ITPB1/415-906/10/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów opłaty za użytkowanie nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów opłaty za użytkowanie nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wydobywania żwiru i piasku. Kruszywa te są pozyskiwane z nabytych przez Pana nieruchomości i nieruchomości użytkowanych na podstawie "Umowy ustanowienia użytkowania". Umowa ustanowienia użytkowania gruntów została sporządzona aktem notarialnym zawartym w dniu 19 maja 2010 r. na okres 30 lat od dnia podpisania. W umowie została określona opłata roczna za użytkowanie w wysokości 17.150 zł i została uiszczona jednorazowo w dniu zawarcia umowy za cały okres jego trwania w pełnej wysokości t.j. 514.500 zł.

Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów przy zastosowaniem metody uproszczonej, zwanej metodą kasową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata roczna za użytkowanie nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodu i czy za cały okres trwania umowy t.j. 30 lat można jednorazowo zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów, w tym roku podatkowym, w którym została poniesiona - bez względu na to, jakiego okresu dotyczy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opłata roczna za użytkowanie gruntów stanowi koszt uzyskania przychodu i winna być w całości za okres 30 lat zarachowana w koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym w dacie jej poniesienia t.j. dacie zawarcia aktu notarialnego (art. 22 ust. 4 ustawy) - bez względu na to, jakiego okresu dotyczą.

Nadmienia Pan, iż w chwili obecnej posiada koncesję na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż na użytkowanym gruncie i jest w trakcie starania się o koncesję na pozyskiwanie kruszywa z tych gruntów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Opłata za użytkowanie nieruchomości nie została wymieniona w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

Ponoszenie wydatków dotyczących nieruchomości a związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą może mieć wpływ na możliwość osiągnięcia przez niego przychodu, choć trudno powiązać je z konkretnym przysporzeniem. Wydatki takie, ponoszone przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą należy zatem zaliczać do kosztów uzyskania przychodów jako koszty ogólne prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga jednak, iż warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest związek wydatku z działalnością gospodarczą jako źródłem przychodu.

Jednocześnie zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Zgodnie z art. 22 ust. 6b ww. ustawy, Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Przy tym - co do zasady - możliwość zaliczenia określonej wartości do kosztów uzyskania przychodów nie jest uzależniona od faktycznego wydatkowania sumy pieniężnej.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wydatki zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Nie stosuje Pan zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe.

W konsekwencji - przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów - opłatę za użytkowanie nieruchomości, uiszczoną jednorazowo, winien Pan zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia (wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu).

Ponadto tut. organ zauważa, że we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego powołał Pan nieistniejący art. 23 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze kontekst zawartych informacji przyjęto, iż omyłkowo oznaczył Pan w ten sposób przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy.

Pomyłka nie ma wpływu na prawidłowość przedstawionego własnego stanowiska w sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.