ITPB1/4511-1161/15/MPŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, z tytułu której płaci podatek dochodowy według norm szacunkowych. Równolegle Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług transportowych, z której w zakresie podatku dochodowego rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów podatkiem liniowym 19%.

Przychód z działów specjalnych w 2015 r. przekracza limit 1.200.000 Euro, w związku z czym od stycznia 2016 Wnioskodawca musi przejść na pełne księgi rachunkowe. W zakresie działalności gospodarczej przychód jest dużo niższy niż podany wyżej limit.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej opisanym stanie, w 2016 r. przy zaprowadzeniu ksiąg rachunkowych do prowadzonej działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej - w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawca ma prawo nadal prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów i na jej podstawie ustalać podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nadal płacić podatek liniowy 19%.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że prowadzone przez niego działalności są dwoma różnymi źródłami przychodów oraz, że w przypadku działalności gospodarczej przychód z tego źródła nie przekracza limitu zobowiązującego do przejścia na pełne księgi rachunkowe - Wnioskodawca ma prawo w 2016 nadal prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz na jej podstawie rozliczać podatek dochodowy w wysokości 19%.

Wnioskodawca 29 października 2010 r. występował o interpretację w podobnej kwestii, przy czym w tamtym okresie rozliczał się z podatku dochodowego z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie pełnych ksiąg rachunkowych (z których wycofał się od 1 stycznia 2012 r.), a w rozpoczynanej wówczas działalności gospodarczej na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Otrzymana interpretacja z 25 stycznia 2011 potwierdziła słuszność stanowiska Wnioskodawcy - cytat "Oznacza to w niniejszej sprawie, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku zaprowadzenia ksiąg rachunkowych dla pozarolniczej działalności gospodarczej (sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń) w sytuacji gdy przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie przekroczyły kwoty określonej w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości. Na powyższe nie ma wpływu wysokość przychodów uzyskanych z działów specjalnych produkcji rolnej."

Analiza stanu prawnego w zakresie cytowanych przepisów (poza nowym brzmieniem od 1 stycznia 2016 art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) według Wnioskodawcy nie uległa zmianie i nadal ma on prawo w zakresie działalności gospodarczej prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, oraz na jej podstawie ustalać podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 4 - działy specjalne produkcji rolnej.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Natomiast z art. 9a ust. 2 ww. ustawy wynika, że podatnicy z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4).

Stosownie do przepisu art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. - przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 powoływanej ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2016 r., w przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 powoływanej ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Stosownie do treści art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14 ustawy, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.), przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przychody osoby fizycznej, rozumiane zgodnie z definicją zawartą w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekroczą kwotę równowartości 1.200.000 euro, osoba ta ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy zatem podmiotów uzyskujących przychody, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z brzmienia nowowprowadzonego art. 15 ust. 2 wynika natomiast, że przychody w rozumieniu art. 14 uzyskują także podatnicy prowadzący działy specjalne produkcji rolnej - w rozmiarze większym niż limit określony w ustawie o rachunkowości.

Z kolei, w sytuacji gdy osoba fizyczna uzyskuje przychody zdefiniowane w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, w wysokości przekraczającej 1.200.000 euro, osoba ta ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W związku z nowelizacją art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, traci zatem znaczenie argument o tym, że działalność gospodarcza i działy specjalne produkcji rolnej to odrębne źródła przychodu.

Z opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, z tytułu której płaci podatek dochodowy według norm szacunkowych. Równolegle Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług transportowych, z której w zakresie podatku dochodowego rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów podatkiem liniowym 19%. Przychód z działów specjalnych w 2015 r. przekracza 1.200.000 euro, natomiast z tytułu działalności gospodarczej przychód jest dużo niższy niż podany wyżej limit.

Jak wynika z cytowanych przepisów, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych zależy od formy prawnej prowadzonej przez jednostkę działalności, a nie od przedmiotu tej działalności lub też sposobu opodatkowania. A zatem, o obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych stanowią łączne przychody ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych osiągane przez osobę fizyczną z prowadzonych działalności, w tym także z działów specjalnych produkcji rolnej.

Mając na uwadze omówione uprzednio przepisy oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, by ustalić obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynikający z przepisów ustawy o rachunkowości, należy zsumować przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych osiągane przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej oraz przychody z działów specjalnych produkcji rolnej.

Ponieważ suma przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę w 2015 r. przekroczyła równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro, to w świetle przepisów o rachunkowości jest on obowiązany od 1 stycznia 2016 r. prowadzić księgi rachunkowe zarówno do prowadzonej działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej jak i w zakresie pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca utraci zatem prawo do ewidencjonowania przychodów z działalności gospodarczej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Natomiast osiągnięty dochód może Wnioskodawca opodatkować stawką 19%, zgodnie z przepisem art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż została ona wydana w innym stanie prawnym. Wobec tego, stanowisko w niej wyrażone nie ma wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.