ITPB1/4511-1134/15-2/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 26 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nabytych w drodze darowizny lokali mieszkalnych lub użytkowych - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nabytych w drodze darowizny lokali mieszkalnych lub użytkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje podjęcie jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie obejmującym m.in. wynajem nieruchomości: lokali użytkowych i mieszkalnych. Każdy z tych lokali będzie wprowadzony przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca przewiduje, że nabędzie jeden lub więcej lokali w formie darowizny.

Lokal lub lokale nabyte przez Wnioskodawcę będą służyć działalności gospodarczej, a w przyszłości mogą zostać sprzedane lub przekazane jako wkład niepieniężny do spółki kapitałowej.

W przypadku podjęcia jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowe jest ustalenie wartości początkowej każdego z lokali użytkowych lub mieszkalnych nabytych w formie darowizny, stanowiącej podstawę odpisów amortyzacyjnych, na poziomie wartości rynkowej z dnia nabycia, nie wyższej jednak od wartości określonej w umowie darowizny.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa każdego z lokali użytkowych lub mieszkalnych nabytych w formie darowizny, stanowiąca podstawę odpisów amortyzacyjnych, powinna być ustalona na poziomie wartości rynkowej z dnia nabycia, nie wyższej jednak od wartości określonej w umowie darowizny.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają m.in. lokale będące odrębną własnością. Odpowiednio do przepisu art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy za wartość początkową środków trwałych, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Z uwagi za okoliczność, że lokale, o których mowa w pytaniu, zostaną zaliczone do środków trwałych Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że wartość początkowa każdego lokalu nabytego w formie darowizny powinna być ustalona na poziomie wartości rynkowej z dnia nabycia, nie wyższej jednak od wartości określonej w umowie darowizny.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w dostępnych interpretacjach prawa podatkowego. Na przykład w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 31 października 2012 r. (znak: IPPB1/415-1010/12-2/JB) organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika, uznając, że: "Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wartość początkową nieruchomości gruntowych nabytych w drodze darowizny Wnioskodawca powinien ustalić w oparciu o przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozpatrywanym przypadku będzie to wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

#8210; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

* zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku o których mowa w art. 22a-22c wprowadza się do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia;

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza podjąć jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie obejmującym m.in. wynajem nieruchomości: lokali użytkowych i mieszkalnych. Każdy z tych lokali będzie wprowadzony przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca przewiduje, że nabędzie jeden lub więcej lokali w formie darowizny.

Lokal lub lokale nabyte przez Wnioskodawcę będą służyć działalności gospodarczej, a w przyszłości mogą zostać sprzedane lub przekazane jako wkład niepieniężny do spółki kapitałowej.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli otrzymany w drodze darowizny lokal lub lokale użytkowe bądź mieszkalne, będą spełniały warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - tj. będą stanowiły własność lub współwłasność Wnioskodawcy, przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok, będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, to Wnioskodawca będzie mógł uznać je za środki trwałe i wprowadzić je do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej.

Wartość początkową ww. lokali należy ustalić według ich wartości rynkowej z dnia zawarcia umowy darowizny, chyba że umowa darowizny będzie określała ją w niższej wartości.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.