ITPB1/415W-29/08

W odpowiedzi na wezwanie Pana z dnia 29 kwietnia 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 16 kwietnia 2008 r. znak: ITPB1/415-39/08/MR (data doręczenia 21 kwietnia 2008 r.), złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 16 kwietnia 2008 r. znak ITPB1/415-39/08/MR uznając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego za prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych (transport towarowy). W lipcu 2007 r. zakupił za własne środki ciągnik siodłowy typ DAF za kwotę 275.268 zł W 2006 r. obroty netto ze sprzedaży wyniosły 1.225.512 zł, w związku z czym Wnioskodawca zalicza się do grupy małych podatników. Do tej pory nie korzystał z żadnej pomocy de minimis. Wnioskodawca skorzystał z możliwości jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 199.000 zł. Pozostała kwota będzie amortyzowana w 2008 r. Podatek dochodowy opłaca w formie uproszczonych zaliczek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, którego dokonał w lipcu 2007 r. oraz jaką kwotę pomocy de minimis powinien przyjąć w związku z dokonanym odpisem w celu ustalenia pomocy de minimis.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji indywidualnej stwierdził, że Wnioskodawca nie mógł w 2007 r. skorzystać z jednorazowego odpisu na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ pomoc, o której mowa w ust. 7 stanowi pomoc udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis, tj. rozporządzenia z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.), które to rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym we wszystkich sektorach, z wyjątkiem pomocy wymienionej w art. 1 ust. 1 lit. g) dotyczącej pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego, a taką działalność Wnioskodawca prowadzi.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 16 kwietnia 2008 r. znak: ITPB1/415-39/08/MR, w której stwierdził nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawcy. Interpretacja została skutecznie doręczona w dniu 21 kwietnia 2008 r. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 30 kwietnia 2008 r. (data nadania). Zachowany tym samym został ustawowy termin do wniesienia wezwania.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

W uzasadnieniu wezwania wskazał Pan, że jako mały podatnik ma prawo do jednorazowej amortyzacji, o czym decydują bezpośrednio przepisy ustawy podatkowej. Wynika z niej, że jednorazowa amortyzacja jest pomocą de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach prawa wspólnotowego czyli wlicza się do limitu udzielanej pomocy. Natomiast art. 1 ust. 1 lit. g) rozporządzenia komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis odnosi się do pomocy udzielanej podmiotom gospodarczym przy nabywaniu środków transportu. Za taką pomoc uważa się: dotacje, subwencje na spłatę odsetek i ograniczonych zwolnień podatkowych. W żadnych innych przypadkach rozporządzenie nie ma zastosowania. Dlatego też kupując samochód ciężarowy za własne środki pieniężne, nie zwracane w jakiejkolwiek formie Wnioskodawca ma prawo do jednorazowej amortyzacji.

Stąd też wniósł Pan o zmianę ww. interpretacji z uwagi na jej niezgodność z prawem.

Odpowiedź na zarzuty.

Po ponownej analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz przepisów prawa podatkowego mających zastosowanie w przedmiotowej sprawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 16 kwietnia 2008 r. znak: ITPB1/415-39/08/MR i stwierdza, co następuje.

W myśl art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Przy określaniu tego limitu nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - art. 22k ust. 9 ww. ustawy. Przeliczenia na złote kwoty 50.000 euro, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpił zakup, w zaokrągleniu do 1.000 zł (art. 22k ust. 12 ww. ustawy). Kurs euro ogłoszony przez NBP na dzień 2 października 2006 r., tj. pierwszy dzień roboczy w październiku 2006 r. wynosił 3,9745 zł. Na rok 2007 limit jednorazowej amortyzacji wynosi zatem 199.000 zł.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy; oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł W 2007 r. za małego podatnika można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży za 2006 rok nie przekroczył kwoty 3.180.000 zł przychodu brutto, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 2 października 2006 r. (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,9745 zł x 800.000 = 3.179.600 zł, w zaokrągleniu 3.180.000 zł.

Natomiast na mocy art. 22k ust. 10 ww. ustawy, pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Zasadnym jest wskazać również, iż na mocy przepisu art. 22h ust. 2 wskazanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z powyższego należy zatem wywieść, że dla podatnika prowadzącego działalność gospodarczą istotny jest dokonany uprzednio wybór metody amortyzacji. Jeżeli bowiem podatnik dokonał już wyboru jednej z metod amortyzacji, to nie może jej zmienić aż do całkowitego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zauważyć należy ponadto, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji.

Zastosowanie metody jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powoduje szybsze (lub wolniejsze) niż według innych metod zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych. Możliwość wyboru tej metody nie została uwarunkowana formą nabycia środka trwałego. Nie ma przeszkód do jej stosowania gdy nabycie nastąpiło w sposób inny niż w drodze kupna (aport wniesiony do spółki, nabycie w drodze spadku i darowizny lub inny nieodpłatny sposób - z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a także do ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją (art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy). Oznacza to, iż możliwości dokonywania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie amortyzowanego środka trwałego.

W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych.

Wartość pomocy (EDB) udzielonej w formie jednorazowej amortyzacji należy obliczać przy wykorzystaniu wzoru zamieszczonego w § 4 pkt 15 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 z późn. zm.). Pierwszą część wzoru należy zastąpić symbolem AP, gdyż podatnik dokonuje jednorazowego odpisu, a nie odpisów rozłożonych w czasie.

Na zmienioną niniejszym aktem pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 16 kwietnia 2008 r. znak: ITPB1/415-39/08/MR stronie przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.