ITPB1/423-62/07/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2007 r. (data wpływu 24 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego przyjętego do używania na podstawie umowy dzierżawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego przyjętego do używania na podstawie umowy dzierżawy.

Wezwaniem z dnia 18 września 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się do Spółki o uzupełnienie wniosku w zakresie jednoznacznego określenia tego, czy złożony wniosek o interpretację indywidualną dotyczy zaistniałego stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego; czy Spółka wykorzystuje przedmiotowe nieruchomości na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością oraz wskazanie organu podatkowego właściwego dla Spółki ze względu na sprawę będącą przedmiotem interpretacji.

Pismem z dnia 27 września 2007 r. uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 grudnia 2005 r. w G. pomiędzy Panią H. jako wydzierżawiającą a firmą M. Sp. z o.o. z siedzibą w G. jako dzierżawcą została zawarta umowa dzierżawy nieruchomości (tj. czterech budynków, w których są lokale mieszkalne i użytkowe) - stanowiących odrębną własność wydzierżawiającego. Wydzierżawiający jest jedynym właścicielem przedmiotowych nieruchomości i wspólnikiem spółki M. - obejmującej 500 równych i niepodzielnych udziałów. Ponadto 500 równych i niepodzielnych udziałów należy do drugiego wspólnika - do Pani I. - matki Pani H. Na mocy podpisanej umowy dzierżawca upoważniony został między innymi do prowadzenia pełnej administracji budynków, dokonywania wszelkich prac remontowych, adaptacyjnych, najmu lokali, rozprowadzenia mediów do budynków i poszczególnych lokali, dokonywania zmian użytkowych poszczególnych lokali. Umowa dzierżawy wymieniona na wstępie została zawarta na czas określony od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2035 r. Spółka wykorzystuje przedmiotowe nieruchomości na potrzeby związane ze swoją działalnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapis w umowie dzierżawy nieruchomości w postaci: "strony ustalają, że przez cały czas trwania niniejszej umowy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących przedmiot niniejszej umowy (przedmiot dzierżawy) dokonywać będzie dzierżawca" jest wystarczającym, aby zaliczać do kosztów uzyskania przychodu Spółki - odpisy amortyzacyjne.

Zdaniem Wnioskodawcy, można dokonywać amortyzacji środków trwałych w Spółce M. kierując się następującymi przesłankami:

* budynki stanowią odrębną własność

* M. Sp. z o.o. dzierżawi je na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością statutową

* działalność ta opiera się na istniejącej umowie określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

* umową leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może być każda niezależna od nazwy umowa (tj. zarówno umowa tak nazwana w kodeksie cywilnym, jak też i uregulowana tak umowa najmu, dzierżawy i inne umowy "nienazwane" - jeżeli tylko będzie posiadać cechy określone w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 4 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W sytuacji przedstawionej we wniosku Spółka, na podstawie umowy dzierżawy, wykorzystuje budynki na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością.

Stosownie do art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ilekroć w rozdziale 4a tej ustawy jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Przepisy podatkowe ograniczają więc zakres umowy leasingu wyłącznie do podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a także gruntów. Wobec powyższego, przedmiotem nie mogą być rzeczy lub prawa, które nie podlegają amortyzacji, np. ze względu na nie wykorzystywanie ich na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.

Tym samym umowa dzierżawy zawarta pomiędzy Spółką a wydzierżawiającym odpowiada definicji umowy leasingu, o której mowa w wyżej cytowanym art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże, aby prawo amortyzacji środka trwałego przysługiwało korzystającemu (Spółce) umowa dzierżawy powinna spełniać wszystkie warunki zawarte w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Artykuł 17a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przez spłatę wartości początkowej rozumie się faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h. Natomiast w myśl przepisów art. 17a pkt 3 ww. ustawy przez odpisy amortyzacyjne rozumie się odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W konsekwencji, składniki majątku będące przedmiotem umowy, o której mowa w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegają ogólnym zasadom dokonywania amortyzacji zawartym w tej ustawie, w tym także w zakresie sposobu ustalania wartości początkowej środków trwałych. Stosownie zatem do art. 16g ust. 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

Reasumując, zapis w umowie dzierżawy w postaci "strony ustalają, że przez cały czas trwania niniejszej umowy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących przedmiot niniejszej umowy (przedmiot dzierżawy) dokonywać będzie dzierżawca" nie jest wystarczającym warunkiem umożliwiającym zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tychże środków trwałych. Zawarta umowa dzierżawy musi bowiem spełniać również dyspozycję art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodać również należy, że zgodnie z art. 17l ww. ustawy do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 17b ust. 1 pkt 2 lub art. 17f ust. 1 lub art. 17i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 12-16, dla umów najmu i dzierżawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń