ITPB1/415-97/07/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2007 r. (data wpływu 9 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z działalności gospodarczej w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży nieruchomości-jest nieprawidłowe

W dniu 9 sierpnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Do dnia 30 czerwca 2007 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą w zakresie handlu. W 2004 r. zmarł Pani mąż z którym pozostawała Pani we wspólności majątkowej. W styczniu 2007 r. w urzędzie skarbowym spisano protokół na okoliczność ustalenia wartości spadku po zmarłym mężu, podatek od spadków i darowizn został zapłacony w dniu 12 lutego 2007 r. Następnie w dniu 22 lutego 2007 r. została podpisana w formie aktu notarialnego - umowa o dział spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości pomiędzy Panią, a Pani córką i synem, na podstawie której syn stał się właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem przeznaczonym na działalność gospodarczą - handlową z dniem 1 maja 2007 r. W dniu 30 czerwca wystawiła Pani faktury VAT dokumentujące sprzedaż środków trwałych oraz rzeczy ruchomych z prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej na rzecz firmy prowadzonej przez syna. Faktury powyższe zostały zaewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i rejestrze sprzedaży VAT. W ciężar kosztów uzyskania przychodów zaliczono nie umorzoną wartość środków trwałych.

W dniu 11 września 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Panią do uzupełnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

W odpowiedzi, pismem z dnia 17 września 2007 r. (data wpływu 20 września 2007 r.) doprecyzowała Pani stan faktyczny o następujące elementy:

* postanowienie o nabyciu spadku dotyczy nieruchomości będącej środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej;

* w skład spadku weszła #189; nieruchomości zabudowanej budynkiem pod działalność gospodarczą, każdy ze spadkobierców ma prawo do 1/3 z połowy nieruchomości;

* w wyniku podpisania aktu notarialnego z dnia 22 lutego 2007 r. - umowy o dział spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości z dniem 1 maja 2007 r. syn stał się wyłącznym właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem przeznaczonym na działalność gospodarczą;

* w dniu 30 czerwca 2007 r. dokonała Pani sprzedaży udokumentowanej fakturami VAT następujących środków trwałych: samochodu ciężarowego Polonez Truck, samochodu osobowego Peugeot 307, witryny chłodniczej, szafy chłodniczej, natomiast dla potrzeb wykreślenia budynku gospodarczego z ewidencji środków trwałych wystawiła Pani fakturę wewnętrzną;

* nie nastąpiła sprzedaż nieruchomości, została jedynie wystawiona faktura, wewnętrzna na której widniał budynek w wartości księgowej na dzień likwidacji działalności gospodarczej i na jej podstawie środek trwały został wykreślony z ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości oraz środków ruchomych stanowi przychód z działalności gospodarczej w dacie wystawienia faktury, a wartość nieumorzonych środków trwałych stanowi koszt uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.), źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przychód uzyskany ze zbycia składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej należy zaliczyć do wymienionego art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. przychodu z działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Uszczegółowieniem tego przepisu jest art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, który stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

Powyższe uregulowanie oznacza, że przychodem ze zbycia tych składników są kwoty należne w wartości wyrażonej w cenie określonej w umowie, przy czym należy mieć na uwadze cytowany wcześniej art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w tej materii stanowi, że przy określaniu wysokości przychodów art. 19 stosuje się odpowiednio. Zgodnie z zapisem art. 19 ust. 1, przychodem ze zbycia składników majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości rynkowej.

Odnosząc przedstawiony stan prawny do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, co następuje:

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że przychód z tego tytułu powstaje z datą zaistnienia tego zdarzenia, które nastąpi najwcześniej.

Na podstawie art. 24 ust. 2 ww. ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a;

Prawidłowe jest zatem stanowisko przedstawione we wniosku, iż do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży ww. środków trwałych zaliczyć należy niezamortyzowaną wartość tych środków trwałych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Reasumując, przekazanie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowym w drodze umowy o dział spadku i - dokonane bez spłat i dopłat - zniesienie współwłasności, sporządzonej w formie aktu notarialnego, skutkuje zastosowaniem przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, a nie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, prawidłowo zaliczyła Pani do przychodu z działalności gospodarczej, przychód ze sprzedaży środków trwałych oraz wyposażenia w dniu wystawienia faktur sprzedaży, w wartościach odpowiadających wartościom rynkowym poszczególnych składników majątkowych. Nie stanowi natomiast przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wartość nieruchomości zbytej na rzecz syna w drodze umowy działu spadku.

Interpretacji udzielono w oparciu o informacje zawarte w złożonym wniosku z dnia 9 sierpnia 2007 r. i uzupełnieniu z dnia 20 września 2007 r. Przedłożone dokumenty nie podlegały analizie celem wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.