ITPB1/415-880a/10/PSZ - Księgowanie zakupu towaru bezpośrednio w koszty w momencie zakupu i korygowanie kosztów o wartość niesprzedanych towarów na podstawie spisu z natury na koniec roku podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2010 r. (data wpływu 9 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości księgowania zakupu towaru bezpośrednio w koszty w momencie zakupu i korygowania kosztów o wartość niesprzedanych towarów na podstawie spisu z natury na koniec roku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 9 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości księgowania zakupu towaru bezpośrednio w koszty w momencie zakupu i korygowania kosztów o wartość niesprzedanych towarów na podstawie spisu z natury na koniec roku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan jednoosobowo działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy zastosowaniu liniowej stawki podatku w wysokości 19% na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność gospodarcza polega na hurtowej sprzedaży owoców, warzyw i artykułów spożywczych. Za zapasy towarów i ich sprzedaż odpowiada bezpośrednio właściciel firmy. Obecnie dla firmy prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Dochód z działalności ustalany jest na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z uwzględnieniem wartości remanentu końcowego towarów handlowych sporządzanego na koniec roku kalendarzowego.

Ze względu na spełnienie warunków określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), w przyszłym roku zobowiązany Pan będzie prowadzić księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości.

W przygotowywanej polityce rachunkowości przewidziano stosowanie metody ewidencji kosztów uregulowanej w art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, polegającej na odpisywaniu w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu, połączonym z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny, oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy. W tym celu w polityce rachunkowości przewiduje się sporządzenie spisu z natury raz w roku na dzień bilansowy tj. na 31 grudnia każdego roku, uznając, że okresem sprawozdawczym jest rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym.

Planuje Pan opłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. podatek liniowy, oraz na podstawie art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. w uproszczonej formie na podstawie dochodu deklarowanego w latach ubiegłych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy księgowanie zakupu towaru bezpośrednio w koszty w momencie zakupu i korygowanie kosztów o wartość niesprzedanych towarów na podstawie spisu z natury na koniec roku podatkowego (kalendarzowego) jest prawidłowe z punktu widzenia ustawy o rachunkowości i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji są wyłącznie zagadnienia z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych. W odniesieniu do części dotyczącej przepisów o rachunkowości wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie w polityce rachunkowości metody ewidencji kosztów określonej w art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości i dokonywanie korekty kosztów zakupu towaru na podstawie spisu z natury sporządzanego na koniec roku podatkowego przy zaliczkowym opłacaniu podatku dochodowego od osób fizycznych w formie uproszczonej na podstawie dochodu roku ubiegłego jest prawidłowe i wystarczające z punktu widzenia ustawy o rachunkowości i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Spis z natury sporządzany raz do roku na dzień 31 grudnia pozwala ustalić dochód w sposób określony w art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 5 i 5 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów muszą być powiązane z przychodami osiąganymi w danym roku podatkowym. Dokonywana raz do roku w oparciu o spis z natury korekta kosztów pozwala na wyłączenie kosztów nie związanych z przychodami danego roku podatkowego.

W przypadku opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w ciągu roku w sposób uproszczony na podstawie dochodu z roku ubiegłego zgodnie z art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bieżące koszty i przychody nie mają wpływu na wielkość zaliczki na podatek dochodowy odprowadzanej w ciągu roku

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Ustawa o rachunkowości rozstrzyga techniczne kwestie ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych przez podatników prowadzących księgi rachunkowe. Przy czym zapisy w księgach rachunkowych dokonywane zgodnie z przepisami ww. ustawy mają stworzyć możliwość ustalenia wysokości dochodu lub straty zgodnie z zasadą ustalania dochodu, wyrażoną w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

A zatem, o ile prowadzi Pan księgi rachunkowe prawidłowo, tj. zgodnie z przepisami wskazanej uprzednio ustawy o rachunkowości, to księgi te będą stanowiły podstawę dla ustalenia dochodu z prowadzonej działalności, przy czym dochód ten winien być zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Artykuł 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi ogólną zasadę potrącalności kosztów w czasie. Stosownie do jego treści, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Jednakże, w przypadku podatników prowadzących ewidencje księgowe w formie ksiąg rachunkowych zastosowanie znajdują przepisy art. 22 ust. 5-5d ww. ustawy. W myśl tych regulacji koszty uzyskania przychodu dzielą się na koszty bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskanym przychodem.

W myśl art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b. Stosownie do treści art. 22 ust. 5a tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zasady potrącalności kosztów odnoszą się do roku podatkowego. Wydatki poniesione na zakup towarów handlowych są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, stają się kosztami uzyskania przychodu z chwilą sprzedaży tych towarów, wtedy bowiem mają związek z osiągniętym w tym okresie przychodem. Poniesione przez podatnika wydatki niezwiązane z osiągniętym w danym okresie przychodem z działalności gospodarczej nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów tego okresu a więc nie są uwzględniane przy ustalaniu dochodu do opodatkowania. Wartość niesprzedanego na koniec okresu rozliczeniowego towaru handlowego stanowiącego zapas jest elementem remanentu końcowego tego okresu. Wartość tego towaru będzie kosztem uzyskania przychodów okresu, w którym towar ten zostanie sprzedany czyli zostanie uzyskany przychód.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż planuje Pan opłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na podstawie art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. w uproszczonej formie na podstawie dochodu deklarowanego w latach ubiegłych.

Z treści art. 44 ust. 6b ustawy wynika, że forma ta polega na tym, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, złożonym:

Przy tej metodzie opłacania zaliczek na podatek dochodowy, ich wysokość nie jest uzależniona od wysokości dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej w danym miesiącu.

Zatem, pomimo tego, że w trakcie roku zaliczy Pan do kosztów uzyskania przychodów danego miesiąca takie wydatki, które nie są związane z przychodami tego miesiąca, skoro dokona korekty tych kosztów na koniec roku podatkowego poprzez ustalenie różnic remanentowych, należy uznać, że takie postępowanie nie narusza zasad potrącalności kosztów wyrażonych w przepisach art. 22 ust. 5-5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji prawidłowe jest więc Pana stanowisko, iż dokonana raz do roku w oparciu o spis z natury korekta kosztów pozwoli na wyłączenie kosztów nie związanych z przychodami danego roku podatkowego i pozwali na prawidłowe ustalenie dochodu w roku podatkowym.

Należy mieć jednak na uwadze, iż dochód za rok podatkowy należy ustalić zgodnie z cyt. art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg

Interpretacja, zgodnie z żądaniem, nie rozstrzyga w zakresie możliwości opłacania uproszczonych zaliczek na podstawie dochodu deklarowanego w latach ubiegłych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.