ustawy PIT.

Zgodnie z założeniami Wnioskodawca planuje dokonać darowizny Znaku, wraz z prawami ochronnymi do tego Znaku, na rzecz swojego syna. Wobec powyższego do przedmiotowej darowizny będzie miało zastosowanie wyłączenie z art. 3 pkt 2 ustawy o spadków i darowizn. W przedmiotowej sprawie nie można natomiast zastosować wyłączenia o którym mowa art. 2 ust. 3 ustawy PIT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że darowizna Znaku, dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinna być przeanalizowana na gruncie ustawy PIT.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż ustawa PIT nie definiuje pojęcia "darowizna", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie zauważyć należy, że w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

* wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza darować synowi Znak, wraz z prawami ochronnymi do tego Znaku. Darowizna zostanie dokonana na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego.

Mając na względzie, że darowizna Znaku na rzecz syna jest czynnością prawną nieodpłatną, stwierdzić należy, że w związku z jej dokonaniem nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w szczególności nie powstanie przychód z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedstawiony został katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy do źródeł przychodów osób fizycznych zalicza się pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

* wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "darowizny", dlatego należy odwołać się w tym względzie do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380). Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyższego wynika zatem, że podstawowym elementem darowizny - niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną - jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Dodatkowo Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Wnioskodawca zajmuje się między innymi wynajmem nieruchomości. Niewykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca rozszerzy zakres działalności. W ramach swojej działalności Wnioskodawca posługuje się m.in. znakiem towarowym słowno-słownym. Znak został wytworzony przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zarejestrował Znak w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał prawo ochronne na Znak.

Jedyne koszty, jakie poniósł Wnioskodawca w związku ze Znakiem to koszty rejestracji tego Znaku w UPRP (np. opłata do UPRP). Wnioskodawca nie poniósł żadnych innych kosztów, w tym w szczególności nikomu nie zapłacił wynagrodzenia za wymyślenie/opracowanie Znaku - Znak jest jego autorską koncepcją.

Obecnie Wnioskodawca planuje dokonać darowizny Znaku, wraz z prawami ochronnymi do tego Znaku, na rzecz swojego syna.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi odpłatne zbycie składników majątku oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W analizowanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do nieodpłatnego przekazania (w formie darowizny) znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz syna, co związane jest niewątpliwie ze zbyciem praw. Czynność ta nie będzie miała jednak dla Wnioskodawcy charakteru odpłatnego, bowiem w zamian za przeniesienie znaku towarowego Wnioskodawca nie uzyska żadnych korzyści majątkowych. Oznacza to, że po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ustawa ta wiąże - co do zasady - powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności.

Reasumując, darowizna znaku towarowego na rzecz syna nie będzie skutkować koniecznością rozpoznania po stronie Wnioskodawcy przychodu, od którego Wnioskodawca byłby zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Tutejszy organ zastrzega jednak, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności (art. 199a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.