ITPB1/415-897/09/HD - Skutki podatkowe otrzymania dotacji ze środków krajowego Funduszu Pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.), otrzymał Pan jednorazową pomoc na podjęcie działalności gospodarczej - środki pochodzą z krajowego Funduszu Pracy i przyznawane są według algorytmu dla form przeciwdziałania bezrobociu.

Umowa o przyznanie ze środków Funduszu Pracy jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej została podpisana w dniu 21 października 2009 r. Działalność gospodarczą rozpoczął Pan w dniu 30 października 2009 r. i stał się czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (złożono druk VAT-R).

Otrzymane dofinansowanie przeznaczył Pan na zakup wyposażenia i środka trwałego, tj. na:

Otrzymana dotacja nie została zaewidencjonowana w przychodach podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ani też nie będzie ujęta w rozliczeniu rocznym, jako przychód. Koszty zakupu wyposażenia zostały bezpośrednio zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Z kolei wydatki związane z zakupem środka trwałego nie zostały bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ani poprzez odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych. Ww. wydatki były dokumentowane imiennymi fakturami VAT, na podstawie których odliczył Pan naliczony podatek VAT, ponieważ rzeczy te będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto z załączonej do wniosku umowy wynika, że uzyskana dotacja stanowi dla Pana pomoc de minimis w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Komisji WE Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy de minimis, natomiast podstawą prawną umowy zawartej z urzędem pracy są:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytutach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.), w związku z tym nie stanowi podstawy do ujęcia po stronie przychodów w prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ani też nie podlega ujęciu w rozliczeniu rocznym jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych od źródła jego finansowania. Wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów, gdy spełniają kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu, koszt podatkowy, jeżeli nie znajduje się w art. 23 ustawy (wydatki nie uznawane za koszty uzyskania przychodów) oraz został faktycznie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup wyposażenia sfinansowane ze środków Funduszu Pracy - jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej, stanowi koszt uzyskania przychodów, ponieważ spełnia kryteria zawarte w powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 tej ustawy.

Część pomocy finansowej została przeznaczona na zakup środka trwałego. Środek ten podlega amortyzacji na zasadach ogólnych, jednak dokonane odpisy nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Nie uważa się bowiem za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie tych środków trwałych odliczonym od podstawy opodatkowania lub zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie - art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, że zakup środka trwałego został w całości sfinansowany ze środków Funduszu Pracy - jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej - to pełny odpis amortyzacyjny nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.).

Powołany przepis ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi m.in., że Starosta może ze środków Funduszu Pracy przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej. Szczegółowe warunki przyznawania tych środków zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2009 r.).

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

* wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu 21 października 2009 r. została Panu przyznana jednorazowa dotacja ze środków Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej. Otrzymane dofinansowanie przeznaczył Pan na zakup wyposażenia i środka trwałego.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez Pana środki z Urzędu Pracy w części przeznaczonej na zakup środka trwałego nie stanowią przychodu, a w części przeznaczonej na zakup wyposażenia - korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane środki nie podlegają więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wydatki na zakup składników majątku - nie zaliczonych do środków trwałych, a więc stanowiących wyposażenie, poniesione ze środków z Urzędu Pracy - można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku zakupionego z dofinansowania środka trwałego - zarówno wydatki na jego nabycie, jak i odpisy amortyzacyjne - nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.