ITPB1/415-857/12/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 6 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu lokali mieszkalnych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - jest prawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu lokali mieszkalnych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła w Polsce do majątku wspólnego lokale mieszkalne, które obecnie są remontowane. Mieszkania zakupiono w latach: 2007 r. (jedno mieszkanie), 2010 r. (jedno mieszkanie) i dwa mieszkania w 2011 r. Mieszkania te były kupowane do majątku prywatnego Wnioskodawczyni i jej męża. Wnioskodawczyni ani jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej, której przedmiotem byłoby wynajmowanie nieruchomości. Po wyremontowaniu tych mieszkań, a być może ich umeblowaniu jeżeli takie będzie życzenie danego najemcy, mieszkania te będą sukcesywnie wynajmowane z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni przychody jej i jej męża osiągane z wynajmowania na cele mieszkaniowe lokali mieszkalnych opisanych w stanie faktycznym będą przychodami z najmu w rozumieniu art. 1 pkt 2 ustawy, możliwymi do opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1a ustawy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, według stawki ryczałtowej 8,5% przychodu wskazanej w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy.

Powyższe przychody nie będą przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, a umowy najmu nie będą zawarte w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Wynajmowanie przez Wnioskodawczynię będących przedmiotem wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawczyni i jej męża mieszkań nie może zostać uznane za pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy. Wnioskodawczyni ani jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej, której przedmiotem byłoby wynajmowanie lokali. Mieszkania, które będą wynajmowane zostały zakupione przez Wnioskodawczynię i jej męża do ich majątku prywatnego objętego małżeńską wspólnością ustawową. Przychody te nie będą przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy odsyła w zakresie definicji pozarolniczej działalności gospodarczej do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W art. 5a pkt 6 ustawy zawarta została definicja pozarolniczej działalności gospodarczej poprzez określenie, że jest to działalność zarobkowa: wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Ostatni człon tego przepisu wyłączający z zakresu pozarolniczej działalności gospodarczej przychody z art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy przesądza, że osiągane przez Wnioskodawczynię przychody jako przychody z najmu mieszkań, które to mieszkania nie są i nie będą składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą, nie mogą zostać uznane za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni prawidłowe będzie działanie polegające na złożeniu przez Wnioskodawczynię i jej męża podpisanego przez oboje oświadczenia na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy nie później niż w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, o opodatkowaniu całości przychodów Wnioskodawczyni i jej męża z najmu wyłącznie przez Wnioskodawczynię, a także złożenie oświadczenia na podstawie art. 9 ust. 4 w związku z art. 6 ust. 1a i ustawy, że Wnioskodawczyni wybiera opodatkowanie całości przychodów osiąganych z tytułu najmu mieszkań ryczałtem w wysokości 8,5% przychodów. Dzięki złożeniu powyższych oświadczeń Wnioskodawczyni będzie wykazywała całość swoich i męża przychodów z najmu jako przychody podatkowe Wnioskodawczyni i będzie opodatkowywała całość tych przychodów według stawki ryczałtowej 8,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż najem dla celów podatkowych może być traktowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów najmu, zaliczonych do tego źródła przychodów ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem.

Wskazać jednak należy, iż treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

Zauważyć przy tym należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Przychodem z działalności gospodarczej jest przychód z najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła w Polsce do majątku wspólnego cztery lokale mieszkalne w latach: 2007, 2010 i 2011, które obecnie są remontowane. Wnioskodawczyni ani jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej, której przedmiotem byłoby wynajmowanie nieruchomości. Po wyremontowaniu tych mieszkań, a być może ich umeblowaniu jeżeli takie będzie życzenie danego najemcy, mieszkania te będą sukcesywnie wynajmowane z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie planowany przez Wnioskodawczynię najem mieszkań nie będzie wypełniał opisanych powyżej przesłanek świadczących o prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej to uzyskiwane z tego tytułu przychody będą mogły być kwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (tekst jedn.: przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze), ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady, podlegają odrębnemu opodatkowaniu.

Wskazuje na to treść art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne zgodnie, z którym przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku.

Przy czym w myśl art. 12 ust. 6 ww. ustawy zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba, że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z małżonków.

W tym celu małżonkowie - zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 7 ww. ustawy - najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, winni złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodów przez jednego z nich.

Zatem podkreślić należy, że nic nie stoi na przeszkodzie aby jedno z małżonków w całości opodatkowało przychód z najmu lokali mieszkalnych, które stanowią ich majątek wspólny, o ile spełnią oni warunek określony w art. 12 ust. 7 ww. ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą, w myśl art. 21 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień - w terminie złożenia zeznania.

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zgodnie z wolą Wnioskodawczyni przychody z opisanego najmu lokali mieszkalnych stanowiących małżeńską wspólność majątkową będą mogły być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% osiągniętego przychodu po spełnieniu warunków określonych w art. 9 ww. ustawy i opodatkowane przez jednego z małżonków (po spełnieniu dodatkowych warunków).

Należy również podkreślić, iż przepisy powołanych ustaw nie regulują kwestii związanych z zasadami zawierania umów najmu, w tym także ilości lokali mieszkalnych, które mogą być przedmiotem wynajmu prywatnego. W świetle przepisów powyższych ustaw wybór kwalifikacji i sposobu rozliczania przychodów z tytułu najmu nie jest ograniczony ilością posiadanych lokali mieszkalnych, lecz charakterem zawartych umów najmu tych lokali, które nie stanowią składników związanych z działalnością gospodarczą.

Reasumując, w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i przytoczonych powyżej przepisów stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie planowany przez Wnioskodawczynię najem lokali mieszkalnych wchodzących w skład małżeńskiej wspólności majątkowej nie będzie wypełniał opisanych powyżej przesłanek świadczących o prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej to uzyskiwane z tego tytułu przychody będą mogły być kwalifikowane jako przychody z najmu i opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5% osiągniętego przychodu, po spełnieniu warunków określonych w art. 9 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ponadto dochody z najmu prywatnego lokali mieszkalnych niezwiązanych z działalnością gospodarczą stanowiących majątek wspólny małżonków (majątek prywatny) mogą zostać zgłoszone do opodatkowania (po spełnieniu dodatkowych warunków) przez jednego z nich i opodatkowane jako przychód z najmu prywatnego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Oświadczenie współmałżonków o opodatkowaniu przychodów z najmu tylko przez jednego z małżonków, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Tym samym stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego ze współmałżonków zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współmałżonka Wnioskodawczyni.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawczynię.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ ustali, że wykonywany przez wnioskodawcę najem - wbrew twierdzeniom zawartym w złożonym wniosku - wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.