ITPB1/415-859/10/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2010 r. (data wpływu 31 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nieprawidłowym wykonaniem zleconych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nieprawidłowym wykonaniem zleconych usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu kilku agencji banku. W agencjach tych zatrudnia pracowników oraz pracuje sam. Po zakończeniu miesiąca wystawia dla banku faktury za całość transakcji, jakie dokonał w agencji w imieniu banku. W trakcie wykonywanych usług, zdarzają się błędy, za które bank obciąża go notami. Błędy te wynikają z różnych przyczyn, np. pomyłki Wnioskodawcy lub pracowników przy księgowaniu wpłat, przyjęcia fałszywego banknotu pomimo zachowania wszelkiej staranności, pomyłki przy liczeniu gotówki, itp. W skali roku wydatki na pokrycie tych strat są dla Wnioskodawcy dużym wydatkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone wydatki, które wynikają z nieuniknionych przy tym rodzaju działalności błędów, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponoszone powyższe wydatki, są związane z osiąganymi przychodami i mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy osobiście oraz przy pomocy zatrudnionych pracowników usługi finansowe polegające na prowadzeniu agencji banku. Wnioskodawca wskazuje, że zakres usług obejmuje prawie wszystkie usługi, które świadczy bank dla swoich klientów. W trakcie wykonywania powyższych usług zdarzają się błędy i omyłki związane z księgowaniem wpłat, błędy w liczeniu gotówki, czy też przyjęcia fałszywych banknotów, za które bank obciąża Wnioskodawcę.

Zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Zwrot "w celu" użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Definicja kosztów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów, ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. W przypadku usług finansowych świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach agencji banku, pieniądze stanowią swojego rodzaju środki obrotowe. Powyższe oznacza, iż co do zasady, straty te, jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Strata ta winna być jednak zdarzeniem losowym, niezależnym od woli podatnika, powstałym zarówno w wyniku działań sił przyrody, jak i działań innego człowieka, powodującym ubytek i szkodę pod warunkiem, że podatnik nie przyczynia się w jakiś sposób do powstania tej szkody lub nie ułatwia jej powstania.

Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być zatem oceniane indywidualnie z punktu widzenia zasady wynikającej z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem:

* całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej,

* okoliczności, które przyczyniły się do powstania wydatku,

* końcowego rachunku ekonomicznego oraz

* podjętych działań zabezpieczających.

Podkreślenia wymaga, że podatnik nie może bezkrytycznie kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, będących następstwem niezachowania przez niego należytej staranności. Działalność podmiotu gospodarczego powinna cechować dbałość i zachowanie należytej staranności tak w procesie decyzyjnym jak i wykonawczym.

Wykonywanie usług pośrednictwa bankowego w imieniu banku, wymaga zachowania szczególnej staranności, zastosowania podwyższonych standardów zabezpieczeń przed przyjęciem fałszywych banknotów, a od osób świadczących te usługi (których przedmiotem jest obrót środkami płatniczymi), oprócz profesjonalnego przygotowania, odpowiednich predyspozycji do pracy.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że błędy, omyłki Wnioskodawcy lub jego pracowników w zakresie księgowania wpłat, czy też błędy przy liczeniu gotówki, powstają pomimo zachowania należytej staranności. Jak wskazano powyżej prowadzenie tego typu działalności gospodarczej wymaga zachowania szczególnych, podwyższonych standardów. Jakiekolwiek zawinienie ze strony Wnioskodawcy poprzez niezachowanie staranności wymaganej w danych warunkach, niedopełnienie obowiązków ciążących na nim lub jego pracownikach w celu uniknięcia szkody, uniemożliwia przyjęcie, że szkoda stanowi stratę o charakterze losowym.

Nie znajduje zatem uzasadnienia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, wydatków będących następstwem omyłek, błędów Wnioskodawcy lub jego pracowników w zakresie księgowania wpłat, czy też błędów przy liczeniu gotówki, itp.

Zgodzić się natomiast można z Wnioskodawcą, że dodatkowe wydatki na rzecz banku będące następstwem przyjęcia fałszywych banknotów - przy zapewnieniu odpowiednich zabezpieczeń uwzględniających postęp techniczny i zgodnych z zaleceniami banku w tym zakresie - można uznać za koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.