ITPB1/415-969/11/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia - w dacie poniesienia - do kosztów uzyskania przychodów opłaty wstępnej z tytułu umowy leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2011 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia - w dacie poniesienia - do kosztów uzyskania przychodów opłaty wstępnej z tytułu umowy leasingu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni na cele dalszego prowadzenia działalności gospodarczej zawarła w dniu 18 sierpnia 2011 r. umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy, na okres 48 m-cy. Z warunków umowy wynika obowiązek wpłaty w dniu zawarcia umowy kwoty 37.680 zł tytułem "opłaty wstępnej". Zgodnie z pkt 6 przedmiotowej umowy, na poczet opłaty wstępnej zalicza się kwotę 37.680 zł, którą Leasingobiorca uiścił Leasingodawcy tytułem kaucji wstępnej na poczet zabezpieczenia zawarcia niniejszej umowy. Należność uiszczono w całości, pojazd został odebrany i jest użytkowany.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. podano, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. metoda kasowa), tzn. wydatki zalicza do kosztów w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Uiszczenie przedmiotowej opłaty wstępnej było podstawowym warunkiem zawarcia umowy leasingu. Opłata wstępna w wysokości 37.680 zł stanowiła zabezpieczenie zawarcia umowy leasingu.

Wnioskodawczyni w dniu 22 sierpnia 2011 r. dokonała zapłaty należności warunkującej zawarcie umowy. Natomiast w dniu 24 sierpnia 2011 r. - po dokonaniu formalności rejestracyjnych i ubezpieczeniowych - odebrała samochód do użytkowania. Bez dokonania wpłaty przedmiotowej opłaty wstępnej nie doszłoby do zawarcia umowy leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymaną fakturę VAT za usługę leasingu w kwocie netto: 30.634 zł 15 gr+7.045 zł 85 gr VAT = 37.680 zł brutto od Leasingodawcy można zarachować w koszty w kwocie netto 30.634 zł 15 gr wraz z podatkiem VAT niepodlegającym odliczeniu (40% z 7.045 zł 85 gr tj. 2.818 zł 34 gr) w miesiącu poniesienia wydatku, tj. w sierpniu 2011 r. w całości, czy należy rozliczać poniesiony koszt w okresie trwania umowy leasingu, tj. w okresie 48 m-cy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonana wpłata 37.680 zł brutto tytułem opłaty wstępnej będącej kaucją wstępną na poczet zabezpieczenia zawarcia umowy w wysokości 30.634 zł 15 gr jest kosztem w podatkowej księdze przychodu i rozchodu (w wartości netto) w sierpniu 2011 r., tj. w momencie poniesienia wydatku, ponieważ nie stanowi ona części wynagrodzenia finansującego za oddanie w leasing przedmiotu leasingu. Jest to typowy koszt pośrednio związany z przychodami, potrącalny w dacie poniesienia.

W analogiczny sposób należy zarachować VAT niepodlegający odliczeniu tj. 2.818 zł 34 gr (tj. 40% VAT od kwoty stanowiącej zabezpieczenie zawarcia transakcji) jest kosztem sierpnia 2011 r., czyli jest kosztem w momencie poniesienia wydatku i zarachowania kosztu w księdze przychodów i rozchodów zgodnie z datą wystawienia prawidłowej faktury będącej podstawą do zaksięgowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do postanowień art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

W myśl natomiast art. 23b ust. 2 ww. ustawy - jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Jeżeli zatem, będąca przedmiotem wniosku umowa leasingu w istocie spełnia warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to poniesione przez korzystającego opłaty ustalone w tej umowie mogą stanowić koszt uzyskania przychodów z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Jednocześnie powołany przepis art. 23b ww. ustawy nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć opłatę wstępną związaną z leasingiem do kosztów uzyskania przychodów. Zatem rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, uregulowane w art. 22 ust. 4-6 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, zaliczając wydatki do kosztów uzyskania przychodów w sposób określony przepisem art. 22 ust. 4 w związku z art. 22 ust. 6b ww. ustawy, tj. w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Wnioskodawczyni nie stosuje zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej stosuje metodę, o której mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wydatki związane z uiszczeniem opłaty wstępnej z tytułu umowy leasingu, powinny być zaewidencjonowane w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo - w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b (nie mających zastosowania w niniejszej sprawie), uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć także należy, iż organ wydający interpretację indywidualną dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy i przedstawia jej uzasadnienie prawne jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Zatem w odniesieniu do załączonych do wniosku dokumentów - dotyczących zawartej umowy leasingu - należy wskazać, że nie podlegają one analizie przez tut. organ w ramach postępowania w sprawie wydawania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

Wskazać również należy, iż potwierdzenie prawidłowości postępowania podatnika oraz dokonanych zapisów księgowych - choć niewątpliwie może stanowić element postępowań podatkowych lub kontrolnych - nie może jednak zostać dokonane w ramach kompetencji przysługujących organowi upoważnionemu w ramach postępowania w sprawie wydawania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. W konsekwencji tutejszy organ nie jest uprawniony do oceny czy Wnioskodawczyni prawidłowo ustaliła wysokość wydatku związanego z umową leasingu jak również czy prawidłowo dokonała zapisów księgowych związanych z tą umową w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W przedmiotowej sprawie należy bowiem odróżnić zakres normy określonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który jedynie definiuje pojęcie kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej, od sposobu obliczenia oraz udokumentowania (udowodnienia) tych kosztów. Zarówno weryfikacja prawidłowości przyjętych przez Wnioskodawczynię wartości wydatków, jak i dowodów potwierdzających poniesienie kosztów nie jest elementem zastosowania przepisu - może być ona dokonana dopiero na etapie ewentualnych, późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Wówczas, zgodnie z ogólną zasadą prawną, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie wywodzącej z tego tytułu skutki prawne, podatnik będzie musiał wykazać, że prawidłowo obliczył, zaewidencjonował koszty uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.